Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Wie wordt de nieuwe vijand van Microsoft? Wat is ‘proprietary’ in 2002? Is Silverstream een goede aankoop?
Wie wordt de nieuwe vijand van Microsoft?
…. zonder twijfel Sony. De uitgesproken positie van Microsoft brengt de it-journalistiek altijd weer in de verleiding ‘erfvijanden’ van het concern te identificeren. Oorlogsretoriek doet het nog altijd goed in de sector. Microsoft zelf lustte daar tot voor kort ook wel pap van, maar lijkt onder invloed van de aanhoudende processen te kiezen voor een meer volwassen rol die past bij de omvang van het bedrijf. Straatvechter Ballmer houdt zijn werknemers nu zelfs voor dat de ware Microsoft-medewerker ‘eerlijkheid en integriteit’ als hoogste goed nastreeft.
Dat zal nog een revolutie geven in Redmond, want een ‘vuile oorlog’ werd daar in het verleden nooit geschuwd. Belangrijkste opponenten van het concern zijn in chronologisch volgorde IBM, Sun en Oracle. Als ik het goed zie, krijgt Microsoft er stilletjes aan een grote tegenspeler bij: Sony. Beide concerns liggen namelijk op een toenemend aantal sectoren op ramkoers. Ga maar na: mobiele telefoons: Sony/Ericsson kiest voor Symbian-software in plaats van de Microsoft Smartphone-software (ondanks het samenwerkingsverband tussen Ericsson en Microsoft); voor zijn palmcomputer kiest Sony voor Palm OS in plaats van Windows CE. Maar dit is nog allemaal kinderspel bij het titanengevecht dat zich gaat afspelen rond de digitale consument met in het centrum van de huiskamer de spelletjescomputer annex settopbox. Sinds de introductie van de X-box weet Sony wat het van Microsoft heeft te verwachten: alleen maar last. Microsoft maakt maand na maand duidelijk dat het bereid is nog honderden miljoenen dollar te pompen in de X-box om het een succes te maken. Op elke X-box schijnt nu al zo’n tweehonderd dollar te worden toegelegd. Na een enigszins mislukte introductie wordt nu plan B van stal gehaald: de X-box wordt een module in een online spellengemeenschap waar je tegen elkaar kunt spelen. Microsoft bouwt daarvoor een gecentraliseerde oplossing, een soort spellenportaal, terwijl Sony spellen, infrastructuur en facturering overlaat aan de spelletjesfabrikanten zelf. Voor de grote jongens is dat handig, voor kleinere partijen is de Microsoft-benadering aantrekkelijker. Hier ligt een grote bedreiging voor Sony.
Maar ook bij Microsoft moet men wel eens zwetend wakker worden van de mogelijkheden die Sony via de Playstation kan ontwikkelen. Want in feite staat daar onder de tv een zwaar kaliber computer. Met een harde schijf, een toetsenbord en muis erbij heb je voor een prikkie een topsysteem. Stel je voor dat Sony daar Linux op laat draaien, een breedbandoptie erbij doet en wat aantrekkelijke applicaties bundelt? Ik zal u nog wat sterkers vertellen: die Linux-versie is al in ontwikkeling, evenals de applicatie-ontwikkelomgeving. Het is nog onduidelijk of Sony deze kaart uitspeelt, maar één ding lijkt zeker. We kunnen de komende jaren een titanenstrijd verwachten tussen Sony en Microsoft.
Wat is ‘proprietary’ in 2002?
… in ieder geval nog altijd een populair scheldwoord. Je kunt niet sneller gevestigde namen naar de mestvaalt van de it-industrie verwijzen dan het als ‘proprietary’ te bestempelen. Het moet zijn begonnen bij de introductie van Unix. De verleidingen van de zogenaamde open systemen maakten IBM’s mainframes en AS/400’s, Digitals Vax-en, HP’s 3000-en en Tandems Himalaya verdacht. Dat het zonder uitzondering computers betrof die zelden down gingen deed er minder toe. Alles heeft immers zijn prijs.
