Veel ervaren ict’ers overwegen uit de sector te stappen en voor een ’tweede carrière’ te kiezen. Werkgevers beseffen vaak niet dat ouder personeel zich op een andere manier wil binden en ontwikkelen.
Stel, je werkt al vijftien jaar naar volle tevredenheid in de ict. Net als bij vele andere veertigers komt er een moment waarop je jezelf afvraagt hoe het nu verder moet. Blijf je werken in de informatietechnologie of kies je voor een tweede carrière? "Mensen op de helft van hun carrière zitten vaak met zingevingvraagstukken. Ze zijn op zoek naar een nieuwe balans tussen werk en privé. Wat vinden ze nu echt leuk en belangrijk en welk werk past het beste bij hun krachten en drijfveren?", legt Heleen Hamann van HR-bureau GITP uit. Deze trend ziet ze niet alleen in de ict-sector.
Wat in de ict volgens Hamann meer speelt dan elders, is dat veel professionals tien tot vijftien jaar geleden aan de slag gingen zonder een echte ict-opleiding gevolgd te hebben. "Ze zijn in de hype gestapt van snelle jongens, dikke auto's en het grote geld." Veel van hen zitten, net als andere veertigers, nu op een kruispunt in hun leven: switchen of blijven? Die keuze wordt mede bepaald door de huidige krapte op de Nederlandse arbeidsmarkt. "Door de krapte is er een bepaalde zekerheid van een baan. Hierdoor zullen ook veertigers de komende jaren steeds makkelijker durven switchen. Het is dus belangrijk ook deze groep te binden aan de organisatie."
In de ogen van Hamann beseffen werkgevers vaak niet dat ict'ers in een andere levensfase zich ook op een andere manier willen binden aan werk. Veel bedrijven maken daardoor in het binden van medewerkers te weinig onderscheid tussen medewerkers van twintig jaar en die van veertig. Organisaties zouden meer tijd moeten investeren om te achterhalen wat er bij oudere ict'ers leeft. "Het denkproces vindt vaak thuis plaats, op de bank. Door te praten met je werknemers of tijdens werktijd een coach beschikbaar te stellen, kun je hen faciliteren in de oriëntatie op hun tweede loopbaanhelft. Zo voorkom je dat je voor een voldongen feit komt te staan als mensen weggaan of zich ziek melden."
Ik sluit me aan bij Kitty. Ik ben altijd bezig geweest om me zo breed mogelijk te houden. Maar bij mijn huidige werkgever wordt dat niet op prijs gesteld. De afgelopen paar jaar zijn veel van mijn taken bij me weggehaald en moet ik me vooral concentreren op een zo klein mogelijk deelgebiedje. Voor het bedrijf is het blijkbaar veel beter om veel mensen te hebben die maar n kunstje kunnen. Vervalt dat kunstje, door wat voor oorzaak dan ook, dan wordt er niet gevesteerd in opleiding maar dan ben je overbodig geworden. En bij een sollicitatie geldt niet alleen het papiertje, maar ook de ervaring. Ik kan nog zoveel papieren kennis hebben, als ik niet in de laatste paar jaar de praktijk ervaring kan bewijzen, dan maak ik niet veel kans.
En ook Maurice heeft een punt. Op de techniek wordt al jaren lang neergekeken, niet alleen in de ICT overigens. Maar wat heb je aan al die managers en vertegenwoordigers als er niemand is om al het verkochte ook in de praktijk waar te maken. En uit ervaring weet ik dat ze het in India (nog) wel goedkoper kunnen maar dat dat ook meteen in de kwaliteit is terug te vinden (heb je ooit wel eens een uur met India aan de telefoon gezeten om daarna te constateren dat hij een blauw scherm bedoelt? Hoezo Engels is een basisvaardigheid?).
Heeft iemand links naar feiten en cijfers mbt tot deze materie?
Wat is de leeftijdsverdeling in de ICT, uitgesplitst naar soort werk?
Hoeveel ICT banen worden jaarlijks uitbesteed naar lage-lonen-landen?
Wat is er met de mensen gebeurd die in 2000-2002 zijn ontslagen? (terug in de ICT? uitkering? ander werk?)
Ik ben 41 en wil terugkeren in de ICT. Van sommige reacties hierboven wordt ik dus niet vrolijk.
