De leden van telecomdochter van de Verenigde Naties, de ITU, snoepen frequentieruimte af van televisie en gaan die gebruiken voor meer mobiel breedbandig internet.
Naarmate meer landen analoge televisie-signalen afschaffen en overstappen naar digitale televisie groeit de hoeveelheid niet-gebruikt radiospectrum. Dat is bandbreedte waarin kan worden uitgezonden. Eind vorige week besloten de ITU-leden wereldwijd tv-spectrum beschikbaar te maken voor mobiel breedband.
Van mondiale harmonisatie is echter nog geen sprake. In Amerika en grote delen van Azië komt de band tussen 698 en 806 Mhz beschikbaar tussen nu en 2015. Google acht het zeer waarschijnlijk dat het in de VS een gooi zal doen naar een positie in die draadloze infrastructuur.
Europa, Afrika en het Midden-Oosten wijzen, afwijkend van Amerika en Azië, de frequentieruimte tussen 790 en 862 Mhz toe. Er is maar een kleine overlap met de andere band. In die kleine overlappende ruimte kan daadwerkelijk sprake zijn van moeiteloze interoperabiliteit, als de hardwaremakers daar rekening mee houden bij de fabricage van apparatuur. Bovendien komt deze frequentieruimte in Europa niet eerder dan 2015 vrij.
Vorige week publiceerde de Europese Commissie een herzieningsvoorstel van de telecomregels. Die voorziet erin dat vrijvallend analoog tv-spectrum gebruikt mag worden voor nieuwe communicatiediensten, zoals mobiel breedband.
De vrijkomende frequenties zijn lager dan die nu voor gsm. Umts, Wi-Fi en WiMAX worden gebruikt. Het gevolg daarvan is dat er minder masten nodig zijn. De signalen dragen verder en dringen beter tot gebouwen met dikke muren door.
Waarom is mobiel breedband zo nodig? Wellicht omdat we alleen nog in internet protocollen kunnen denken. Je leest meestal ook in een en dezelfde zin (ook nu weer) ‘mobiel breedbandig INTERNET’. Voor ‘fun’ toepassingen prima, maar voor business oplossingen zouden we moeten gaan nadenken over het efficient gebruik van bandbreedte voor het slim uitwisselen van content, met als uitgangspunt de schaarste van bandbreedte en de gegarandeerde beschikbaarheid daarvan. Wanneer je een vergelijking maakt tussen de doorlooptijden van (kritische) bedrijfsprocessen en de air-time die nodig is voor het slim uitwisselen van content, dan moet je al heel snel concluderen dat de beschikbaarheid van netwerken van een aanzienlijk hogere waarde is als de bandbreedte. Daar komt bij dat publieke netwerken voor geen enkel business proces een gegarandeerde beschikbaarheid zullen kennen. Het bevreemdt mij vaak dat slechts een enkeling bekend is met het bestaan van een aantal uitstekende netwerken met een zeer hoge beschikbaarheid in het P(A)MR frequentiegebied, met name inzetbaar voor kritische toepassingen.