Een bevredigende vertaling is er eigenlijk nooit gekomen. We probeerden het met ‘machinegebonden’ of ‘leverancierseigen’, maar raakten de essentie niet. Vlaamse journalisten kwamen met ‘proprietair’, wat in ieder geval het Dakota-geluid van het woord in stand hield. Maar een vertaling kun je het moeilijk noemen.
Tot mijn verbazing is na twintig jaar de term nog altijd niet versleten als scheldwoord. Met het oprukken van de standaardisatie schuift de betekenis gewoon mee. Was het Solaris-platform ooit het schoolvoorbeeld van een open platform, nu is het zo ‘proprietary’ als de pest, tenminste als je Michael Dell moet geloven. Dezelfde Dell vond ook de nieuwe acht-weg Summit-chipset van IBM ineens ‘proprietary’, toen hij na lang beraad koos voor het Intel-alternatief. Alsof IBM zijn oplossing niet gewoon in licentie geeft.
De eerste computerleveranciers hielden alles in eigen hand, van hardware en besturingssysteem tot applicaties en ontwikkel-tools. Die tijd ligt ver achter ons en dat is maar goed ook. De computerleverancier had zijn klanten bijna in een houdgreep. In een open markt krijgen klanten keuze, zakken de prijzen en versnelt de innovatie. Ook in de computersector wordt daarom het maatpak steeds vaker vervangen door confectiekleding: het zit slechter, de kwaliteit is minder maar de prijs een stuk lager en het aanbod groter. De Henry Fords van de computerindustrie heten Andy Grove (Intel) en Bill Gates (Microsoft). Alleen is de pc-industrie wel een beetje blijven steken bij de productiemethodiek van Model-T. Fords adagium ‘je kunt elke kleur krijgen zolang het maar zwart is’, lijkt wel erg op de ‘Windows everywhere’-strategie van Microsoft. Windows is natuurlijk tot op grote hoogte ook een proprietary systeem dat maar op één type computerarchitecturen draait. Het lijkt alleen een standaard omdat het een ‘de facto’ monopolie is.
Is Silverstream een goede aankoop?
… in ieder geval een verrassende. Novell heeft Silverstream overgenomen voor 212 miljoen dollar. Na de eerdere overname van consultantclub Cambridge Technologies is dit het definitieve bewijs dat Novell heeft besloten zich een nieuwe toekomst te kopen. Op eigen kracht en met eigen ontwikkelingen lukt het niet. Het trauma van de rampzalige overname van Wordperfect, de vorige poging om de koers van het bedrijf beslissend te verleggen, is kennelijk verwerkt.
De vorige topman Eric Schmidt heeft jarenlang geprobeerd Novell een metamorfose te laten ondergaan, weg van de slinkende markt van netwerkbesturingssystemen. Dankzij zijn ingrijpende herstructureringen en koerswijzigingen kon het bedrijf zich wel herstellen maar uiteindelijk niet beslissend losmaken van zijn verleden. Novell bleef toch meer een bedrijf voor netwerkbeheerders dan it-managers.
Met Silverstream koopt Novell een aantal zaken waar het al jaren – en wellicht altijd – aan heeft ontbroken: ge-oliede marketing en een toegankelijk ontwikkelplatform met bijbehorende ontwikkel-tools. Novell kan de Silverstream-producten en -kennis uitstekend gebruiken om zijn nieuwe webdienstenstrategie uit te bouwen. Misschien krijgt de directory-technologie eindelijk nog eens de centrale plaats die al zoveel jaar wordt nagestreefd. Silverstream was dé pionier van Java-gebaseerde serverapplicaties en heeft dat ook vanaf de eerste dag breed weten uit te meten. Laat dat maar aan topman David Litwack over, medeoprichter en topman van Silverstream. Het enige wat me zorgen baart, is dat Litwack in 1995 met een perfect gevoel voor timing zijn vorige bedrijf Powersoft aan Sybase verkocht. Niet veel later zakte de tools-business in elkaar.
Fred van der Molen
