Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Waarom smelt mijn telefoon? Willen we geen palmcomputers meer? Hoe snel kun je heel het internet platleggen? Waarom moest Novell eigenlijk van Tuxedo af?
Waarom smelt mijn telefoon?
… omdat ik een goedkope accu gebruik. Er zijn van die berichten die onmiddellijk argwaan opwekken. Slammer-virus waarschijnlijk verspreid door terroristen! Geslachtsdelen verbrand door schootcomputer! Pas als je ze op meerdere websites ziet verschijnen, begint de twijfel. Het zal toch niet waar wezen? Hoewel je natuurlijk weet hoe het gaat in het vak: journalistiek is overschrijven. In deze categorie plaatste ik ook het bericht dat Nokia-telefoons door slecht werkende accu’s oververhit kunnen raken. De bron van de stukken is gelukkig traceerbaar: Nokia waarschuwt zelf dat zijn telefoons kunnen smelten als inferieure accu’s van andere leveranciers worden gebruikt. Hoed u voor namaak. Het is zo’n beetje de oudste truc uit het reclamevak: waarschuw klanten voor gewetenloze leveranciers die misbruik maken van vertrouwen om inferieure producten te verkopen. Koop alleen ‘The Real Thing’! Wat voor Nokia pleit, is dat accu’s, anders dan bijvoorbeeld printerinkt van printerleveranciers, geen deel uitmaken van het bedrijfsmodel. De omzet is te verwaarlozen. Toch maar de enige echte originele kopen dus, al zijn meer dan twee keer zo duur.
Willen we geen palmcomputers meer?
… de groei is in ieder geval uit de markt. Volgens Gartner is de pda-markt (palmcomputers) in 2002 met 9,1 procent afgenomen; IDC becijfert zelfs een afname van 12 procent. De situatie bij Palmsource, de softwarepoot van marktleider Palm Computer, is een teken aan de wand. Het nog altijd niet verzelfstandigde bedrijf ontslaat maar liefst 18 procent van zijn personeel.
Wat is er aan de hand? Is het alleen de economische malaise of raakt de markt verzadigd?
Natuurlijk zit de economie tegen. In kostenbesparingsprogramma’s zijn leasewagens, mobiele telefoons en palmcomputers voor de hand liggende doelen om op te schieten. Je moet wel een heel goed verhaal houden wil je als werknemer nu een palmcomputer kunnen lospeuteren. Dat remt de groei van de pda-markt natuurlijk. Maar er is meer. Inmiddels zijn er aardig wat ervaringsgegevens over de jaarlijkse bedrijfskosten van die dingen. Dat blijkt flink tegen te vallen, ook al omdat veel pda’s kapot raken en verdwijnen. Daarbij heeft de pda toch een wezenlijk formaatprobleem: te groot voor servet en te klein voor tafellaken. Als opgevoerde agenda en organizer is het een prachtig ding, maar hij kan jaren mee. Dat is niet gunstig voor een ontluikende markt.
Voor echte computertoepassingen heb je toch eigenlijk een echte computer nodig met een bruikbaar toetsenbord. Daarbij hebben veel mobiele werkers naast een mobiele telefoon al een draagbare computer. Wat zou je dan nog pielen op je palmcomputer? De trend is bovendien dat je op steeds meer plaatsen draadloos internettoegang kunt krijgen via wifi of desnoods gprs. Voor organisaties die hun veldwerkers willen voeden met actuele informatie is de intelligente telefoon bovendien een interessant alternatief. Een toenemend aantal bedrijven ontwikkelt applicaties voor intelligente telefoons die door Java worden ontsloten.
Handpalmcomputers gaan natuurlijk niet weg, maar een nieuwe groeispurt ontstaat volgens mij alleen als ze veel goedkoper worden. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar de eerste verkoopresultaten van Dell in deze markt.
Hoe snel kun je heel het internet platleggen?
