Ik gaf afgelopen week een presentatie voor een aantal genodigden op een joint event met een van de SOA vendors en hier kwam de vraag uit het publiek hoe ik de SOA markt zie bewegen.
Er zijn natuurlijk al verschillende bewegingen gerapporteerd hierover zoals dat SOA vendors van verschillende origines komen. De een komt uit een pure player markt, de andere uit de database, of applicatie platform of operating system hoek etc.etc. De laatste komt zelfs uit de network appliance hoek (Cisco) en allemaal azen ze op een deel van de SOA markt.
De andere beweging uit zich in de aquisitie-slag in deze markt. Natuurlijk werd de markt goed opgeschud door de mogelijke BEA acquisitie door Oracle die op het laatse moment weer werd afgeblazen, maar daar is ongetwijfeld nog geen eind in zicht op mogelijke vervolg met andere partijen. Webmethods was natuurlijk de laatste succesvolle overname door Software AG die ook in deze markt wil bewegen. En dat was maar een van de vele andere overnames en slachtoffers die deze markt heeft gehad.
De derde beweging zit hem in de industrie segmenten. Wat je namelijk ziet als system integrator is dat de SOA vendors bepaalde segmenten tot zich nemen. Zo had je Vitria sterk in de telecom, Tibco komt sterk op in transport en luchtvaart industrie, JCAPS heedft een grote voet in de Retail markt vanwege de sterke Retek band (zelfs na de Oracle aquisitie), BEA in de manufacturing industrie. Dit zijn natuurlijk maar puur illustrieve voorbeelden en er zijn vele gevallen te noemen waar het niet voor geldt, maar elke keer dat een klant een RFP/RFI traject doorloopt op een SOA vendor product selectie, dan is de vraag altijd: "en wat doen mijn soortgelijke collega's?". En daar ontkom je dan niet aan, dat dan een bepaalde keuze door een bedrijf genomen is, als een inktvlek zich verspreidt over de wereld.
SOA vendors beginnen zich zich een beetje als ERP vendors 10 jaar geleden te bewegen. waar je toen SAP, BAAN, Peoplesoft en JD Edwards zich als de grote reuzen op de verschillende industrie segementen bewogen. Een deja-vu misschien?
Deze bewegingen zijn een teken van het volwassen worden van de markt. Alle nieuwe ontwikkelingen, dus ook SOA, worden ontwikkeld in kleine, nieuwe, innovatieve ontwikkel clubs. Als de markt tot rust begint te komen en het stof neerdaalt komen de grote spelers en die nemen de kleintjes over vanwege hun technologie of marktaandeel of beide.Voor SOA in het algemeen is het een goed teken en een hele geruststelling voor de bedrijven die in SOA willen investeren.
SOA lijkt het nieuwe paradigma om alle problemen op te lossen en, zoals Edwin aangeeft, lijkt de markt volwassen te worden. Leveranciers specialiseren zich in bepaalde markten. SOA is echter niet de Haarlemmerolie die alles gaat oplossen. Volgens mij moet er nog een volgende slag plaatsvinden, waarbij SOA leveranciers ook hun business rules en BPM functionaliteit sterk verbeteren. BEA is een voorbeeld van een leverancier die hiervoor samenwerking met bijvoorbeeld ILOG is aangegaan. Zo zullen er nog meer volgen.
De bewegingen laten zien dat de markt voor SOA door de de ‘early adopters’ fase heen is. Bij klanten neemt de interesse snel toe. Velen hebben afgewacht totdat de technologie ‘just proven’ was geworden en de plannen van hun pakketleveranciers duidelijk werden. Overigens zijn nog lang niet alle producten nu al volwassen!Fascinerend is dat de grote vendors hun ‘enterprise service bussen’ laten doorgroeien naar ‘enterprise service platformen’. Het aantal mogelijkheden van de service bus is immers snel aan het toenemen, en dat maakt deze nieuwe middleware wel heel erg complex. Gartner gaf afgelopen november in Cannes aan weinig te zien in best-of-breed platformen. Dat levert een interessante paradox op: we wilden met SOA toch juist vendor-lockin voorkomen? Open standaarden moeten het mogelijk maken een variëteit aan applicaties en business process suites bovenop het platform te laten draaien. Versimpeling en standaardisatie zijn de toverwoorden. Een andere trend aan de vendor kant is dat er meer hardware beschikbaar komt die delen van de service bus gaat overnemen. Goed nieuws: eigenlijk willen we toch allemaal dat die complexe nieuwe bussen gaan wegzakken in het operating system of in de hardware, zodat we ons op applicaties en bedrijfsprocessen kunnen gaan richten?
