Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Heeft Sun een Windows-killer? Het einde van de personal computer, alweer? Waarom gaat HP geen IBM worden? Hoe gaat Bush een digitaal Pearl Harbour voorkomen? Hoeveel gigabyte bevat een server anno 2006?
Heeft Sun een Windows-killer? Het einde van de personal computer, alweer? Waarom gaat HP geen IBM worden? Hoe gaat Bush een digitaal Pearl Harbour voorkomen? Hoeveel gigabyte bevat een server anno 2006?
… hoogstens een desktop-alternatiefje. Aandacht trekken, daar zijn ze bij Sun goed in. Tot en met de New York Times berichtten de media over de nieuwe Microsoft-killer van Sun. Want hoe zou je een "nieuw systeem voor de enterprise desktop" dat Sun "tegen een fractie van de prijs van traditionele pc’s introduceert" anders moeten betitelen?
Als gebakken lucht wellicht? Allereerst de ‘introductie’ zelf. Sinds wanneer ‘introduceer’ je een product als dat pas "ergens in 2003" uitkomt? En over de prijs wil Sun ook niets concreets zeggen behalve dat het heel goedkoop wordt. Daarbij doet Sun heel gewichtig over een eigen Linux-versie, terwijl het gewoon gaat om een licht aangepaste Red Hat-distributie. No big deal. Sun wil deze systemen voorzien van gratis software als de browser Mozilla, het office-pakket Openoffice of Staroffice en de agenda/planner Evolution. Maar daar heb je natuurlijk nog geen algemeen inzetbare personal computer mee.
Het Sun Intel-doosje is iets voor bedrijfsomgevingen waar pc’s voor beperkte doelen worden gebruikt. Geen hemelbestormend nieuws dus, maar een voorzichtige productuitbreiding, een voetnoot in de pc-geschiedenis.
… dat niet, maar de blade-pc wordt volgens mij een blijvertje. De personal computer is al vele malen doodverklaard maar ondertussen worden er elk jaar nog zo’n honderd miljoen verkocht. Wie nu nog de dood van de pc aankondigt, kent kortom zijn klassieken niet. Maar toch heeft er in de bedrijfsomgeving wel sluipenderwijs een paleisrevolutie plaatsgevonden. Het privé-koninkrijkje van de eindgebruiker is langzamerhand afgebroken. Het logische eindpunt is volgens de Amerikaanse startup ClearCube dat ook de pc zelf van de werkplek verdwijnt. Daarmee zijn niet alleen data en applicaties maar ook de computers zelf weer terug waar ze ooit waren: in de burcht van de systeembeheerder. Het thinclient-concept bleek enkele jaren terug een brug te ver voor de alledaagse bedrijfsomgeving, maar de blade-pc van ClearCube is precies dat tussenstapje dat gecentraliseerde computing acceptabel maakt.
Aan het nakende succes van de bladeserver twijfelt niemand meer. Waarom dan ook niet individuele pc’s in een rack in de serverruimte opslaan? ClearCube maakt ‘blade-pc’s’, een volledige computer op een insteekkaart, waarvan je er 112 kwijt kunt in een rek van ruim een meter hoog. Op het bureau vinden we behalve muis, toetsenbord en beeldscherm alleen nog een aansluitkastje dat via een standaard Ethernetkabel de randapparatuur aan de pc in de serverruimte koppelt. Potentieel zijn met dit concept, analoog aan de bladeserver, enorme besparingen in beheer, onderhoud en downtime te realiseren. Volg kortom de activiteiten van ClearCube. Maar ik vermoed dat de grote pc-fabrikanten dat al een kleine twee jaar doen. Ik ben benieuwd wie er mee aan de haal gaat. Zoveel patenten kunnen er toch ook weer niet op zitten.
