Met de nieuwe generatie SmartPhones is het relatief eenvoudig om gesprekken te voeren via Voice-over-IP. Het SIP-protocol is hierin het meest gebruikt. Er zijn verschillende oplossingen die het SIP-bellen met een Windows Mobile, Nokia of iPhone-toestel mogelijk maken. De enige randvoorwaarden voor een goed gesprek lijken een krachtige smartphones (of UMPC) in combinatie met een UMTS- of WiFi-verbinding.
Voor de gebruiker zou deze vorm van communicatie een zegen kunnen zijn. Immers hij kan via één apparaat, één netwerk en één telefoonnummer met de wereld communiceren, any time, any place; de ultieme vorm van mobility. Of hij nu op zijn vakantieadres zit, op kantoor of op de thuiswerkplek, hij is voortaan altijd bereikbaar op zijn kantoornummer tegen een flat fee tarief. Voor de systeembeheerder zijn de voordelen en de nadelen wellicht minder evident. Deze zal nieuwe applicaties moeten beheren zoals een IP-telefooncentrale die integreert met de andere IT-infrastructuur. Ook de beveiliging van mobiele SIP-toestellen verdient de aandacht. Spraak encryptie met een SIP-telefoon behoort bijvoorbeeld tot de mogelijkheden, hetzij via Secure SIP of over een beveiligde VPN-verbinding. De mobility trends werken in ieder geval mobile SIP in de kaart: steeds meer mensen gebruiken smartphones, PDA’s of UMPC’s voor remote access. Met de nieuwe gebruiksvriendelijke software, aantrekkelijke apparaten en lage flat fee
UMTS-kosten is het een kwestie van tijd voordat SIP echt doorbreekt. Bij ons op kantoor hebben wij VoIP op in ieder geval, naar volle tevredenheid, omarmd. Ook op de SmartPhones!
Alex Bausch
Ik denk dat essentie van het artikel van Alex in de laatste alinea staat; ‘….de nieuwe gebruiksvriendelijke software, aantrekkelijke apparaten en lage flat fee UMTS-kosten…Ik denk dat deze drie criteria in combinatie met zaken als onbekendheid van SIP en de ‘verbondenheid ‘met de normale PC (NB: bellen via VOIP wordt met name geasscoieerd met het bellen van een PC of laptop) ook andersom barrieres vormen van acceptatie. Bedrijven als Microsoft, Cisco en BT richten zich hier nu met name op, mede door hun strategie op Unified Communications (UC) en trachten ook aan hun doelgroep kenbaar te maken dat ‘voice’ als onderdeel van een totale propositie idealiter ook via internet zou moeten plaatsvinden. Kortom; ik zie eerder de vraag en adaptie, en daardoor ook groei van mobiel bellen via internet, gekoppeld aan de groei van UC.Afsluitend denk ik ook dat ook hier de normen van early adopters en bedrijven/instellingen gelden, die de stap durven te nemen om met hun mobiele infrastructuur over te stappen naar internetbellen op mobiel. De vraag is hoeveel bedrijven de stap durven te nemen om over te stappen en hun huidige telecomleverancier los te laten.
