‘SOA is failing to deliver’, aldus een Accenture CTO, op de opening van een Innovation Center for BEA. Kunnen we dus gelijk weer ophouden met deze Computable Topic? Of zou redding nabij zijn: als ze even hard doorwerken in dat Center, dan kunnen we SOA straks wel deliveren met BEA? Gezien de Britse achtergrond van deze CTO kan het zijn dat zijn statement vertaald moet worden met ‘even wachten'…
Bij Microsoft is een dergelijke boodschap kennelijk ook overgekomen, getuige de aankondiging van ‘Oslo’. Deze vlag dekt een lading investeringen in gereedschappen ten behoeve van de levenscyclus van uit services samengestelde applicaties, die afstanden kunnen overbruggen vanaf het hart van de organisatie tot aan op het Internet. Voor zover mij bekend gebruikt Microsoft sinds medio 2006 een plaat om dat laatste af te beelden, een soortement schietschijf of fietswiel met spaken.
En die deed me terugdenken aan een dergelijk model in de Capgemini white paper ‘Adaptive Architecture 2’ van begin 2001. Daarin werd SOA gepositioneerd, met als een belangrijk kenmerk losjes gekoppelde bedrijfstoepassingen met een separate laag voor de interactiesturing. Dat in tegenstelling tot de harde verwevenheid van IT functionaliteit plus sturing in bijvoorbeeld de oudere generaties monolithische ERP systemen.
Toch opvallend dat dit denken al geruime tijd bestaat en dat sommige leveranciers blijkbaar nog steeds in de ‘even wachten’ modus zitten. Een verklaring hiervoor is mogelijk de Heilige SOA Graal: het ideaalbeeld van bedrijfstoepassingen kunnen maken op basis van procesmodellen, die met een druk op de knop executeerbaar te maken zijn. Dat lijkt nog geen bewezen technologie, nee.
Voeg daaraan toe de gestage verschuiving aan de business kant van ‘denken in processen’ naar ‘denken in services’ en de complete vertwijfeling zou zomaar toe kunnen slaan. Want hoe krijg je een wendbare, op services gebaseerde organisatie als je eerst al je procesmodellen hard vastlegt en deze vervolgens hard aan elkaar knoopt (biepelt, voor de insiders)? Wie het weet, mag reageren. En anders ‘even wachten’ op de volgende post…
Beste Mendel,In absolute zin heb je gelijk en ben ik het met je kritische ondertoon eens. De meest simpele reden hiervoor is het introduceren van de menselijke factor. Stel je hebt een 100% automatische verwerkingsfabriek ontwikkeld waar geen menselijke produktie meer aan te pas komt. De vraag is dan of dit een flexibele organsiatie is? Dit is geheel afhankelijk van het aantal vrijheidsgraden wat gedefinieerd is in de geautomatiseerde systemen, maar het kent absoluut zijn grenzen. Dus het systeem kan tot een bepaalde mate flexibel zijn binnen zijn kaders en dan wordt het per definitie star. Of dit in te verdere toekomst kan gaan veranderen met zelflerende, neuro-intelligente computersystemen, kan ik nu niet voorzien.Daarnaast wordt in de praktijk flexibilisering van een op SOA gebaseerd informatiesysteem vaak impliciet afgezet tegen het traditionele informatiesysteem. In de client-server omgevingen ontstond vaak een wirwar van hard gecodeerde interfaces van gebruiker tot aanbieder. De hierdoor ontstane spaghetti-brij wordt dan al snel niet meer beheer(s)baarDe huidige SOA-architecturen geven door het concept van de servicesbus en de orchestrator meer flexibiliteit. Of dit voldoende is, is de vraag die uiteindelijk door de gebruiker en de business beantwoord dient te worden. Dat er minstens zoveel valkuilen op de loer liggen is helder, maar er zijn ook al mooie successen behaald (zie artikelen elders op deze topic-site.En dat hiermee je vraag nog niet beantwoord is, dat klopt, die wijsheid heb ik ook nog niet…Oscar Roelofsion-ip