Volgende maand word ik 70. Dit is de 905e column die ik heb geschreven, na de eerste in 1987. Vaak heb ik me afgevraagd waar ik het in hemelsnaam de volgende keer over zou moeten hebben, maar de it-industrie is zo’n puinhoop dat er altijd wel iets interessants opdook! Dat zou niet mogelijk zijn geweest in een keurig georganiseerde industrie. Het is echter zo dat in onze branche de technologische vooruitgang zo hard gaat, dat slechts weinig technologieën goed ingezonken zijn voordat ze verouderd zijn.
De toepassing van informatie technologie is zo wijdverbreid dat sommige toepassingen een levensduur van vele jaren kennen (facturatie, voorraadbeheer, et cetera) terwijl andere steeds veranderen. Verder is de waarde voor het bedrijfsleven van de ene toepassing heel anders dan van de andere. Grof gezegd zijn het omlaag krijgen van de voorraadniveaus en het zo snel mogelijk de deur uitkrijgen van facturen de belangrijkste it-functies; ik zou het echter vreselijk vinden te moeten werken zonder e-mail en tekstverwerking. Dat is echter niet zo kritisch als de verwerking van kerngegevens van een bedrijf. Helaas zijn de kantoorfuncties vele malen problematischer en daardoor absorberen ze een veel groter gedeelte van de bronnen dan waar ze recht op hebben.
Een stel sleutelconcepten die tot kort geleden opzij werden geschoven, zijn standaarden, work-flow en taakverdeling, documentmanagement, bedrijfsgerichte ontwikkelgereedschappen en integratie van de oude met de nieuwe toepassingen. De kern van het probleem is nog steeds de afschuwelijke standaard voor software. De hardware is verbeterd, maar ik moet nog steeds werken met iets afgrijselijks als Windows. Anno 2005 hebben we het nog steeds over besturingssystemen (Windows, Linux) – wie boeit dat nou? We staan stil, voor een groot gedeelte omdat we Microsoft een monopoliepositie hebben laten opbouwen, daarbij geholpen door pc-fabrikanten van wie we zo ongeveer iedere twee jaar een nieuw systeem moeten kopen. Word is hét voorbeeld van de serieuze problemen van de it-industrie. Als aan gebruikers gevraagd werd een specificatie op te stellen van wat ze werkelijk nodig hebben, zou Word aan geen enkele van die eisen voldoen! Het is veel te ingewikkeld voor de gebruiker en kan niet overweg met de behoeften van een organisatie als ondersteuning voor meerdere auteurs, structuur, stijlonafhankelijkheid. Het is ronduit beangstigend te denken aan al die waardevolle informatie die ligt verborgen in bergen Word-bestanden. Toch is de oplossing die we zo naïef hebben gekozen nog veel erger: een klein gedeelte gebruiken en ermee leren leven. Dat is niet de schuld van Microsoft; ze hebben het recht te proberen gebruikers te beroven. Het zijn juist de it-professionals die schuldig zijn.
XML bestaat nu al vijf jaar en biedt een standaard voor het creëren en beheren van gestructureerde documenten. XML had ook Html op het web kunnen vervangen, zodat gerichte zoekopdrachten eenvoudig zouden werken. In plaats daarvan bewonderen we Google omdat die beter met de onvolkomenheden van Html overweg kan, in plaats van het probleem op te lossen. De it-industrie is heel goed in ‘een zwaardere motor gebruiken om een probleem met aanlopende remmen op te lossen’!
Toch is het niet allemaal kommer en kwel nu ik met pensioen ga; de Open Source-beweging wordt sterker. Monopolies worden lastiger te bereiken en te onderhouden en giganten als IBM en Microsoft worden gedwongen meer en meer volgens standaarden te gaan werken. Er zullen natuurlijk altijd concurrerende ‘standaarden’ blijven, maar het is zeker een stap in de goede richting.
Bij deze wil ik alle lezers en de toehoorders van mijn vele seminars van de afgelopen jaren bedanken. Het was me een waar genoegen en ik zie Nederland als mijn tweede thuis. Laat nog eens wat van je horen op healeym@btinternet.com.
IT’s time to say cheerio!
Martin Healey, pionier ontwikkeling van op Intel gebaseerde computers en c/s-architectuur. Directeur van een aantal it-bedrijven en professor aan de Universiteit van Wales.
