Ik gaf afgelopen week een presentatie voor een aantal genodigden op een joint event met een van de SOA vendors en hier kwam de vraag uit het publiek hoe ik de SOA markt zie bewegen.
Er zijn natuurlijk al verschillende bewegingen gerapporteerd hierover zoals dat SOA vendors van verschillende origines komen. De een komt uit een pure player markt, de andere uit de database, of applicatie platform of operating system hoek etc.etc. De laatste komt zelfs uit de network appliance hoek (Cisco) en allemaal azen ze op een deel van de SOA markt.
De andere beweging uit zich in de aquisitie-slag in deze markt. Natuurlijk werd de markt goed opgeschud door de mogelijke BEA acquisitie door Oracle die op het laatse moment weer werd afgeblazen, maar daar is ongetwijfeld nog geen eind in zicht op mogelijke vervolg met andere partijen. Webmethods was natuurlijk de laatste succesvolle overname door Software AG die ook in deze markt wil bewegen. En dat was maar een van de vele andere overnames en slachtoffers die deze markt heeft gehad.
De derde beweging zit hem in de industrie segmenten. Wat je namelijk ziet als system integrator is dat de SOA vendors bepaalde segmenten tot zich nemen. Zo had je Vitria sterk in de telecom, Tibco komt sterk op in transport en luchtvaart industrie, JCAPS heedft een grote voet in de Retail markt vanwege de sterke Retek band (zelfs na de Oracle aquisitie), BEA in de manufacturing industrie. Dit zijn natuurlijk maar puur illustrieve voorbeelden en er zijn vele gevallen te noemen waar het niet voor geldt, maar elke keer dat een klant een RFP/RFI traject doorloopt op een SOA vendor product selectie, dan is de vraag altijd: "en wat doen mijn soortgelijke collega's?". En daar ontkom je dan niet aan, dat dan een bepaalde keuze door een bedrijf genomen is, als een inktvlek zich verspreidt over de wereld.
SOA vendors beginnen zich zich een beetje als ERP vendors 10 jaar geleden te bewegen. waar je toen SAP, BAAN, Peoplesoft en JD Edwards zich als de grote reuzen op de verschillende industrie segementen bewogen. Een deja-vu misschien?
Bij een Internationale bank heb ik ooit eens Webmethods op de schop genomen en bekeken wat het nu eigenlijk doet. Webmethods wordt binnen de desbetreffende bank vrijwel niet gebruikt om echt SOA te implementeren maar om applicaties te bouwen. Het is binnen gereden omwille van SOA. Wat het doet is dat het het applicatielandschap compliceert omdat applicaties niet meer in J2EE worden geschreven maar in Webmethods.Natuurlijk is het zaak om SOA ook technisch gezien zeer nauwkeurig te bekijken. Soa van een technisch perspectief is echter in kaart te brengen. Er zijn een aantal goede open source implementaties te gebruiken zoals Mule, Apache servicemix, Jboss ESB en velen anderen. Allen implementeren de technische requirements zoals message routing, location transparency etc. Maar het punt is dat de commerciële leveranciers niet helpen de discussie rondom SOA zuiver te houden. Zij verkopen slechts techniek.Het punt is dat SOA nog altijd niet goed wordt opgepakt door de consultancy bedrijven zoals Accenture, PWC etc. Het geld verdienen (en uitgeven!) zou moeten zijn geconcentreerd op SOA consultancy voor de business architectuur. Techniek daarna is een leuk spelletje voor de techneuten.
Het grote verschil tussen de ERP markt 10 jaar geleden en de SOA markt momenteel is naar mijn mening gelegen in het feit dat de ontwikkeling in de ERP markt werd gedreven door de functionaliteit van de verschillende ERP pakketten. Door deze functionaliteit was er een directe link voor business units binnen organisaties met het optimaliseren en ondersteunen van de diverse bedrijfsprocessen. Op basis daarvan, was het relatief eenvoudig, om de ROI te beredeneren wanneer een dergelijk pakket werd aangeschaft.Voor SOA ligt het anders, SOA is vaak (ten onrechte) het paradepaardje van IT afdelingen binnen organisaties, terwijl business units alleen maar zien dat er geïnvesteerd moet worden. De kunst bestaat er uit om de beslissers binnen de business units te overtuigen van het nut van SOA. Deze is niet altijd op korte termijn aan te tonen omdat een en ander in beginsel complex over kan komen, omdat het hier om architectuur gaat en pas op middellange termijn kan worden terugverdiend. Kortom de invalshoek bij SOA dient te zijn dat het hier gaat om een “enabler” om processen efficiënter en meer betrouwbaar te laten verlopen. Het argument, dat de architectuur beter of mooier zou zijn is voor mensen uit de business geen argument aangezien architectuur nooit een “driver” kan zijn.