Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Werkt dat nog, Pieper Inside? Is Ozzie zijn echte naam? Wat is J# ? Waar gaat het nog goed?
Werkt dat nog, Pieper Inside?
…steeds minder. Durfkapitaal is een prachtig Nederlands woord dat speciaal voor Roel Pieper is uitgevonden. Durf en kapitaal, Roel heeft het allebei in ruime mate. Voeg daarbij zijn ruime ervaring in het internationale bedrijfsleven en zijn overvolle rollodex met namen van de ‘captains of industry’ en belangrijke politici en het is duidelijk waarom Pieper de meest gewilde investeerder van Nederland is. Met het privé-nummer van Pieper in je organizer verhoog je je status als startende hightech-ondernemer met sprongen.
Pieper is altijd een toegankelijk man gebleven die lange dagen werkt. Vele starters mochten dan ook hun ‘elevator pitch’ doen en hem overtuigen van het Nieuwe Idee. Een flink aantal wonnen Pieper voor hun zaak, met als gevolg dat de miljonair grossierde in commissariaten. In veel hightech-bedrijven investeerde hij privé, in andere via ‘zijn’ investeringsmaatschappij Insight Capital. In beide gevallen ging bij de gelukkige starter de vlag uit, want met Pieper erbij was je kostje gekocht.
Dat blijkt op de keper beschouwd tegen te vallen. Sterker nog: Piepers betrokkenheid lijkt langzamerhand eerder op ‘a kiss of death’. Het laatste ‘slachtoffer’ is online-nieuwshandelaar Yournews dat er naar verluidt dit jaar al 31 miljoen gulden door joeg. Eerder gingen Bitmagic en Stonehenge failliet en kwijnden telecompionier Ringrosa en Xoip (nog net verkocht aan Tiscali) weg – allemaal bedrijven met ‘Pieper Inside’. En aan zijn commissariaat bij Lernout & Hauspie zal hij ook niet met plezier terugdenken.
"Wie Compaq zo gek krijgt om Tandem te kopen, is een fantastische verkoper", zei een Amerikaanse topmanager mij eens met bewondering over Roel Pieper. Maar is het daarmee ook een goede investeerder? In zijn column in het Financiële Dagblad raadde Pieper vorige week iedereen aan om aandelen KPN te kopen. U weet wat u te doen staat.
Is Ozzie zijn echte naam?
…jazeker. De eigenaar/oprichter van Groove Networks heet écht Ray Ozzie. Ik heb het hem eens gevraagd in één van die zeldzame keren dat hij zich met journalisten verstaat.
Bill Gates noemde hem eens één van de vijf beste programmeurs ter wereld. Ozzie ontwikkelde Lotus Symphony en later Lotus Notes, een product dat destijds zijn tijd zóver vooruit was dat het jaren duurde voordat we begrepen wat je er eigenlijk mee moest. Ik ben begin jaren negentig nog eens afgereisd naar het kantoor van Price Waterhouse in Rotterdam om die ‘groupware’ – want zo noemden ze het – in werking te zien. Gates zei bij de introductie van Windows 3 dat Notes duidelijk maakte wat met Windows mogelijk was (nog niet heel veel, want de serversoftware draaide op OS/2).
In 1996 kocht IBM Lotus en een klein jaar later had Ozzie het gezien. Hij richtte een nieuw bedrijf op dat zich bezig ging houden met een nieuwe generatie groupware. Ruim een jaar geleden demonstreerde Ozzie zijn nieuwe product Groove aan Bill Gates. Dat die onder de indruk was van Ozzie’s huiswerk bleek vorige week. Microsoft investeerde 51 miljoen dollar in het bedrijfje Groove Networks en kreeg daarvoor een minderheidsaandeel van twintig procent. Groove Networks maakt software om ad hoc in werkgroepen samen te werken op basis van ‘peer-to-peer-technologie’, een soort Napster dus voor informatie-uitwisseling. Het lijkt allemaal niet zo schokkend – een combinatie van ‘instant messaging’, gedeelde contacten, bestanden, discussiefolder, agenda, projectfuncties en wat Netmeeting-achtige functies – maar de naam Ozzie staat in voor schaalbare, veilige en betrouwbare applicaties. Net als bij Notes zijn de eerste klanten multinationals waaronder Glaxo Smith Kline, Abbott Laboratories en Raytheon en het US Defense Department. Van Ozzie zullen we nog horen.
