Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Waarom heeft die pinguïn een stropdas? Wordt het nog wat met micro-betalingen? Wie houdt er nu een organizer bij zijn oor? Kun je met Kazaa ook kinderporno uitwisselen?
Waarom heeft die pinguïn een stropdas?
… omdat multinationals met Linux aan de loop gaan. Wat is de overeenkomst tussen Sanjay Kumar, Carly Fiorina en William Zeitler? De topman van CA, de topvrouw van HP en de topman van de serverdivisie van IBM waren alle drie ‘keynote speaker’ bij de Linux World deze week in New York. Drie jaar terug was ik bij de eerste editie. De beurs zinderde van de nakende revolutie van de open-broncodebeweging. Aan de lijst gastsprekers van de 2002-editie is te zien dat het grootkapitaal er inmiddels met de revolutie vandoor is gegaan. Het meest vergaand is natuurlijk IBM. Kon je drie jaar geleden nog vermoeden dat IBM alleen goede sier wilde maken met zijn Linux-flirt. inmiddels is duidelijk dat IBM destijds alles gewoon méénde. Met de rechtlijnigheid van een militaire operatie zijn alle aankondigingen van destijds uitgevoerd. Linux draait inderdaad op alle IBM-platforms; de belangrijkste IBM e-businesssoftware – de Websphere-familie en Domino – is beschikbaar op het platform. En nu IBM deze week zijn eerste native Linux-mainframe aankondigde, lijkt de cirkel rond. Deze ‘raptor’ Linux-mainframe is beduidend goedkoper (instapprijs ‘slechts’ 400.000 dollar) dan zijn dikke broertjes. Om de nieuwe machines ‘Linux-only’ te noemen is overigens een beetje bezijden de waarheid, want de partitiemanager, die de honderden gelijktijdige Linux-sessies mogelijk moet maken, is toch gewoon het mainframebesturingssysteem z/VM.
Maar dit terzijde. De Linux-gemeenschap vreest al enige tijd, recent weer opgejut door Sun, dat Big Blue er met hun speeltje aan de loop gaat. Daar zou ik me geen zorgen om maken. Na het OS/2-debacle zal IBM Linux niet eens w�llen annexeren. Heerlijk toch, die open broncode: IBM verdient zijn geld, rechtsom aan computers, linksom aan dienstverlening. En de Linux-gemeenschap moet natuurlijk vooral doorgaan met zijn nobele werk.
Deze gemeenschap zou zich eerder zorgen moeten maken over het gebrek aan zakelijke perspectieven bij de cruciale spelers in het Linux-bastion: de distributeurs. Het formidabele succes gaat grotendeels aan hen voorbij. We moeten over een goed jaar toch niet berichten dat de Linux-operatie is geslaagd, maar de patiënt overleden? Kijk eens goed naar het logo van Linux World (http://www.linuxworld.com). Ziet u die stropdas?
Wordt het nog wat met micro-betalingen?
… dan toch anders dan we hoopten. Een aantal it-grootmachten, waaronder Sun, HP, Oracle, Lucent en Siemens, wil onder de naam Pay Circle met een nieuwe standaard komen voor kleine elektronische betalingen. Dat is mooi, zoals al die eerdere initiatieven om standaarden voor elektronische betalingen te ontwikkelen ook prachtig waren. Het internet-kerkhof ligt inmiddels bezaaid met interessante voorstellen voor ‘cyber-bucks’, digicash en ‘micropayments’. Allemaal mislukt. Ondertussen verloopt het gros van de online-verkoop aan consumenten nog altijd via kredietkaart en de aloude factuur. Nu begrijp ik dat Pay Circle zich uitsluitend richt op de mobiele handel. Dat maakt de kans op succes groter, betalingssystemen via de mobiele telefoon zijn immers eenvoudiger te realiseren, omdat de identiteit van de koper eenvoudig is vast te stellen. Bovendien kan de betaling lopen via de telefoonmaatschappij, die vanwege zijn expertise van transactie- en registratiesystemen bij uitstek geschikt is om de rol van bank over te nemen. Als Pay Circle daarin een ondersteunende rol kan spelen, is dat prachtig, maar we zitten eigenlijk nog altijd te wachten op een mogelijkheid om op het gewone internet kleine betalingen te kunnen doen. Zoals vroeger in het pré-internet tijdperk bij Compuserve: je bekijkt een krantenpagina en betaalt een paar eurocent, je luistert naar een liedje en betaalt weer een cent. Dat hebben we op internet nog altijd niet gerealiseerd en daarom blijft het tobben voor alle ‘content’-leveranciers. Het probleem is dat de verwerkingskosten van alle huidige betaalsystemen te hoog liggen om kleine betalingen lonend te kunnen verwerken. Dat was vijf jaar terug al onderkend, want toen stelde Digital al het eerste systeem voor ‘micro payments’ voor. Dat was de eerste in een lange reeks, maar we zijn helaas nog geen cent opgeschoten. Ik vrees dat ook Pay Circle dit dilemma niet gaat oplossen.