… in een kwartier. Volgens de Cooperative Association for Internet Data Analysis (CAIDA), een Amerikaanse overheidsorganisatie, vermeerderde de veelbesproken SQL Slammer worm – ook bekend als Sapphire – zich zo snel dat er na drie minuten al 55 miljoen scans (naar kwetsbare computers) per seconde plaatsvonden. Deze snelheid komt al aardig in de richting van de theoretische ‘warhol worm’ die drie Amerikaanse wetenschappers beschreven in het artikel ‘How to own the internet in your spare time’. Het drietal toonde daarin op wiskundige wijze aan dat een virus dat zich gericht verspreidt, binnen een kwartier het hele internet kan besmetten. Slammer verspreidde zich twee maal zo snel als Code Red, maar besmette minder computers. Dat kwam volgens deskundigen vooral door slordig programmeerwerk. De gekozen scanningmethodiek was namelijk zo agressief dat Slammer zichzelf in de weg zat: het netwerkverkeer raakte zo overbelast dat het de eigen verspreiding in de weg zat. Het verontrustende is dat traditionele virusprogramma’s machteloos staan tegen dit soort wormen, waarvan Slammer wellicht nog een onschuldige voorloper is. Eer werd immers geen directe schade aangebracht aan computers of de informatie op de computers.
Overigens missen wilde speculaties over cyberterrorisme vooralsnog elke grond. Uit onderzoek van Symantec blijkt trouwens dat Amerikanen ook in het recente verleden vooralsnog zelf verantwoordelijk zijn voor het overgrote deel van de hack-pogingen, ‘portscans’, ‘exploits’ en ‘buffer overruns’ – gevolgd door bondgenoot Zuid-Korea. Interessant is wel dat het aantal Saoedische hackers het laatste jaar verbluffend is toegenomen (met 334 procent in een halfjaar).
Wist u trouwens dat de meeste aanvallen op maandag en dinsdag plaatsvinden. De meeste hackers nemen, anders dan je wellicht zou denken, ook het weekend vrij. Boeiende lectuur, dat Symantec-rapport.
Waarom moest Novell eigenlijk van Tuxedo af?
… jongens met staartjes houden niet van smokings. Bea’s transactiemonitor Tuxedo (Engels voor ‘smoking’) komt net als Unix voort uit de vermaarde Bell Labs van AT&T. Toen Novell begin jaren negentig de Unix-boedel overnam van AT&T zat daar ook Tuxedo bij, dat met Encina en TopEnd (NCR) zo’n beetje het alternatief vormde voor IBM’s cics (customer information control system). Dat soort producten werd en wordt gebruikt voor toepassingen waar grote hoeveelheden transacties snel, veilig en bedrijfszeker moeten worden verwerkt, bijvoorbeeld bij een vluchtreserveringssysteem. De monitor houdt er toezicht op dat transacties werkelijk worden afgerond, of -als er een fout optreedt- de transactie wordt teruggedraaid of noodprocedures starten. Zwaar spul dus, en niet een product dat paste in de cultuur van het pc-netwerkbedrijf Novell. In 1996 werd Tuxedo daarom zonder morren gedumpt bij het net opgerichte Bea. Die kans hebben ze daar met beide handen aangepakt. Met de tweehonderd multinationale klanten van Tuxedo stonden ze direct op de wereldkaart. Via slimme acquisities en doordachte productontwikkeling is Bea vervolgens een zeer belangrijke middleware-speler geworden, die in één adem met IBM en Oracle wordt genoemd. Bea heeft naar mijn weten nu meer dan tweeduizend gebruikers van Tuxedo.
Al jaren worden transactiemonitoren als technologie van een vorige generatie weggezet. Veel nieuwe klanten zullen er wellicht ook niet meer voor worden gevonden, maar dat neemt niet weg dat de Tuxedo’s van deze wereld ook niet zullen verdwijnen. De productinnovatie gaat ook gewoon door. Een dezer weken wordt versie 8.1 van Tuxedo aangekondigd, dat het product klaar maakt voor het webdienstentijdperk gebaseerd op J2EE en .Net. Tuxedo is een blijvertje. De Novell-jongens met staartjes hadden er beter aan gedaan destijds die smoking aan te trekken.
Fred van der Molen
