Afgelopen donderdag overleed John Vlissides, in kringen van programmeurs bekend als een van de bedenkers van ontwikkelmodellen speciaal voor object oriented programmeertalen. Hij is een van de vier auteurs van het boek 'Design Patterns' (1994).
De auteurs zijn dusdanig bekend, dat ze wel worden aangeduid als ’de bende van vier (Gang of four, GoF). Vlissides werkte als onderzoeker bij het Watson onderzoekslab van IBM in de Verenigde Staten.
Begin vorig jaar werd hersenkanker bij hem geconstateerd. Begin deze week begon zijn weduwe een website ter nagedachtenis van Vlissides. Blijkens de reacties was Vlissides voor veel programmeurs een inspiratiebron. Chris Laffra, de Nederlandse Eclipse-/Rational kenner van IBM, zegt: “Hij gaf mij veel aandacht en stond altijd klaar met goede adviezen. Het blijkt dat ik niet uniek was. Hij hielp iedereen.”
Nadat ik in 1992 mijn PhD behaalde aan de Erasmus Universiteit, kreeg ik een aanbod om bij IBM T.J. Watson Research Center te werken in New York.
Ik belandde in dezelfde groep als John Vlissides.
Wat me meteen opviel was hoe een warme persoonlijkheid hij had en hoe onzelfzuchtig hij was in het helpen van andere mensen.
Hij gaf mij veel aandacht en stond altijd klaar met goede adviezen. Het blijkt dat ik niet uniek was. Hij hielp iedereen.
John was ook een genie in het schrijven van software. Ik probeerde altijd veel te leren van twee toonaangevende producten uit die tijd:
ET++ (ontwikkeld door Erich Gamma en vrienden) en InterViews (gedaan door John Vlissides) .
Beiden waren toonaangevende C++ frameworks, en leiden tot de contacten tussen John and Erich en uiteindelijk Design Patterns.
Ik werkte toendertijd aan visualisatie van algorithmes en ik had een behoorlijk pijnlijke fout gevonden in Doc, een MSWord kloon die John eventjes tussendoor had geschreven bovenop Interviews. Ik had verwacht dat John het niet leuk zou vinden dat ik een bug in zijn code vond, maar hij rende zelf door het gebouw en liet iedereen zijn wat een rare code hij soms schreef.
Dit was typisch voor John. Hij was altijd vol humor en minimaliseerde zijn eigen bijdrage.
Op een gegeven moment sprak ik weer eens met John, hij had zijn office in dezelfde hal als ik, en hij liet me een manuscript zien waar hij aan bezig was. Of ik zin had om er aan bij te dragen? Ik keek er eens naar, en ik zag wat plaatjes van stukjes code en een beschrijving van wat dit patroon deed. Ik dacht er 10 seconden over na en zei “dit is zo triviaal, wie wil dit boek nou kopen?”. Dit was dus de grootste vergissing van mijn leven. Ik was getuige van het seminale Design Patterns boek, en ik had het niet eens door. Richard Helm zat ook bij ons op de gang, trouwens, en ik mis nog steeds de brainstorm sessies die ik met John en Richard had.
John heeft het zwaar gehad in zijn leven. Een aantal jaar geleden overleed zijn dochtertje na een vreselijke lijdensweg. De manier waarop John het verlies verwerkte heeft heel veel indruk op mij gemaakt. De laatste tijd van zijn eigen leven was ook zeer zwaar, en dit is te zien op de fotos die rond OOPSLA 2004 gemaakt zijn. Hij is veel te jong van ons weggenomen, hij was pas 43, en hij had nog zoveel levens kunnen beinvloeden. Hij zal erg gemist worden.