Gestreste ict’ers zijn continu op zoek naar het wankele evenwicht tussen probleemgerichtheid en persoonlijke emotie. Ze moeten hun kennis actueel houden, maar ook acute problemen oplossen.
Uit Canadees onderzoek van de Richard Ivey School of Business blijkt dat veel ict'ers gebukt gaan onder emotionele druk om te voldoen aan de verwachtingen van hun werkomgeving. Ze moeten hun kennis continu bijschaven om met nieuwe ict-investeringen en innovaties overweg te kunnen. Tegelijkertijd wordt directe actie van ze verwacht bij het oplossen van acute problemen.
Om stand te houden bij werkdruk, laten veel ict'ers zich bij problemen steeds meer leiden door hun emotie. In plaats van de stier bij de horens te vatten, gaan ze op zoek naar morele steun, proberen ze de problemen vanuit een ander perspectief te bekijken, verdringen ze de problemen door aan andere zaken te denken, of accepteren ze dat er niets aan gedaan kan worden. De onderzoekers vermoeden dat dit vooral komt doordat ict'ers het gevoel hebben niets te kunnen doen aan de oorzaak van de onafhoudende stress en dat ze zich hoe dan ook door de problemen moeten heen slaan.
Behalve een opeenstapeling van acute problemen voelen veel ict'ers de druk om hun kennisniveau continu bij te schaven. Ict-kennis is volgens de onderzoekers namelijk minder lang houdbaar dan kennis in andere sectoren, waardoor ict'ers minder kunnen profiteren van geaccumuleerde kennis. Velen zijn ‘in een continu gevecht om nieuwe technische vaardigheden te leren', aldus de Canadezen. De dreiging van kennisachterstand kan leiden tot ziekteverlof, burn-out en/of de wens om uit de ict te stappen.
Voor managers is het zaak de ict'ers te stimuleren en te steunen in de behoefte van kennisverrijking. De onderzoekers van de Richard Ivey School of Business adviseren bijvoorbeeld om bestaande kennistrajecten te ontdoen van negatief klinkende termen als ‘boot camp'. Bovendien zouden managers een positieve werkinstelling van sollicitanten kritischer moeten beoordelen. "Optimisten houden meer hoop."
Het lijkt me veiliger om de koe bij de horens te vatten dan de stier 🙂
Het probleem (h)erkennen is al de halve oplossing. Nu nog actie ondernemen om straks niet een hele pool 40+ ict’ers in de wao hebben zitten met allerlei vage psychische problemen.
n.b. Als het kalf verdronken is, dempt met de put.
Ook de optimisten gaan kortere lontjes krijgen na veel oneigenlijke stress, de ict’ers gooien er onderling ook nog een schepje stress op.
Sinds al een aantal jaren wordt de it-wereld overspoelt met nieuwe technologieen in een tempo dat per it’er niet bij te houden is. Bovendien is het zo dat de gemiddelde it’er zeer op zich zelf gericht is. Plaats daarbij dat in het wereldje teveel gekeken wordt naar geld. Er ligt hier duidelijk een taak voor het management. Zorgen dat er mogelijkheden ontstaan voor kennisopname en opbouw van ervaring. Goede R & D zou een oplossing kunnen zijn. En bovenal niet alles tegelijk willen. Dat kan eenvoudig weg niet. Specialisatie is dan gewoon beter. Ik geef toe, dat kost natuurlijk (alweer) geld. Maar een goede investering betaalt zich zelf en zal met name de kwaliteit van en werknemer en product ten goede komen….
Dit is heel herkenbaar. Als ik alle nieuwe applicaties en technologieen die binnen ons bedrijf worden ingezet goed wil beheersen kan ik continue op cursus. Het gevolg is dat je nu overal een klein beetje van weet. Om dit te verbeteren zullen bedrijven beleid moeten voeren op kennisbehoefte. Wanneer medewerkers operationeel bezig zijn hebben ze maar een beperkte hoeveelheid tijd te besteden aan het opdoen van nieuwe kennis. De kennisbehoefte zou hierop moeten worden afgestemd. De kennis behoefte kan gestuurd worden door het bewust beperken van het aantal technologieen, applicaties of versies in een organisatie. Er is in de ict een trend dat altijd het nieuwste het beste is. Gemakkelijk wordt dan vergeten dat personeel steeds weer opgeleid moet worden om het nieuwste te gebruiken. Hiermee gaat veel tijd verloren, niet alleen bij het ict-personeel. Deze tijd wordt lang niet altijd terugverdiend door de functionele verbeteringen in de nieuwe versie of applicatie.
Het zou de moeite waard zijn om te onderzoeken hoe hoog de kosten zijn van:
(1) Het (opnieuw) leren van een functie in een nieuwe applicatie of applicatie versie.
(2) Het niet of niet efficient uitvoeren van activiteiten doordat de gebruikers de mogelijkheden van de applicatie onvoldoende kennen.
Zolang het management bij detacheringsbedrijven voorkeur blijft geven aan “uurtje-factuurtje” boven adequate en tijdige bijscholing van de medewerk(st)ers zal het stress-niveau van het personeel niet afnemen.
Ben het wel eens met Jan Hoogendoorn. Maar al te vaak wordt ‘vergeten’ te kijken naar de gevolgen van een technologische verandering, behalve dat het misschien goed is voor de business. De implicaties vanuit it-optiek in termen van benodigde beheercapaciteit, incl. kennis worden veelal onderschat. Een risico, want dit kan juist het beoogde business voordeel teniet doen.
Maar vanuit de it-hoek kan men hier ook zelf wat aan doen. In plaats van klagen of afwachten wat management of business nu weer heeft bedacht, actief meedenken over de (on)mogelijkheden. En zorgen dat dit ook op een heldere, inzichtelijke manier wordt overgebracht op management, zodat deze ook een gefundeerd besluit kan nemen. En daar falen helaas nog vele it-managers en medewerkers in.
Leuk zo een discussie over ict’ers en leraren. Hier is er nog een die een ander tekort laat zien. Vindt u vliegen ook zo vanzelfsprekend? Beetje brandstof, koffers aan boord, natje, droogje en gaan. Technici zijn achter de schermen druk bezig met het gereed stellen van het vliegtuig. Hier worden standaard checks gedaan voor vertrek en problemen opgelost die kunnen ontstaan voor vertrek of tijdens de vlucht. Daar kunnen reparaties bij zitten waarbij onveilige situaties worden voorkomen zodat de passagiers en bemanning veilig kunnen vertrekken. Is dit vanzelfsprekend? Ja natuurlijk, maar dat verwacht u ook van een chirurg die uw hart vast heeft bij een open hart operatie. Staat u hier wel eens bij stil? Een volledig gecertificeerde Techneut (Grondwerktuigkundige (GWK)) heeft na zijn/haar schoolopleiding nog 7 jaar nodig aan ervaring en cursussen voordat hij/zij door de overheid gecertificeerd wordt. Bij bijvoorbeeld de KLM is de gemiddelde leeftijd van de GWK 47 jaar en de aanwas is gering. Steeds meer geavanceerd werk met oudere werknemers, hogere stress en dagelijks bijscholen. Als beloning 30 jaar hetzelfde salaris. Heeft dit gevolgen? Meer weten? http://www.nvlt.org
De ontwikkeling van de technologie dreigt “oververhit” te raken, omdat de nationale kenniseconomie het (binnenkort) laat afweten. Laat Nederland blijven doen waar ze goed in zijn: Het verkopen van hardware en diensten. En laat de lage-lonen-landen blijven doen waar zij gespecialiseerd in zijn: Het ontwikkelen van de technologie en het omgaan met de stress…