Hoi,
Ik ben 43 jaar en heb 20 jaar ervaring in ICT. Vele rollen vervuld. Ik ben nu bijna 2 jaar gestopt om meer tijd voor de kinderen te hebben. Nu wil ik graag weer beginnen, ben bereid om nieuwe zaken te leren. Echter…ik wil parttime werken. Zelf heb ik de laatste jaren 25 uur ( 5 keer 5 uur) gewerkt. Nu ik wil herintreden wil men liever full-timers. Dat is waar ik tegenaan loop. Alhoewel ik jaren prima gefunctioneerd heb in parttime functies, waarbij zelfs vaak gezegd is dat ik bijna net zoveel presteerde in minder tijd dan mijn collega fulltimers, lukt het niet om op deze basis een nieuwe start te maken. Dat vind ik nou jammer.
Hallo,
Ik ben 47 jaar en 23 jaar geleden begonnen in de ICT via een omscholingstraject. Sindsdien bij een aantal ICT werkgevers gewerkt en meestal in de detachering. Eigenlijk wilde ik iets medisch doen,
vanwege mijn belangstelling, maar ben daar vroeger niet aan begonnen. Nu echter omscholen naar b.v arts of tandarts kan in theorie, maar is een onverstandige investering.
Dus nog een aantal jaren volhouden en deeltijd bijscholen om bij te blijven.
Een master in medische informatica behoort nog wel tot de mogelijkheden, maar volgens mij is daar weinig vraag naar.
Met 55 stop ik er echt mee, dan is het mooi geweest.
Doorwerken tot je 70-ste hoeft niet, er zijn genoeg andere zingevende activiteiten te verzinnen.
Normaal lees ik zelden een artikel op computable, maar dit artikel trok mijn aandacht. Ik ben 36 en ben 12 jaar werkzaam in de ICT. Ik heb een zeer gevarieerde baan, maar ik zie weinig ontwikkeling in mijn specialistie. Daarbij komt dat ik een aantal werkgevers binnen de ICT-sector heb gehad, en mij opvalt dat ze geen van allen werkelijk personeelsbeleid hebben, eerst komt het geld, dan de klant, dan de directie en misschien komt aan het einde van het lijstje nog wel eens het personeel.
Daarom ben ik het laatste jaar aan het heroverwegen wat ik tot mijn 65ste wil doen, en dat is zeker niet in de ICT blijven. Ik heb besloten om te gaan leren in mijn hobby en mij te gaan omscholen in de architectuur (nee niet IT-architectuur, maar de echte). Binnen dit vakgebied is op dit moment erg veel vraag naar personeel en ik hoop hier na het afronden van HTS bouwkunde aan de slag te kunnen.
Ondertussen 41 jaar oud en 28 jaar bezig in de automatisering. Begonnen met het verslepen en plaatsen van ponskaarten en nu bezig als hoofd onderzoek en product-ontwikkeling. Altijd een grote interesse gehad voor computers en erg nieuwsgierig naar techniek. Juist mijn brede ervaring maakt me interessant voor bedrijven (migratie-trajecten). De jongere ict’ers kennen de oude producten soms zelfs niet meer van naam. Na mijn burn-out, een jaar of tien geleden, ben ik anders tegen mijn werk gaan kijken. De 60 tot 80 uur per week die ik werkte was duidelijk te veel van het goede. Op zo’n moment kom je tot de conclusie dat je wel erg veel van huis bent geweest. Dus terug naar normale werkweken van 40 uur en meer tijd besteden aan het gezin. Soms zie ik ergens een gat in de markt, dat buiten het gebied van de it ligt en elke keer kijk ik of het vullen van het gat door mijzelf een goed idee is. Tot nu toe is het antwoord steeds nee geweest, maar wellicht komt er nog een keer een gouden kans.
Kort samengevat, ik kijk inderdaad anders naar mijn werk dan 28 jaar geleden. Toen ging ik steeds voor het grote geld en maakte het aantal uren dat ik werkte niet veel uit. Ondertussen is dit veranderd naar werk waarin ik voldoende uitdagingen kan vinden, inkomen dient voldoende te zijn om ruim van te leven maar een plezierige werkomgeving is belangrijker en mijn geld moet ik ook nog kunnen opmaken samen met mijn vrouw en kinderen.
