Ict’ers zijn minder trots op hun werkgever dan werknemers in andere beroepen. Dat komt voornamelijk door het grote aantal gedetacheerden binnen de ict.
Een ict'er is minder trots op het bedrijf waar hij werkt dan een werknemer in een andere sector. Trots scoort bij de ict-werknemers een 6,4. Het landelijk gemiddelde is een 6,6. "Door het grote aantal gedetacheerden binnen de sector lijkt het lastig om mensen verbonden met en trots op de moederorganisatie te krijgen", zegt Marc Sijtstra, directeur van Effectory.
Ook zijn ict'ers minder tevreden met hun werkzaamheden dan werknemers in andere sectoren. Tevredenheid in de ict scoort een 6,8. Het landelijk gemiddelde ligt op 7,0. Uit het onderzoek blijkt dat er niet altijd voldoende aandacht wordt besteed aan een goede match tussen medeweker en werkzaamheden. Dat komt omdat hier ook commerciële belangen meespelen.
Wat beter scoort dan gemiddeld, is de algemene tevreden over ontwikkelingsmogelijkheden binnen de ict. Dit krijgt binnen de ict een 6,1 tegenover een 5,9 gemiddeld. Ook de tevredenheid over de manager scoort hoger, namelijk een 6,8 tegen een 6,6 gemiddeld.
Mischien heeft het ook te maken met de toenemende trend om ICT’ers als commodity te beschouwen, d.w.z. gemakkelijk ‘outsourcable’.
Natuurlijk komen de problemen pas later boven (communicatie-overhead/culturele verschillen/lagere productiviteit van veraf medewerkers/,,,). Maar daar ligt management initieel niet wakker van, omdat ze wild worden van de voorgespiegelde (maar zelden gerealiseerde) grote kostenvermindering.
Nee, inderdaad, ik ben niet trots op mijn werkgever. In de afgelopen jaren is het me duidelijk geworden dat mijn werkgever geen enkele interesse heeft in mij of mijn collega’s. Een schop onder mijn …. kan ik krijgen, als ik geluk heb. Opleidingen of zekerheid is een no-go area. Opleidingen zijn niet gewenst (want te duur), zekerheid is kiezen tussen werken (waar ook ter wereld, tegen immer verslechterende voorwaarden) of ontslag.
Verbonden met de organistatie? Waarom? De organisatie heeft laten merken dat het geen verbondenheid wenst (voor jou tien anderen) dus waarom zou ik er me dan verbonden moeten voelen? Als mijn werk goedkoper kan in India is dat de drijfveer en niet de eventuele verbondenheid in Nederland met beschikbare werknemers.
Ik zie niet de zogenaamde ontwikkelingsmogelijkheden die worden genoemd. Natuurlijk heb ik in theorie de mogelijkheid om elke functie uit te oefenen die ik wil. Maar voor een bepaalde functie heb ik een opleiding nodig (die ik niet krijg) en omdat ik niet de betreffende opleiding heb kan ik de functie niet vervullen. Goh, vreemd dat ik me niet meer verbonden voel met het bedrijf.
Berry is duidelijk toe aan een nieuwe uitdaging bij een andere werkgever. Bewegen dus, Berry, niet blijven zitten!
Zelf ben ik recent veranderd van werkgever: van een grote IT-dienstverlener met een almaar minder wordend oog voor de menselijke maat naar een klein, gespecialiseerd bedrijf met veel ruimte voor eigen initiatief, veel uitdaging en persoonlijke waardering.
Grote bedrijven zijn niet zelden het speeltje van hordes managers geworden. Verstand van het vak hebben die zelden en dus wordt daarop ook vaak niet gestuurd. Gevolg is dat de specialisten die het inhoudelijke werk doen verweesd raken. Ze worden geacht zelf hun kennis op peil te houden, ze kunnen nauwelijks terugvallen op kennis en ervaring uit het eigen bedrijf en ploeteren en googelen zich noodgedwongen zelfstandig door de problemen heen. Gevolg is dat de producten van Nederlandse ict’ers van wisselende kwaliteit zijn, dat de echt getalenteerde mensen vaak niet lang in het vak blijven hangen en het dus nooit echt wat kan worden met ict in Nederland
Als je vanuit je organisatie opdrachten bij klanten vervuld is het gevoel van geborgenheid niet groot. Je wordt bij een klant geplaatst voor een tarief, daar moet je 40 uur extra hard voor zwoegen omdat de klant denkt dat dat zo hoort. Naast deze inzet bij de klant moet je ook aanwezig zijn bij de werkgever. Dit maakt het extra druk. Daarnaast is de back-up van je werkgever bij discussies bij de klant niet aanwezig. Kortom als consultant tek je altijd aan het korste eind. Uiteindelijk zal iedere consultant zijn of haar buik vol hebben om te worden uitgeknepen als een citroen.
@ Henk: Berry heeft gelijk en ik onderstreep zijn reactie. Jij zal dit straks ook ondervinden als dat kleine bedrijf wordt opgeslokt door een megaconcern en het personeel vervolgens tot nummers is gereduceerd. Dit is mijn eigen ervaring.