Volgens hebben deze marktbewegingen er sterk mee te maken dat SOA in steeds grotere mate wordt geaccepteerd als volwassen technologie om diverse integratie en applicatiebouw projecten mee uit te voeren. Je ziet dat de huidige ERP vendors SOA technologie omarmen om een flexibeler portfolio aan applicaties in de markt te zetten, bijvoorbeeld Oracle (Fusion) en SAP (Netweaver XI/PI). De pure-play SOA vendors zullen zich meer richten op de ondersteuning van business processen over applicaties heen en op composite applicatiebouw. Schaalvergroting is voor deze vendors een manier om het marktaandeel snel te vergroten. De resterende groep BPM, SOA integration en SOA management vendors zal zich dmv specialismen en innovatie (adapters, governance, verticale oplossingen) een aanvullende plek in de markt kunnen verwerven. Zij zorgen voor gemak en snelheid door kant-en-klare bouwstenen aan te bieden. Een prima gegeven als we SOA zien zoals het bedoeld is: een open platform voor het inrichten van bedrijfsprocessen.
Déjà-vu? Mais non! De vergelijking met de ontwikkelingen in de ERP-markt afgelopen decennium gaat op voor wat betreft de genoemde verschillende origine’s en de consolidatiegolf. Maar noem ‘ns een industriesegment waar dat anders is? De derde vergelijking betreft specialisatie naar marktsegment. En daar gaat het mank. SAP, Oracle en Microsoft, bien sûr: dat zijn de grote jongens die op marktsegmenten toegespitste IT functionaliteit in de portfolio hebben zitten. Genoemde leveranciers als BEA verkopen echter infrastructuur in de categorie ‘doesn’t matter’. Waarmee ik overigens niet de importantie er van wil bagatelliseren. Het bijvoorbeeld zonder elektriciteit moeten stellen is ook voor mij een doemscenario!Wat zijn ‘SOA vendors’ überhaupt? Een SOA kun je niet kopen…
Een deja-vu gevoel bij SOA vendors gelijkend de ERP vendors lijkt zich al zodanig af te tekenen, maar is eigenlijk niet heel vreemd. Voor zuiver een SOA technologie-stack hebben inmiddels vrijwel de meeste SOA vendors een goed productaanbod. SOA stacks zijn zelfs groeiende, gezien de steeds meer optredende vervaging van de kunstmatige grenzen en onderzoekstaxonomieën tussen SOA, BPM, EDA en WEB 2.0. Echter enkel SOA technologie leveren is niet voldoende. Kennis en ervaring van organisatievraagstukken gecombineerd met toespitsing op maximale bruikbaarheid van technologieoplossingen binnen bepaalde marktsegmenten, leidt tot voorkeur qua vendor en ultimo tot vendorconsolidatie. Immers, SOA is niet de onderliggende technologie maar stelt organisaties in staat om verandering mogelijk te maken en zich daarop aan te passen.
De vergelijking van SOA vendors met ERP vendors 10 jaar geleden is wat mij betreft misplaats. Als er ERP-achtige situaties ontstaan bij verkoop van SOA duidt dat eerder op onvolwassenheid dan volwassenhied! Bij SOA gaat het uitsluitend om technologie en infrastructuur, en niet om verticale bedrijfsfuncties. Ieder bedrijf wil uiteraard weten of een bepaalde oplossing aan hun eisen op het gebied van (o.a.) performance en beveiliging voldoet, en zoeken een leverancier die hun markt snapt en – voor zover dat iets met SOA te maken heeft – eventueel wat proces-templates heeft voor hun processen. Er is dus ongetwijfeld wat verticale differentatie. Er is daarnaast wel sprake van ontwikkeling qua producten en markt, maar ben ik van mening dat er vooral sprake is van onvolwassenheid. Dat uit zich in het gebrek aan interoperabiliteit en flexibiliteit. Want de eerste vraag die een eindgebruiker op dit moment nog moet stellen is: Welke leveranciers-specifieke oplossing beschouw ik als mijn startpunt? Afhankelijk van het antwoord (SAP, Oracle, etc.) is daarna de keuze wat betreft oplossingen beperkt. Is het niet belachelijk dat bedrijven als SAP en Oracle hun eigen platform opdringen in plaats van werkelijke openheid te bieden? Ook blijft het drama van meerdere ERP’s in een bedrijf zich herhalen met meerdere portals, meerdere BPM-en workflow oplossingen, en meerdere bussen. Vaak geld: Je kunt het wel laten samenwerken, maar het is niet eenvoudig te beheren vanuit het oogpunt van bedrijfsprocessen. Dat verklaart het success van bedrijven als HP, die daar weer een oplossing voor bieden met hun Business Service Managemt platform. In die zin is er nog veel te doen op het gebied van interoperabiliteit en de ontwikkeling van standaarden. Mijn verwachting is dat er een (tegen-) beweging zal ontstaan in de markt waarin er een betere scheiding tussen leveranciers van business-afhankelijke functies (applicatie-componenten of services en processen) en infrastructuur (Applicatieservers, SOA, netwerk- en beveiliging) zichtbaar zal worden. In die zin is CISCO uniek gepositioneerd om een verschil te maken, door complete infrastructuur – incl SOA, beveiliging en opslag – aan te bieden als makkelijke te configureren en beheren dozen, zodanig dat ook de kleinste bedrijven en hun vestigingen mee kunnen doen. Dus verbaas je er niet over als CISCO binnenkort overgenomen wordt door een levarancier als IBM, BEA, TIBCO of HP – of dat ze zelf die stap nemen 🙂
