Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Hoeveel is een aandeel L&H nu waard? Gaat Bluetooth het redden? Wie stopt het digitaal kopiëren? Is er leven na De Schikking?
Hoeveel is een aandeel L&H nu waard?
…zegge en schrijve nul Belgische frank. Het doek over Lernout & Hauspie is gevallen. Nu het spraakmakende Belgische bedrijf op 25 oktober failliet is verklaard, is de laatste hoop van de vele honderden ‘kleine luyden’ die in de jaren negentig in het bedrijf van Jo en Pol investeerden, vervallen. De afwikkeling is alleen nog interessant voor schuldeisers en koopjesjagers. De Belgische en Amerikaanse curatoren hebben 26 november geprikt om in New York de spraaktechnologieën van de ‘wereldleider’ van weleer te veilen.
De boedel is al sterk gedecimeerd. Philips’ dochter Medquist kocht enige weken terug al de afdeling Medische Vertalingen voor 25 miljoen dollar. En eerder werden het vertaalbureau Mendez, de Dictaphone Transcription group en Kurzweil Education afgestoten. Maar voor koopjesjagers blijft er interessante brokstukken over, zoals de tekst-naar-spraak-software Real Speak en de pc-spraakherkenningssoftware Dragon Naturally Speaking. Het Amerikaanse Speech Works had er al 12,2 miljoen dollar voor geboden, maar net te laat. Het faillissement blokkeerde de afronding van de deal. Dat wordt nu gewoon bieden voor Speech Works.
L&H blijft ondertussen verwonderen. Is de genadeklap bijvoorbeeld nu echt toegebracht? Niet alle medewerkers lijken daar nog van overtuigd. De Amerikaanse tak van het bedrijf presenteerde namelijk de dagen na de faillissementsdatum vier nieuwe producten tijdens SpeechTek 2000 beurs in New York. Return of the living dead?
Gaat Bluetooth het redden?
…. toch wel. Sommige technologieën doen er gewoon lang over om door te breken. Bluetooth doet er heel lang over. Vanwege alle problemen en vertragingen roept een enkele analist of journalist het doodvonnis uit over deze draadloze technologie, maar dat is onzin. Er is geen alternatief voor draadloze communicatie op korte afstand. Willen we van de vele kabeltjes af om allerlei randapparaten te verbinden dan moeten we wel aan de Bluetooth. Het is energiearm, kwalitatief dik in orde en heeft voldoende bandbreedte voor het koppelen van hoofdtelefoons, printers of organizers of noem maar op.
Waarom het dan toch zo lang duurt? Tja. Aan de voorbereidingen lag het niet. Dat moeten we Ericsson, de geestelijke vader, meegeven. Het ‘masterplan’ was voorbeeldig. Industriebrede steun en een patentvrije technologie maakten het dan ook bij voorbaat een succes. Maar onderweg ging er wat mis. Het bleek een lijdensweg om de dirty details van de standaard vast te leggen. En toen de eerste grote publieke presentatie op de Cebit dit voorjaar in een compatibiliteitsdrama eindigde, leek een echec aanstaande.
Inmiddels lijkt alles toch nog op zijn plaats te vallen. Zelfs Microsoft heeft zijn zegen gegeven. Vorige week liet het bedrijf weten Bluetooth-ondersteuning op te nemen in de volgende versie van Windows CE voor handpalmcomputers. Terwijl Gates c.s. eerder Bluetooth uit Windows XP weglieten vanwege juist al die compatibiliteitsproblemen. Goed nieuws is bovendien dat de massaproductie van Bluetooth-chips op gang komt waardoor de technologie voor een handvol euro’s kan worden ingebouwd. Over een jaar zijn volgens mij alle topmodellen notebooks, pda’s, printers en mobiele telefoons uitgerust met Bluetooth. Dan zal het momentum snel groeien.