In algemene zin onderschijf ik het statement en ben er van overtuigd dat Naadloze Mobiliteit voor spraak en data aan de vooravond staat van een echte doorbraak. Er zijn echter een aantal valkuilen waar we ons bewust van moeten zijn de belangrijkste twee zijn naar mijn mening: Ten eerste dient men zich er van bewust te zijn dat niet ieder WLAN optimaal is ingericht of is ontworpen voor het gebruik van Mobiele VoIP. Dit geldt voor situaties waarbij gebruik wordt gemaakt van een combinatie van meerdere wireless technologien (WLAN en WWAN). Het optimaliseren van het WiFi netwerk met name in termen van Quality Of Service en beschikbare AccessPoints binnen de vier muren is van groot belang. Het tweede aspect is dat de implementatie van dergelijke systemen onderdeel zouden moeten zijn van een goed doordachte Fixed Mobile Convergence Strategie. Waarin “Handover”, Security en het kunnen managen van de gehele infrastuctuur van groot belang zijn.Arjen Pieter VriensEMEA Manager ISV & CSI
Natuurlijk biedt deze vorm van Voice-over-IP grote mogelijkheden voor gebruikers. Ik denk echter dat de adoptie nog lange tijd zal vergen. Dit komt door bedrijfsmatige afwegingen die moeten plaatsvinden, waaronder noodzakelijke investeringen in de (nieuwe) IP-telefooncentrale gekoppeld aan de vraag wat het gaat opleveren. Maar met name ook vanuit securityperspectief zullen bedrijven en organisaties huiverig zijn voor deze stap, al dan niet terecht.Kortom, er zijn behoorlijke drempels te overwinnen. De vraag is dus; hoe kan deze overgang gestimuleerd en gefaciliteerd worden (door de industrie)? Het belangrijkste is naar mijn mening dat er aanbieders komen die een complete oplossing aanbieden gericht op concrete bedrijfstoepassingen. Hiermee sla je twee vliegen in één klap: (1) het gebruik komt uit de gadgetsfeer en wordt daadwerkelijk onderdeel van de bedrijfsvoering en (2) de eigen ICT-afdeling hoeft niet zelf op zoek naar alle brokstukken, integratieoplossingen en veiligheidslekken. Het advies is dus om deze mooie oplossing nu eens niet vanuit de techniek te benaderen maar vanuit de bedrijfsprocessen.
Technisch gaat het allemaal lukken, dat is geen discussie. Wel moet bij het gebruik van publieke netwerken (2G/3G) de schaarste van bandbreedte, lees: de beschikbaarheid van netwerkdiensten, een hoofdrol spelen in de beslissing om ‘WVoIP’ als algemeen alternatief voor bedrijfscommunicatie in te zetten. We willen alles draadloos terwijl ASP diensten blijven groeien, web based applicaties alsmaar zwaarder worden, webpagina’s en bedrijfsportals steeds meer gebruik maken van allerlei invoegtoepassingen. Al met al: in OSI termen wordt de transport set erg essentieel. Voeg daar aan toe dat de providers in hoog tempo 3G in de particuliere markt drukken en je voelt op je klompen aan dat 3G, ook nu HSDPA er ongeveer dát van gemaakt heeft wat UMTS al had moeten zijn, snel congestieverschijnselen gaat vertonen. Een opvolger is er (nog) niet; 4G is nog maar een prille filosofie is over Software Defined Radio (SDR) voor publieke toepassingen. Dat is nog erg ver weg dus. En last but not least: met losse handen roamen tussen WLAN/WWAN en 3G is een moeizame zaak.Ed Magnée slaat de spijker op z’n kop: laat vooral het bedrijfsproces in plaats van de gadgets leidend zijn en wees daarbij, zeker als het maatschappelijk kritische processen betreft, overtuigd van de beperkte beschikbaarheid van draadloze communicatie techniek.
URL:Vorig jaar mei schreef ik in deze blog “To be or strategy, that is the question” waarin dit onderwerp al even ter sprake kwam.Voice-over-IP vanaf je mobiele apparaat wordt geassocieerd met gratis bellen, een optimalisatie naar kosten in plaats van kwaliteit. Via WLAN of een flat fee 3G abonnement zijn er zeker mogelijkheden om de uitgaven te beperken maar ook nog een paar hobbels te overwinnen. Een hele dag via WLAN bellen en bereikbaar zijn is nog weinig (of geen) toestellen gegund, de batterij houdt dit niet vol zonder extra opladen. De dekking van de 3G netwerken is ook nog te fragiel om daar je lot aan te verbinden. GSM en vooral DECT leveren beide vooralsnog een betere prestatie op batterijlevensduur en geluidskwaliteit en laten zich daarom nog niet opzij schuiven. Technologieën combineren tot een hybride oplossing lijkt me de winnende strategie. Vergelijkbaar met auto’s die elektrisch rijden als het kan en op brandstof rijden als het moet, zou het mobiele toestel naadloos moeten schakelen tussen bijvoorbeeld GSM, 3G, Bluetooth, DECT of Voice-over-WLAN om een optimale prestatie te leveren. Als gebruiker hoef je dan niets te doen om van je GSM gesprek over te schakelen op de VoIP centrale als je het kantoor binnenloopt. We spreken dan over toestellen die minimaal twee technologieën voor spraak ondersteunen. De combinaties DECT/GSM, GSM/Bluetooth, DECT/VOIP en GSM/VoWLAN zijn al eerder vertoond en her en der verkrijgbaar. Het vraagt in alle gevallen investering in nieuwe mobiele toestellen en een aanpassing aan de netwerkinfrastructuur. De kosten gaan ook hier dus weer voor de baten.
