Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Wie wil er foto’s maken met een telefoon? Heeft Philips het wonderkastje van Jan Sloot gekraakt? Wie zingt ‘See me, feel me, heal me’? Is Microsoft sterfelijk?
Wie wil er foto’s maken met een telefoon?
… veel meer mensen dan je zou denken. Dat miljoenen jongeren elkaar tekstberichten zouden gaan toesturen via de mobiele telefoon had geen marketinggoeroe van tevoren bedacht. Sms – de duurste manier van informatie-uitwisseling aller tijden – is een volstrekt toevallige hit. Voor de telefoonmaatschappijen is sms een enorme melkkoe en daarom probeert men het trucje nog eens te herhalen met plaatjes in plaats van tekstberichten. Mms, de naam voor deze visuele opvolger van sms, is in te zetten op de bestaande gsm-netwerken mits ze daartoe worden aangepast. Daar zijn de Europese telco’s nu mee bezig. Wie plaatjes vanaf zijn vakantiebestemming of uit bad wil verzenden kan dat doen met een mobiele telefoon met een ingebouwd cameraatje. Er is dit jaar al een aantal op de markt gebracht en het slaat nog aan ook. Het Japanse NTT Docomo verkocht sinds juni al meer dan twee miljoen van die cameratelefoons. Dat is nog niets vergeleken met Vodafone-dochter J-Phone, die er al 6,7 miljoen zou hebben uitstaan. Ook Nokia meldt recordcijfers voor de nieuwe 7650, een organizer/camera/telefoon.
Ik durf de voorspelling aan dat mms-telefoons een hit gaan worden. De veel geplaagde telefoonmaatschappijen hebben eindelijk weer een verhaal om klanten te verleiden een nieuw toestel te kopen. De geschiedenis zal zich herhalen: mms-toestellen worden zwaar gesubsidieerd bij een aangepast abonnement in de markt gezet. Ik ben benieuwd hoe O2 daar op reageert. Dat manifesteert zich nu juist als bedrijf dat geen korting geeft op telefoons, maar de belkosten lager maakt.
Heeft Philips het wonderkastje van Jan Sloot gekraakt?
… nee, ze doen het met blauwe laser. De omvang van een gedigitaliseerde film twee miljoen keer laten krimpen. Dat leek te kunnen met het magische kastje van Jan Sloot. Deze elektrotechnicus vervoegde zich in maart 1999 met een nieuw compressiesysteem bij Philips. De mannen van Philips Natlab vonden het maar raar, maar de toenmalige tweede man Roel Pieper zag een potentiële goudmijn. Na zijn vertrek bij Philips verzamelde Pieper daarom grote investeerders rond zich om Sloots ‘digital coding system’ alsnog op te stuwen in de vaart der volkeren. Op de dag dat de grote deal Sloot rijk zou maken, viel hij dood neer op het garagepad. Hij nam zijn geheim mee in zijn graf. Niemand kon chocola bakken van dat kastje, en zelfs ingehuurde detectives kon geen enkele documentatie over de technologie vinden. Nu blijkt Philips een optisch minischijfje te ontwikkelen met een bijna vergelijkbare compressieratio. Er past tien uur speelfilm op een schijfje met het formaat van een dikke creditcard. Is Sloots code alsnog gekraakt? Het lijkt er niet op. De data wordt op het schijfje geschreven, afgespeeld en gewist met behulp van een blauwe laser. Deze ‘blue-ray’ straling wordt de volgende standaard op het gebied van dvd-opslag. Over twee jaar zou het schijfje ter grootte van een creditcard productierijp zijn. Had Natlab toch gelijk door Sloot de deur te wijzen?
Wie zingt ‘See me, feel me, heal me’?
… het nieuwe computersysteem van IBM. Big Blue heeft een divisie opgericht die alle onderzoek gaat bundelen rond ‘autonoom computeren’. Daarbij gaat het om technieken die zoveel mogelijk zonder menselijke tussenkomst computer en computernetwerken beheren en storingen oplossen. Naar goed gebruik heeft de pr-afdeling er een mooie naam aan gegeven en er een flink budget op geplakt. Anderhalf jaar geleden gebruikte IBM al een andere naam, eLiza, voor een initiatief in dezelfde richting. IBM en anderen werken namelijk al jaren aan dit soort technieken. Vaak worden termen als zelfherstellende en zelfgenezende systemen gebruikt, en trekt men een parallel met levende organismen. De eerste die ik dat hoorde doen was Eric Benhamou, jarenlang topman van 3Com en nu bestuursvoorzitter van onder andere Palm Computing. Hij wilde, nog voor de grote doorbraak van het web, netwerken beheren als ecosystemen. We moesten volgens hem het idee opgeven dat we de toenemende complexiteit van computernetwerken op de traditionele manier konden beheren. We konden ons beter concentreren op het ontwikkelen van mechanismen waarmee systemen zichzelf konden herstellen en verbeteren. Ik heb me sindsdien afgevraagd of die aanpak werkelijk tot een fundamenteel andere aanpak van netwerk- en systeemontwerp leidde. Het komt er in de praktijk toch vooral op neer dat de complexiteit wordt afgeschermd van de beheerder. Het systeem wordt onder de motorkap beheerd door een uitdijend systeem van gedefinieerde regels waarmee herstelacties automatisch worden uitgevoerd. Om dat nu een zenuwstelsel of organisme te noemen? Dat maakt de ontwikkeling van zelflerende en corrigerende systemen overigens niet minder belangrijk.
Is Microsoft sterfelijk?
… niet zolang Bill Gates en Steve Ballmer aan het roer staan. Vorige week stond er een lijvig dossier over de kwetsbaarheden van Microsoft op Cnet.com. Gewezen werd op het Linux-alternatief, de problematische marsroute richting bedrijfsapplicaties, de nog altijd verliesgevende online dienstverlener MSN en de toenemende ergernis over de licentiepolitiek van het bedrijf. Dat soort analyses worden vooral ingegeven door wensdromen; de cijfers zijn anders. De laatste kwartaalresultaten zijn weer exorbitant hoog. Laat het even tot u doordringen. De kwartaalomzet steeg met 26 procent tot 7,7 miljard dollar. De winst verdubbelde tot 2,7 miljard. Vergelijk die winstmarge eens met IBM, dat de helft van de winst maakt op een dubbele omzet: een operationele winst van 1,7 miljard op een omzet van 19,8 miljard. De totaalomzet van IBM steeg 0,2 procent, die van de softwaretak zakte in.
In vergelijking met IBM, nog één van de beter draaiende ict-ondernemingen, is Microsoft een onvoorstelbare geldmachine. Je hoort al jaren betogen dat Microsoft nu toch echt over zijn hoogtepunt heen is, maar de cijfers bewijzen het tegendeel. De diversificatiepolitiek richting spelletjesmachines, online diensten, bedrijfsapplicaties en infrastructuren zal ongetwijfeld af en toe tot zeperds leiden, maar geven het concern een solide toekomst als de markt van kantoorapplicaties eens terugloopt. Voorlopig zit dat er overigens niet in. Bijna de helft van de grotere ondernemingen is akkoord gegaan met het nieuwe licentiestelsel en heeft nu dus een abonnement op Microsoft-software. Die zitten voor een aantal jaren vast. De nieuwe deal met Siebel brengt de acceptatie van de .Net architectuur in de wereld van de grote ondernemingen weer een stap dichterbij. Microsoft sterfelijk? Keep on dreaming, boys.
Fred van der Molen