Op mijn vijftigste ben ik uit de ICT gestapt. Gelukkig had ik daar door een erfenis de mogelijkheid toe. Voor mijn werkgever was ik na ruim 25 jaar nogal duur geworden, zodat deze van mij verlangde dat ik (niet-technisch) projectleider werd, terwijl ik juist mijn technische professionalisme verder wilde ontwikkelen. Te oud om de ontwikkelingen bij te benen? Daarna voltooide ik binnen 2 1/2 jaar een (tweede) academische opleiding, met hoge cijfers. Maar ik houd nog steeds van mijn eerste liefde, de IT, en ik schrijf nog bijna dagelijks computerprogramma’s.
Mijn ervaring is dat het in de IT-service business niet om professionaliteit gaat, maar om het minimaliseren van leegloop. Dus worden academici aangetrokken die snel telkens iets nieuws kunnen leren. In het begin is dat leuk, maar op den duur wil je ook wel eens ergens echt verstand kan krijgen. De ware professional wil “eigenaar” zijn van zijn vak.
Zelf ben ik 55 jaar, al 30 jaar werkzaam binnen de ICT en ik wil nog lang mijn expertise kunnen uitdragen.
Ik weet het, veel organisaties vinden je duur en plaatsen bij onze leeftijdsgroep een generaliserend vooroordeel met betrekking tot de leeftijd en “economische (rest)waarde”. Zelf merk je dat je van een andere generatie bent met andere kwaliteiten en soms andere inzichten. Afhankelijk van het soort organisatie kan dat als positief of als negatief worden uitgelegd.
Vanuit je jarenlange ervaring en brede opleiding ben je veelzijdig en denk je over afdelingsgrenzen heen. Wanneer je probleemoplossend bezig bent zoek je naar verbanden, samenhang, relaties tussen processen.
Maar in veel organisaties is het niet gewenst dat je buiten het toegekende functieprofiel treedt.
Het wordt gezien als bemoeizucht, bedreigend wanneer je verbanden ziet of zoekt tussen andere processen en activiteiten, of de problemen en oplossingen van anderen erbij betrekt.
Het is kenmerkend voor de “gefractioneerde organisaties” waar functies, taken en verantwoordelijkheden eng maar niet noodzakelijkerwijze eenduidig afgebakend zijn.
Zelf ga je eerder voor de inhoudelijke benadering en oplossing van de kern van problemen en minder voor de vraag of het past in jouw target en loopbaanplan. Want als het goed is heb je die fase achter de rug.
Het organisatie- en procesgericht denken staat echter op gespannen voet met targetgericht denken en het snel scoren op individuele basis.
Het tonen van initiatief, het voorstellen van structurele oplossingen in plaats van een symptomatische aanpak, kan door anderen als bedreigend worden uitgelegd voor hun, vaak eenzijdig opgelegde targets…
Of sta ik alleen in deze ervaring en zienswijze. En ben je daarom “te oud” omdat je niet de wendbaarheid toont om met alle winden mee te waaien. Dat jouw idee van streven naar stabiliteit plaats moet maken voor wispelturige dynamiek van deze tijd.
Voor 50 plussers als ikzelf is er nog een duidelijke paradox, de regering wil dat we doorwerken tot 65 maar ook het ontslagrecht versoepelen. Terwijl de kantonrechtersregeling er niet voor niets is. Ik voorspel straks grote groepen oudere werklozen, die geen werk meer vinden en na een jaar of vijf in de bijstand komen. Daarom is het niet vreemd dat vele oudere ICT’ers twijfelen over hun toekomst.
Zoals het geldt voor elke verandering, begin bij jezelf. Zelf ben ik 42 en ruim 20 jaar werkzaam in de ICT. Dit jaar heb ik eindelijk de stap genomen om voor mezelf te beginnen. Spannend en erg leuk. Naast vaardigheden is het vooral belangrijk je netwerk te onderhouden en je flexibel op te stellen. We zijn af en toe in Nederland een beetje verwend dat alles voor ons geregeld wordt. Mijn bedrijf ondersteunt en helpt starters, maar ook doorstarters met hun vervolg carrie. Neem gerust eens vrijblijvend contact op. Website: http://www.axelerate.nl