Uiteindelijk bewegen alle technologie markten in dezelfde richting. Succesvolle functies worden steeds meer gebruikt tot ze zo vanzelfsprekend zijn dat ze worden gebundeld met het platform. De platform leveranciers doen dit omdat ze zo enigszins de prijs van het platform stabiel kunnen houden (uw nieuwe software/PC is niet echt veel goedkoper, maar het doet wel veel meer) en klanten vinden dit ook prettig want platform functies hoef je niet te kiezen en kiezen is wel het engste wat je als IT manager moet doen. Een oud chinees gezegde luidt immers niet voor niks: “Hij die weet wat de markt gaat doen, kan beter investeerder dan IT-er worden”.Voor het zover is met SOA, duurt echter nog wel even. Tot die tijd zullen we, zoals hierboven aangegeven, vendors hun oude wijn ceremonieel in nieuwe zakken zien verpakken en aanprijzen als SOA en we zullen leveranciers zien die in essentie horizontale (commodity) technologie proberen uniek (en dus premium-priced) te maken door er een vertikaal (industrie specifiek) smaakje aan te geven. De origineelste inval was echter van de leverancier die recent zei “Platform…Welk Platform” en die zijn SOA engine voortaan aanprijst om bovenop de (virtuele) hardware te draaien en zo het tussenliggende OS platform (en daarmee zijn grootse toekomstige concurrent) maar meteen overbodig te verklaren. Kortom, SOA, daar gaan we nog veel plezier aan beleven (op zijn minst rond de marketing ervan, en als het meezit mischien ook wel functioneel).Gregor PetriCA
Michael Widjaja ziet voor SOA eenzelfde beweging als tien jaar gedelen bij de ERP-markt. Daar is het wat mij betreft nog te vroeg voor. De SOA-markt is op dit moment nog volop in ontwikkeling. Want waar is op dit moment al sprake van een echte volwaardige servicegeoriënteerde architecturen? Slechts enkele tientallen organisaties zijn nu in Nederland live hiermee. Voor de toekomst van de vendoren in de SOA-markt is het naar mijn mening bepalend wat klanten op dit moment als basis IT software hebben. Wie nu bijvoorbeeld SAP in huis heeft, zal waarschijnlijk verder gaan met de NetWeaver oplossingen. Daarnaast zullen de omvang en focus van de vendor een cruciale rol spelen. Dan zie je dat de grote als IBM en vooral Oracle én het klantenbestand én de focus hebben. Die combinatie geeft hen de beste papieren voor de toekomst voor wat betreft de SOA-markt. Ook Microsoft heeft een zeer groot klantenbestand, maar doordat Microsoft een brede focus heeft zal daar nog een inhaalslag gemaakt moeten worden. Overigens zal ook veel afhangen van de consolidatieslag die zich nu voordoet. Aan de ene kant zullen niche spelers worden gekocht om de SOA oplossingen te complementeren en aan de andere kant zal er wellicht marktaandeel gekocht worden (zoals bv het bod dat Oracle op BEA heeft uitgebracht). De consolidatieslag is voorlopig nog niet voorbij.Edwin van den ThillartInter Access
Kijkend vanuit vendorschap dan heeft Michiel gelijk, en opvallend is dat er weer een aantal van dezelfde, grote spelers actief zijn, Sap, Oracle, Baan/Cordys, waarbij deze spelers alleen maar groter zijn geworden. Kijkend vanuit conceptueel niveau dan zou je ERP een alomvattende term voor bedrijfsfunctionaliteiten, die geautomatiseerd in een pakket opgenomen zijn, kunnen noemen (het WAT) en is SOA veel meer een algemene methodiek voor hoe de structurering, design en implementatie van dergelijke functionaliteiten aangepakt kan worden met gebruikmaking van de nieuwste technieken (het HOE). En hier zit een relatie, of beter, interactie tussen, die de genoemde vendors slim omarmd hebben. Kijkend vanuit architectuur dan werd ERP 10 jaar geleden gedesigned vanuit Client-server gedachtegoed en nu vanuit SOA-gedachtegoed.Kijkend vanuit de applicatietechniek bevat SOA nieuwe/vernieuwde technieken, als JAVA, AJAX, XML, BPEL, die 10 jaar geleden nog niet zo gebruitk/toegepast konden worden in de ERP-tijdperk.Kijkend vanuit de communicatie-infrastructuur dan werden 10 jaar geleden ERP systemen met name over dedicated, bedrijfspecifieke WAN’s geïmplementeerd en worden de nieuwe op SOA gebaseerde implementaties uitgerold over het (publieke) Internet. En dit brengt toch wel aanzienlijke verschillen met zich mee.Dus afhankelijk van het perspectief kan ik mij het deja-vu gevoel voorstellen, maar ik zie zeker ook daadwerkelijke (innovatieve) vernieuwingen, waardoor de stelling uiteindelijk niet opgaat voor mij.