Keus IBM voor 8088 keerpunt voor Intel

Intel gaf afgelopen maand de aftrap voor de viering van zijn 35-jarige bestaan. De chipproducent is tegenwoordig vooral bekend om zijn processoren voor pc’s, maar begon ooit met geheugenchips.

De grondleggers van Intel: (vlnr) Andrew Grove, Robert Noyce en Gordon Moore in de beginjaren van het bedrijfje.

Vorige maand heeft Intel-medeoprichter Gordon Moore samen met veteraan Andy Grove en topmannen Craig Barrett en Paul Otellini een tijdcapsule begraven. De capsule is in de grond geplaatst bij het hoofdkwartier in Santa Clara (Californië) en bevat hedendaagse technologie en voorwerpen van Intel-vestigingen over de hele wereld.

Processortijdlijn 1971 – 4004 (Intels eerste microprocessor) 1972 – 8008 (de eerste 8-bit processor) 1974 – 8080 (cpu van de Altair-microcomputer, ’s werelds eerste persoonlijke computer) 1978 – 8086-8088 (gebruikt in de oorspronkelijke personal computer, van IBM) 1982 – 286 1985 – 386 1989 – 486 1993 – Pentium (Intel schakelt over op namen om AMD’s concurrentie te bemoeilijken) 1995 – Pentium Pro 1997 – Pentium II (bestempeld als een Pentium Pro met mmx – multimedia-instructies) 1998 – Pentium II Xeon 1999 – Celeron (de uitgeklede Pentium II-variant om AMD’s opkomst in het consumentenbereik te stremmen) 1999 – Pentium III 1999 – Pentium III Xeon 2000 – Pentium 4 2001 – Pentium 4 Xeon 2001 – Itanium (de langverwachte 64-bit (IA-64) Merced-chip) 2002 – Itanium 2 (opvolger van de tegenvallende eerste generatie IA-64) 2003 – Pentium M (kern in het Centrino-chippakket)

Hieronder bevinden zich een 300 millimeter-chipplak (wafer) uit de processorfabriek te Oregon, die onlangs is overgeschakeld op die grotere maat plakken. Daarnaast ook een Itanium 2-processor, een krant uit Costa Rica, een olijfhouten doos met de in Israël ontworpen Centrino-chips en een werknemers-badge. De tijdcapsule wordt in 2018 geopend bij de viering van het vijftigjarig bestaan

N-M Electronics

Het bedrijf is in de lente van 1968 opgericht door Moore (later bekend van De wet van Moore) en wijlen Robert Noyce. Moore wilde met Noyce een bedrijfje opzetten voor lsi-geheugenchips (large-scale integrated). De twee kenden elkaar van halfgeleiderproducent Fairchild, mede opgericht door ingenieur Noyce, die daar inmiddels al weg was.
Aanvankelijk heette het bedrijf simpelweg N-M Electronics, naar de achternamen van de twee oprichters. Ze droegen elk 245 duizend dollar bij, kregen tienduizend dollar van risico-investeerder Arthur Rock (later voorzitter van de directieraad) en haalden later 2,5 miljoen binnen met de verkoop van converteerbare obligaties in hun onderneming.

De 4004 was ’s werelds eerste microprocessor op een enkele chip en bedoeld voor algemene rekentaken.

De rechten op de naam Intel zijn eind 1968 voor vijftienduizend dollar gekocht van een internationale hotelketen, Intelco. Kort na de oprichting kwam Grove aan boord. Hij kende Moore nog van de onderzoeksafdeling van Fairchild, waar hij bij het sollicitatiegesprek al diep onder de indruk raakte van de latere Intel-oprichter. Tegenwoordig wordt hij genoemd als één van de oprichters, maar dat is dus eigenlijk niet het geval.
Intel heeft zich in de loop der jaren gericht op eenvoudige schakelingen, geïntegreerde circuits, geheugenchips, processoren, netwerkchips, chipsets en andere elektronica. Tot 1985 was de voornaamste activiteit de productie van geheugenchips. De processormarkt kwam voor Intel maar langzaam op gang. Het produceerde zijn eerste microprocessor, de 4004, al in 1971. In dat jaar presenteerde de chipmaker ook ’s werelds eerste wisbare en programmeerbare geheugenchips, de Eprom (erasable programmable random access memory). Ook de beursgang, die 6,8 miljoen dollar opbracht, vond plaats in 1971.
In 1975 trad Noyce aan als voorzitter van de directieraad, terwijl Moore en Grove respectievelijk president en uitvoerend president werden. Het jaar erop schakelde de chipproductie, geconcentreerd in Californië, over op chipplakken (wafers) van 4 inch. Eind dat jaar breidde Intel uit met een fabriek in een andere staat, Oregon. Bij het tienjarig jubileum waren er tienduizend werknemers en stopte Intel zijn lijn digitale horloges, genaamd Microma.
 

De 8088 betekende een keerpunt voor Intel; IBM gebruikte deze processor in de eerste pc.

Omslag naar processoren

Het onder tijdsdruk werkende, topgeheime microcomputer-team van IBM kiest in 1981 voor Intels 8088-processor. Die keuze is niet zozeer ingegeven door de superioriteit van die chip, maar vanwege de opdracht van hogerhand om binnen een jaar met een compleet plan voor een IBM-pc te komen. De computerreus kon namelijk de opkomende, maar bescheiden markt voor microcomputers niet zomaar links laten liggen.
Dit keerpunt is van monumentaal belang gebleken voor Intel. Tegen 1985 vormde de overproductie – en prijsdumping – van geheugens door Japanse bedrijven namelijk een flinke bedreiging voor de toenmalige kernactiviteit. Na een moeizaam jaar met flink wat reorganisaties, waarbij negenduizend werknemers hun baan verloren, had het bedrijf zich teruggetrokken uit de geheugenmarkt om zich grotendeels op de processormarkt te richten.
De populariteit van IBM’s pc en de daarop volgende klonen, als eerste geproduceerd door Compaq, hebben Intel geen windeieren gelegd. Het bedrijf telt nu 78 duizend werknemers en vestigingen in meer dan veertig landen. Ondanks diverse – inmiddels grotendeels teruggedraaide – uitstapjes naar andere producten in de dotcom-hoogtijdagen is Intel nog altijd een ict-bedrijf met veel invloed, financiële slagkracht, innovatiedrang en vooral een groot marktaandeel.< BR>