Tussen “Mogelijkheden” en “Bewezen Technologie” zijn een paar jaar valkuilen. Vanuit mijn perspectief (vanuit het mobiliseren van bedrijfsprocessen) vrees ik dat de door Jeroen van Dinther genoemde risicos te groot zijn om veel tijd op dit moment te gaan besteden. Er moet ook veel aandacht besteed worden aan wat je aan de processoren kracht inleverd, als goedkoop communiceren ten kosten gaat van de performance van je gemobiliseerde bedrijfsprocessen dan zijn de eventuele besparingen voor wat mij betreft te kostbaar. De tekortkomingen hebben direct te maken met het feit dat mobile devices (PDA’s) vooralsnog niet “volwassen” genoeg zijn als real-time multi-tasking devices. Natuurlijk is dit een heel erg interessant onderwerp en ik zie veel mogelijkheden voor de toekomst, maar tussen alle de drie letter en vier letter afkortingen van potentiele mogelijkheden is een kreet dat hout snijd, “When the leading edge is equal to the bleeding edge then it premature to invest, it will bleed your business dry”.
De case van Alex met de reacties van Jeroen en David speelt niet alleen voor deze specifieke toepassing (VOIP over vaste en draadloze infrastructuren), dezelfde problematiek komt voor bij zakelijke toepassingen van bv Google Apps, Hyves etc.Een ondernemer (in dit geval Alex) kan een nieuwe technologie direct toepassen (ondanks eventuele tekortkomingen zoals geen Quality of Service, hoge kosten bij toepassingen in het buitenland) en wellicht al een deel van de Unified Communications ‘droom’ realiseren en daarmee business value voor zijn bedrijf (en medewerkers) creëren.Voor andere bedrijven zal deze case nog niet toepasbaar zijn, Jeroen en David gaven al een aantal punten ter overweging, en ook ik heb deze. Een Telecom Operator zal zijn tikken-business nog niet per direct willen opgeven en contracttechnisch GSM-verkeer beschermen. Toch zal deze technologie ook op termijn in het zakelijke segment worden toegepast, zoals alle technologieën die succesvol zijn in de consumentenmarkt. Alphons Evers
Voordat mobiel VOIPen een serieuze en grote vlucht zal nemen, dienen 2 randvoorwaarden te zijn ingevuld: Quality of Service en de ‘Seemless end-user experience’. De Quality of Service is op dit moment onvoldoende om hier zoiets kritisch als je bedrijfscommunicatie op te baseren; zeker de communicatie naar buiten c.q. derden. Voor uitsluitend intern gebruik kan ik me voorstellen dat een aantal bedrijven hier nu wel een start mee wil maken om ervaring op te doen en alvast een stap te zetten conform de ‘één nummer filosofie’. Zolang de gebruikers zelf actief hun bereikbaarheid moeten managen als zij VOIP willen integreren op een mobiel device kunnen wij nog niet spreken van ‘seemless end-user experience’ en belet dit absoluut de adoptie. Pas als het ‘gedoe’ omtrent settings, profielen en switchen tussen netwerken wordt weggenomen, zullen de eindgebruikers dit zeker gaan omarmen.