Wie houdt er nu een organizer bij zijn oor?
… meer mensen dan u denkt. Vorige week kwamen de verkoopcijfers van ‘personal digital assistants’ (pda’s) oftewel handpalmcomputers beschikbaar. Het Palm-platform bleef volgens de cijfers de markt ook in 2001 domineren (Palm, Handspring en Sony scoorden ruim boven de vijftig procent), maar het Pocket PC-alternatief van Microsoft cum suis rukt gestaag op. Deze cijfers van de wereldmarkt laten een interessant fenomeen echter onderbelicht, namelijk dat er in Europa al grote aantallen ‘slimme telefoons’ over de toonbank gaan. In Europa staat Nokia namelijk met zijn Communicator op de tweede plaats na Palm en dik voor Compaq en HP. Dat is toch verrassend. Ik moet er zelf niet aan denken zo’n zwaar kreng als telefoon te moeten gebruiken, maar veel Europeanen nemen dat kennelijk voor lief. De Communicator is daarmee de eerste succesvolle combinatie van draadloze telefoon en handpalmcomputer. Omdat Ericsson en Motorola inmiddels ook dergelijke op het besturingssysteem Epoc gebaseerde apparaten hebben aangekondigd, lijkt het me wat prematuur om de pda-markt nu al te verdelen tussen het Palm en Pocket PC-kamp. Het succes van de Communicator is een indicatie dat er een markt is voor ‘organizers’ met datacommunicatiemogelijkheden. Zowel de pda-leveranciers als de telefoonfabrikanten zullen daarvan de komende jaren talloze varianten op de markt brengen. Ik denk dat Nokia daar een flink marktaandeel van gaat innemen, mits de Communicator een (Bluetooth) oorschelp krijgt. Want wie houdt er nu een organizer bij zijn oor?
Kun je met Kazaa ook kinderporno uitwisselen?
… eeh, ja, eigenlijk alles. Twee weken geleden kwam Msnbc met het bericht dat gebruikers van de uitwisseldiensten Gnutella en Bear Share allerlei privé-bestanden konden opvragen. Het Nederlandse Netkwesties vroeg zich vervolgens af of via het in Nederland zeer populaire Kazaa ook niet allerlei verrassend materiaal was te bekomen. Nu, dat bleek het geval. Volgens het online tijdschrift bleek het een fluitje van een cent om kinderporno, nummers van kredietkaarten, softwareserienummers en persoonlijke correspondentie op te diepen. Het is al veel langer bekend dat uitwisseldiensten worden gebruikt als alternatief kanaal om andere informatie te verspreiden dan muziek en videoclips. De eigenaren van dergelijke diensten stellen zich op het standpunt dat zij alleen de technologie verspreiden, maar dat zij niet verantwoordelijk zijn voor het gebruik. Daar is wel wat op af te dingen, zoals eerdere processen tegen uitwisseldiensten, providers en kabelmaatschappijen hebben aangetoond. Als Kazaa-gebruikers ook materiaal uitwisselen waarvan het bezit strafbaar is, moet de discussie over dergelijke diensten niet worden verengd tot het schenden van auteursrechten.
