In het nieuwe regeerakkoord staat weinig over het ict-beleid van de nieuwe regering. In slechts twee van de dertien paragrafen wordt ict aangehaald.
Dat meldt e-commercesite Emerce. Ook komt er geen minister of staatssecretaris voor ict. CDA-woordvoerder Jos Hessels liet eind vorige week al weten hier niet in te geloven. Hij ziet liever dat de ict wordt ondergebracht bij het ministerie van Economische Zaken.
In de komende kabinetsperiode is dit dan ook het geval. De kabelsector valt nu nog onder het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen, maar wordt overgeheveld naar EZ. Dat geldt ook voor de telecomsector (nu nog Verkeer en Waterstaat).
Het regeerakkoord stelt dat ‘een geïntegreerde beleidsaanpak’ op het gebied van ict nodig is, gezien de ‘grote invloed van ict’ op de samenleving en ‘het belang voor de economische ontwikkeling’, aldus Emerce.
Voor mij is het ook onbegrijpelijk dat in dit regeerakkoord (?) niet meer aandacht wordt besteed aan ICT. Ik ben echter van mening dat ICT in meer dan twee paragrafen aan de orde komt, maar dan slechts zijdelings. Bijvoorbeeld daar waar het ene loket wordt aangehaald, daar raakt men ook de ICT.
Onbegrijpelijk, maar niet onverwacht dat de ICT een ondergeschoven kindje is/ wordt in de Nederlandse politiek. Het staat volledig in lijn met hoe de huidige organisaties omgaan met ICT dienstverlening. Blijkbaar zijn de business en de ICT dienstverleners nog steeds niet in staat aan te geven wat er nodig is aan ICT dienstverlening en wat de ICT organisatie kan betekenen om deze behoefte in te vullen. Wellicht te kort door de bocht, maar raakt m.i. de kern van deze problematiek.
ICT dienstverlening wordt vaak betiteld en ervaren als te duur en werkt meer niet dan wel, omdat de aanbieder van ICT geen grip heeft op de complexe infrastructuur. Eén reden hiervoor is het, zeer verouderde, functioneel hierarchisch indelen ICT organisaties met alle gevolgen van dien i.h.k.v. autonoom gedrag vs. wederzijdse afhankelijkheid en grote problemen met communicatie, sturing en besluitvorming. Kortom het “eilandjes werken”.
Indien bedrijven, ICT dienstverleners en de samenleving gaan inzien wat ICT dienstverlening bijdraagt aan de doelstellingen van een organisatie en daarmee dus ook aan maatschappelijke behoeften én vraag en aanbod van ICT dienstverlening is afgestemd op elkaar zijn we op de goede weg. Vooralsnog is dit niet het geval en zijn ministers net als de managers van een organisatie die zich afvragen:
“ik betaal vele miljoenen voor ICT dienstverlening, maar kan iemand mij vertellen of dit het JUISTE bedrag is voor wat ik nodig heb?” (Quote: E. Kist RvB ING Nederland)