Op het ASL BiSL Jaarcongres vorige week sprak ik na afloop van mijn presentatie over Derde Generatie Applicatiebeheer met twee heren van een pensioenvoorziening. We hadden het over de uitdaging die het overstappen op SOA gebaseerde systemen met zich meebrengt. Die systemen eisen namelijk een andere aanpak die je niet zomaar bij alle reguliere IT-afdelingen kunt beleggen maar hoe doe je dat dan wel? Ik maakte de vergelijking met de opkomst van internetapplicaties in de jaren negentig. Dat was toen ook nieuw en werd vaak vanuit aparte en nauw samenwerkende internetteams opgezet. De reguliere IT-afdelingen beschouwden internet vaak als ‘gehobby’. Pas later, toen de internetteams met veel vallen en opstaan hadden geleerd hoe je dat een beetje gestructureerd kon aanpakken, ‘promoveerde’ het ontwikkelen en beheren van internetapplicaties zich tot normale IT, gevoerd vanuit de reguliere IT-afdelingen.
De komst van SOA is vergelijkbaar maar er is één cruciaal verschil. Bij de eerste internettoepassingen ging het om functionaliteit in de ‘nice to have’ categorie. Vaak waren het websites met wat algemene gegevens over het bedrijf: functionaliteit die je even kon missen als iets aan de hand was. We hadden de tijd om de weg te zoeken. Bij SOA is dat anders. We praten over een levensader die bedrijfskritieke systemen aan elkaar bindt. Die kun je dus niet zomaar missen. We moeten het in één keer goed regelen. Of zoals één van mijn gesprekspartners zei, 'We hebben nu geen tijd om het te verprutsen'.
Is dit ook jouw beleving? Hoe steek jij veilig over naar de nieuwe wereld die SOA heet?