Vorige week zat ik met enige collega’s in een Londense taxi. In de bolide naast ons zagen we een chauffeur met trendy oorschelp + microfoon voorbijglijden. Bluetooth! riepen we in koor. Voor het eerst zag ik een Bluetooth-apparaat in het wild. En u kent het gezegde: één zwaluw maakt de zomer.
Wie stopt het digitaal kopiëren?
…. Don Quichotte en zijn trouwe hulp Sancho Panza. De strijd van mediaconcerns tegen auteursrechtschendingen wordt steeds meer een gevecht tegen windmolens. In de tijd van de cassette- en de DAT-recorder wisten ze hun rechten nog wel veilig te stellen, maar nu er op elke harde schijf een paar complete speelfilms kunnen worden weggeschreven, wordt het voor mediaconcerns steeds moeilijker.
Natuurlijk ondervinden de mediaconcerns schade van het uitwisselen van muziek en video. Teleurstellend is alleen dat hun reacties tot dusver alleen maar defensief zijn. Kleinschalige activiteiten blijven ongemoeid, maar als de tegenkrachten succesvol zijn, worden er pelotons advocaten het veld ingestuurd. Zo werd Napster tot zwijgen gebracht en zo wordt momenteel geprobeerd de meest succesvolle opvolger van Napster, het Nederlandse Kazaa (en moedermaatschappij Fasttrack) via juridische middelen uit de lucht te halen.
Inmiddels is ook de digitale videorecorder, zoals Tivo en Sonic Blue (Replay TV) die maken, tot target bestempeld. De mediaconcerns Viacom, Walt Disney en NBC proberen tenminste de nieuwe generatie Replay TV-systemen uit de handel te houden. Deze Replay TV 4000 systemen bevatten de mogelijkheid om achteraf automatisch reclame uit opgenomen programma’s te verwijderen en digitale videobestanden via internet uit te wisselen. Beide mag niet volgens de mediaconcerns. Processen volgen.
Digitalisering stelt de mediaconcerns voor indringende problemen. Mijn bezwaar is niet dat ze hun legitieme belangen proberen te verdedigen, maar wel dat ze praktisch uitsluitend defensief opereren. Het zal toch nu wel duidelijk zijn dat er bij elke digitale mug die wordt doodgeslagen er drie op rouwbezoek komen. Je mag toch wat meer creativiteit verwachten bij de mediabedrijven om interessante en betaalbare digitale diensten tot ontwikkeling te brengen.
Is er leven na De Schikking?
… meer dan ooit, tenminste voor Microsoft. Een jaar terug dreigde ’s werelds grootste softwarebedrijf nog door de Amerikaanse overheid te worden opgesplitst vanwege bewezen monopoliepraktijken. In het schikkingsvoorstel dat nu voorligt, wordt Microsoft weliswaar onder curatele gesteld maar blijft de macht van het grootste softwarebedrijf ongebroken. De geformuleerde beperkingen tasten het bedrijf niet wezenlijk aan. Ergo: Microsoft kan zijn desktop-monopolie blijven inzetten om na de pc-applicatiemarkt ook internet te annexeren.
Natuurlijk, Microsoft heeft water bij de wijn moeten doen. Het moet voor minimaal vijf jaar een toezichthouder accepteren die toegang krijgt tot de keukengeheimen en het krijgt een aantal gedragsregels opgelegd die bedoeld zijn om gedocumenteerde monopolistische praktijken uit het verleden voortaan onmogelijk te maken. Maar er zijn zoveel mitsen en maren geformuleerd, dat Microsoft op praktisch elk punt de bedoeling van de wetgever kan oprekken. Mijn grootste bezwaar tegen de schikking is dat het monopoliepraktijken uit het verleden aanpakt, maar actuele hete hangijzers ongemoeid laat. Het controversiële Passport-identificatiesysteem en de .Net-strategie in zijn algemeenheid, staan niet ter discussie. Microsoft mag bijvoorbeeld browsers uitleveren met ingebakken links naar Microsoft-diensten. Dat is knap werk van de Microsoft-advocaten, maar of het gezond is voor de ict-industrie of de gebruikers, is de vraag.