… omdat het niet meevalt om een bepalende softwareleverancier te worden. Na de overname van Compaq zette HP een streep door de ambitieuze plannen om zelf de ’tweede internetrevolutie’ vorm te geven. Dat het concern tijdens de eerste internetrevolutie had zitten slapen, was door de vorige HP-topman Lou Platt al opgemerkt. Vervolgens werd een groot initiatief gestart om HP als e-business platformleverancier op de kaart te zetten. Maar dat viel niet mee. Het roer ging om en nu ligt de focus op samenwerking met partners die wel een goede marktpositie hebben, zoals Oracle en Bea. Vele miljoenen aan overgenomen producten (zoals die van Bluestone) werden bij het grofvuil gezet en eigen ontwikkelingen gestaakt.
Het lijkt een verstandige beslissing. Bea en HP hebben dezelfde vijanden (Sun en IBM) en dat is altijd een goed uitgangspunt voor een vruchtbare zakelijke relatie. De eerste stap is dat HP de applicatieserver WebLogic van Bea meelevert met zijn Unix-servers, maar er zit meer in het vat. HP kan zich aldus concentreren op dienstverlening en proberen daarin een IBM te worden.
… via voorlichting en overreding. Het klinkt soft en dat is het ook. Na alle draconische maatregelen die de Bush-regering na 11 september 2001 heeft genomen, oogt het vorige week gepubliceerde plan van aanpak om tot een veilig internet te komen, verrassend gematigd. Verantwoordelijk voor deze ‘National Strategy to Secure Cyberspace‘ is Richard Clarke, eerder werkzaam bij Microsoft. Sommigen betogen dat deze achtergrond de man bij voorbaat diskwalificeert als beveiligingsadviseur, maar dat blijkt mee te vallen. Ik vind het rapport tenminste bij eerste vluchtige lezing een zeer afgewogen indruk maken. Het document roept thuisgebruikers en bedrijven op de eigen verantwoordelijk te nemen en bevat tal van aanbevelingen voor bedrijven, voor oprichting van platforms om informatie uit te wisselen en voor het aanscherpen van procedures. Inderdaad, een oproep voor harde regelgeving ontbreekt volkomen en ook neemt de overheid niet het voortouw om een centrale informatievoorziening voor cybercriminaliteit op te zetten. In plaats daarvan valt tientallen malen het ‘should consider’. Er moet vooral veel worden samengewerkt.
Je kunt dat soft vinden, maar ik vind het eerder getuigen van realisme. Van stoere maatregelen valt niet veel te verwachten. Regelgeving loopt in deze sector altijd achter de feiten aan. Daarbij kom je snel in conflict met fundamentele democratische waarden.
Overigens betekent de hands off-benadering allerminst dat de Amerikaanse overheid niets onderneemt. Het afgelopen jaar heeft de federale overheid enorme bedragen uitgegeven om de veiligheid van de eigen systemen te vergroten. Tevens is de energiesector doorgelicht en opgepord de kwetsbaarheid van de eigen systemen te verminderen. Daarnaast wordt er op het gebied van de opsporing flink aan de weg getimmerd.
…waarschijnlijk nul. De vertrouwde forse serverkast is namelijk aan het krimpen. Opslagmedia en computers worden meer en meer van elkaar gescheiden. Dat is de trend sinds de introductie van opslagnetwerken (storage area networks, oftewel san’s) en netwerkopslagmedia (network attached storage, oftewel nas). Met dikke servers maak je geen indruk meer als pc-fabrikant. Deze ontwikkeling wordt versneld door de introductie van dunne rackservers én – de laatste mode – de overstap naar ‘bladeservers’. Bij dat laatste concept is de server uitgekleed tot een insteekkaart die verticaal in een rek wordt geschoven. Waar nu nog zo’n zeventig procent van alle opslagcapaciteit aan een specifieke server is verbonden, verschrompelt dat tot zo’n tien procent in 2005. Dat zegt tenminste Gartner Dataquest. Andere onderzoeken zijn wat voorzichtiger maar ondersteunen de trend. De thin server gaat het beter doen dan de thin client.
Fred van der Molen
