Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Waar is Larry? Waarom wordt de pencomputer nu wel een succes? Hoe laag vliegt een Pringles? Wié gaat Linux prijzen? Hoeveel dividend heeft Microsoft uitbetaald sinds 1986?
Waar is Larry?
… aan het zeilen. Valt het u ook zo op dat we niets meer horen van de toch altijd luidruchtige Larry Ellison, topman van het Oracle-concern? Het is akelig stil rond Larry. Waar is de promotor van de netwerkcomputer, de evangelist van het dunne client/dikke server-concept, de pionier van de video-op-aanvraag en de aanbieder van de alles-in-één bedrijfsoplossing? De straatvechter van weleer is toch niet aangeslagen vanwege de ongunstige afloop van het Microsoft-proces, de teruglopende resultaten of de uittocht van topmanagement in zijn bedrijf?
Deze week was Oracle World in San Francisco. Je mocht verwachten dat het orakel zich daar zou laven aan de aandacht van 20.000 toegewijde Oracle-gebruikers, dat hij daar weer eens de onbetrouwbaarheid van Microsoft-softwarer zou uitmeten of nogmaals de teloorgang van Siebel of SAP zou aankondigen. Maar nee. De topman was er niet. Terwijl de ceo’s van Dell en Hewlett-Packard de openingstoespraken verzorgden, kwam Larry alleen per satelliet door vanuit Nieuw Zeeland. Hij was aan het zeilen. Ook dat was op de keper beschouwd belangrijk nieuws. Want iedereen weet: zo lang Ellison zeilt, gaat het goed bij Oracle.
Waarom wordt de pencomputer nu wel een succes?
… ik zou het niet weten. De eerste tablet-pc’s zijn nu geïntroduceerd, maar waarom we deze keer wel voor een pengestuurde computer zullen vallen, al is hij nu uitgerust met een draadloze netwerkverbinding, ik weet het niet. De eerste modellen van Acer, HP, Fujitsu en Toshiba zijn of ‘pure’ kladblokken die uit weinig meer lijken te bestaan dan een beschrijfbaar scherm óf notebooks met een omklapbaar aanraakscherm. Handgeschreven teksten worden in een nieuw bestandsformaat – ‘ink’ – opgeslagen; de handschriftherkenning houdt nog steeds niet over. De tablet-pc is de comeback kid van de computerindustrie. Al tientallen jaren circuleren prototypes en vanaf het begin van de jaren negentig productieversies van pencomputers. Geen van alle werd een succes, behalve de Palm Pilot. Dat zegt op zich nog niets. Deze tablet-pc is beter dan alles wat er eerder op de markt is gebracht, maar nog altijd te zwaar, te duur en niet onderscheidend genoeg om grote groepen kopers te trekken. Natuurlijk kun je tal van zinnige toepassingen bedenken, maar als elektronisch formulier of tekenbord moet het lichter en goedkoper worden; als notebook-uitbreiding maakt het alleen kans als de ergonomie en duurzaamheid van de notebook niet te zeer wordt aangetast; en als leesplank voor digitale tijdschriften of boeken is de tablet-pc ook te duur. Over de mogelijkheden van de tablet-pc in de Aziatische markt durf ik me niet uit te spreken, maar in het westen zal de comeback kid nog vaker terug moeten komen.
Hoe laag vliegt een Pringles?
… nog altijd te hoog. Supercomputers worden gebruikt om simulaties van kernexplosies te doen, weersvoorspellingen te verbeteren en kooiconstructies van auto’s te optimaliseren. Dat de levensmiddelenindustrie ook zijn toevlucht neemt tot deze brute computerkracht was voor mij een openbaring. Maar Procter & Gamble blijkt supercomputers te gebruiken om de aerodynamica van Pringles te verbeteren. Pringles, dat is toch een zoutje? Inderdaad, Pringles zijn chips die met stalinistische regelmaat zijn gefabriceerd waardoor ze niet in een zak maar keurig opgestapeld in een bus kunnen worden verkocht. Nu de fabrikant het frituurproces volledig naar zijn hand heeft gezet, wil P&G meer efficiëntie in het fabricageproces. Het moet sneller, maar dat kan niet want als de snelheid van de productieband wordt verhoogd, gaan de Pringles vliegen. En vliegende chips, dat moet je niet hebben in een fabriekshal, weet Procter & Gamble. Waar zal de supercomputer mee voor de dag komen? Chips met stabilisatoren? Chips verzwaard met pinda?
Wié gaat Linux prijzen?
… Microsoft. Een half jaar geleden kreeg ik een merkwaardige cd in handen. Gemaakt door Microsoft, bestemd voor de eigen marketingafdelingen. ‘Waarom Linux niet deugt’, zou de titel hebben kunnen zijn. De cd moest marketeers van Microsoft voldoende munitie in handen geven om in gesprekken met klanten Linux af te branden. Het was een opmerkelijke verzameling juiste constateringen, halve waarheden en regelrechte leugens. Met Linux zou je bijvoorbeeld als gebruiker snel patenten overtreden, je bedrijf toevertrouwen aan anonieme amateurs, geen enkele garantie hebben, kwetsbaar zijn voor virussen, enzovoort, enzovoort. Deze fud(fear, uncertainty and doubt)-campagne was uiteraard uitgebroed in het hoofdkwartier in Redmond, waar de openbroncode software ook door toppers als Steve Ballmer publiekelijk werd uitgemaakt voor alles wat lelijk was. ‘Een kankergezwel’ en ‘Pac Man-achtig’ zijn slechts enkele van de omschrijvingen.
Maar wat blijkt? Hoe harder Microsoft tegen Linux trapt, hoe populairder het besturingssysteem wordt. Eigen onderzoek heeft Microsoft geleerd dat het alleen zijn imago beschadigt met deze smeercampagne. De populariteit van Linux en het open-broncodemodel is onder ontwikkelaars en klanten groter dan ooit. Dit alles staat in een boeiend uitgelekt memo dat in september bij een strategische bijeenkomst in Berlijn is verspreid.
Wat kunnen we nu verwachten van Microsoft?
Een paar zaken zijn al duidelijk. De softwaregigant neemt een aantal karakteristieken van Linux over. Het publiceert veel meer code dan voorheen (ook al gedwongen door rechtelijke uitspraken) en probeert zelf ook een hechte gemeenschap van ontwikkelaars en gebruikers op te tuigen. De volgende stap is dat Microsoft Linux steeds meer zal gaan prijzen. Het is al een beetje begonnen, maar ik zie al een zalvende Ballmer voor me die Linux en de open-broncodebeweging beschrijft als het mooiste wat de computerindustrie – na Windows natuurlijk – is overkomen. De oude tactiek van Microsoft was succesvolle ideeën overnemen en uitbreiden. Daar komt een nieuwe bij: doodknuffelen.
Hoeveel dividend heeft Microsoft uitbetaald sinds 1986?
… zegge en schrijve nul cent. Bill Gates en Steve Ballmer zitten als twee Dagobert Ducks op een geldberg van ruim veertig miljard dollar cash geld. Aandeelhouders zullen zich dan ook wel eens afvragen of de jaarlijkse dividenduitkering niet eens kan worden verhoogd. Dividenduitkering? Verhoogd? Microsoft blijkt sinds zijn beursgang nog nooit één cent dividend te hebben uitbetaald. En dat gaat niet gebeuren ook, vertelde de financiële topman John Connors vorige week nog op de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering. "Niet zolang het bedrijf nog processen boven het hoofd heeft hangen". Inderdaad, dat gaat nooit gebeuren.
Fred van der Molen
