Op het eerste gezicht lijkt sex met robots iets voor contactgestoorde nerds, maar zo gauw je komt met een verhaal als ‘ik had sex met een robot en het was super!’ in de Cosmo of zo, dan zullen er genoeg mensen enthousiast raken”, zegt David Levy, een onderzoeker bij de universiteit van Maastricht. Hij heeft recent zijn proefschrift afgerond met als onderwerp de relatie tussen mens en robot getiteld: “Intimate relationship with artificial partners”.
Maak je niet druk, deze blog gaat nog steeds over BI, maar ik heb jullie aandacht!
Er is een trend dat robot steeds menselijker worden qua uiterlijk en mede daardoor komen ze ook steeds meer in contact met mensen, zegt Levy. Maar het gaat hem eigenlijk niet eens zo zeer om de ‘mechanische interactie’ van mens-robot sex. Zijn interesse gaat uit naar de persoonlijke relatie. Omdat de software steeds geavanceerder wordt kan ook de relatie tussen mens en robot meer ‘persoonlijk’ overkomen.
In mijn eigen woorden: het draait dus niet zo zeer om lust maar om aantrekkingskracht. Levy heeft het over een symbiotische relatie waar twee ongelijke organismen samen leven. Binnen zo’n relatie ontstaat dan zoiets als een dialoog. Tot nu toe is de dialoog vaak eenzijdig (denk aan een man die praat met een opblaaspop als of het zijn vriendin is). Maar langzamerhand wordt de dialoog (het woord zegt het al) meer bilateraal van aard. Google maar eens: “Eliza + psychotherapist”om te zien wat ik bedoel.
BI is tot nu toe ook altijd veel te eenzijdig geweest. We hebben de technologie gebruikt om eindgebruikers te voorzien van de juiste informatie. We hebben ze kubussen gegeven en rapporten en succes er mee. Maar de echte intelligentie of kennis start pas als de gebruikers aan deze informatie zijn eigen vaardigheden en attitudes toevoegt. Zij slicen en dicen dan naar de juiste beslissingen.
Maar wat nu als BI zou bestaan als een tweezijdige relatie? Wat als we de beslissing aanbieden in plaats van alleen de informatie daarvoor? Wat nu als er door de dialoog tussen de kubus en marketing manager de juiste campagne management beslissingen genomen kunnen worden?
Voorwaarde hiervoor is een raamwerk gebaseerd op de taken en verantwoordelijkheden van de eindgebruiker. Met gebruik van business rules, correlatie, regressie en allerlei andere statistische analyses kan zo een gesprek ontstaan met suggesties en voorstellen.
Op die manier is het niet langer de mens tegen de machine, maar de mens met de machine. Dat klinkt mij in ieder geval als muziek in de oren. En die sex met robots? Die laat ik maar aan anderen over.
Leuke blog van Jorgen. Zijn problemen met sex kan ik niet oplossen, maar heb wel nagedacht over mogelijke toepassingen van wat hij voorstelt. Er zijn al plenty oplossingen ontwikkeld om daadwerkelijke beslissingsondersteuning te bieden, in plaats van platte rapporten. Eigenlijk was deze tak van sport in de jaren negentig best populair. Was toen betrokken bij diverse DSS projecten op basis van simulatie en inferentie, waarmee interessante management games werden gespeeld. Het probleem hierbij was de complexiteit van de wereld waarin we leven. Alleen een beperkte set variabelen en regels was haalbaar, waardoor de beslissingsondersteuning alleen bruikbaar was voor vrij beperkte vraagstukken. Wel erg leuke projecten. Met de huidige rekenkracht is een veel hogere complexiteit haalbaar. Ongetwijfeld zijn er in de militaire wereld grote DSS oplossingen voor strategische en tactische situaties (wargames). Nu nog de civiele toepassingen.