Wat is J# ?
…een contradictio in terminis. ‘J’ staat voor Java, lees Sun, ‘#’ staat voor het Microsoft-alternatief voor Java, namelijk C# (spreek uit: C-sharp). Microsoft en Java, dat botert niet. Aan de moeizame Java-relatie tussen Sun en Microsoft kwam vorig jaar een eind toen Microsoft de juridische claims van Sun afkocht en stopte met alle Java-ontwikkeling. Met ijzeren consistentie meldde Microsoft in april doodleuk dat Windows XP dus zonder Java-ondersteuning wordt uitgeleverd. De meeste computerleveranciers stoppen er nu daarom zelf maar de oude Java Virtual Machine van Microsoft bij, want je kunt toch moeilijk een computer uitleveren met een halfwassen internetoplossing.
Microsoft wilde Java kortom met geen tang meer aanraken. Wie schetst dan ook mijn verbazing toen Microsoft deze week op een conferentie van softwareontwikkelaars in Los Angeles een betaversie van Visual J# demonstreerde. Toch weer nieuwe Java-software van Microsoft?
Toch niet. Microsoft wil Java overbodig maken en het ontwikkelprogramma Visual J# is daarin de volgende zet. Het is een migratiehulpmiddel om Java-applicaties inzetbaar te maken in Microsofts .Net-infrastructuur. Voor degenen die het echt niet willen begrijpen, heeft Microsoft deze boodschap op de eigen website: "Microsoft Visual J# .NET is het eigendom van Microsoft en wordt generlei wijze goedgekeurd of ondersteund door Sun Microsystems."
Dat weten we dan weer. Java blijft een religieuze splijtzwam in de softwarewereld. Het Sun-kamp humt de mantra ‘één taal, veel platforms’, terwijl het Microsoft-gebed luidt: ‘veel talen, één platform’.
Waar gaat het nog goed?
…bij de erp-leveranciers en Miep Kniep. Als belegger vergaat je de lol wel. De koersen gaan alleen maar omlaag. Met name in de ict-sector is het doffe ellende. Eerst de sores met de dotcom-industrie, toen het gedonder met de umts-licenties en vervolgens, tja vervolgens, laten bijna alle leveranciers en dienstverleners uit de it-industrie de ene winstwaarschuwing op het andere teleurstellende resultaat volgen.
Is het dan overal somberen? Er zijn een paar lichtpuntjes. IBM en Microsoft houden hun solide financiële reputatie behoorlijk overeind en met de meeste erp-bedrijven, zoals SAP en Peoplesoft, gaat het eigenlijk verrassend goed. Zij waren eind jaren negentig juist de zorgenkindjes.
Hoop kunnen we tenslotte putten uit Miepkniep.nl. Tot mijn verbazing hoorde ik op Planet Multimedia dat het Amsterdamse internetbedrijfje alle stormen heeft overleefd. Deze ‘infomediair’ zoekt voor particulieren naar het goedkoopste adres om een gewenst product te kopen. Twee zussen begonnen daar vier jaar terug mee, twee hoog achter in Amsterdam. En terwijl bedrijven als Letsbuyit er tientallen miljoenen doorheen draaiden, bouwden zij rustig maar gestaag aan een gezond bedrijfje. Er werken nu zeven mensen die zo’n 150 klanten per dag helpen. Een consumentgerichte dotcom die werkt! Een geruststellend idee voor de komende wintermaanden. Samenkniepen, dat werkt.
