Fred van der Molen beschouwt en becommentarieert het ict nieuws van de afgelopen week. Met deze keer: Willen we een paspoort van Microsoft? Is EMC van de bok gevallen? Wie is er bang voor besmette post? Wie stopt Carly Fiorina?
Willen we een paspoort van Microsoft?
… NEE, ben je gek geworden! Krijgen we er één? Waarschijnlijk wel. Zoals we Explorer en Instant Messenger zijn gaan gebruiken, gaan we straks waarschijnlijk ook Microsoft Passport toepassen. Het zit namelijk standaard in Windows XP en is nog handig bovendien. Passport voorkomt dat de internetgebruiker elke keer opnieuw dezelfde gegevens in moet vullen. De Windowsgebruiker kan met Passport automatisch allerlei persoonlijke informatie uitwisselen met de website die hij bezoekt, mits die website de Passport-services van Microsoft ondersteunt.
En daar wringt de schoen. Willen we dat een dergelijk identificatiesysteem gecontroleerd wordt door één commercieel bedrijf? Nee, natuurlijk niet. Microsoft gebruikt zijn monopolie om zich een positie te verwerven als online dienstverlener.
Hoe knap en handig ook, we moeten Passport voorlopig boycotten. Het is niet anders. Eerst moet het ‘proprietary’ of bedrijfsgebonden luchtje eraf. Daar is nog wel kans op. In Brussel zijn nog geen alarmbellen afgegaan, maar een deel van het Amerikaanse bedrijfsleven ziet de bui wel hangen. Onder de altijd luidruchtige leiding van Sun heeft een aantal multinationale bedrijven als United Airlines, General Motors, Bank of America en Nokia (toch niet allemaal Amerikaans) een consortium gevormd – de ‘Liberty Alliance’ – dat met een alternatief wil komen. Ongetwijfeld is er nog geen regel code geschreven, maar de dreiging alleen al lijkt Microsoft te hebben gebracht tot een meer ‘open’ opstelling. Hoe meer identificatiesystemen hoe beter, zou ik zeggen, als die systemen maar hun gegevens kunnen uitwisselen, bij voorkeur via een betrouwbare derde partij.
Is EMC van de bok gevallen?
… het lijkt er wel op. Het gaat in ieder geval niet goed met de opslagfabrikant en dat is wennen. Met Oracle, Cisco en Sun presenteerde de opslagleverancier zich in de tweede helft van de jaren negentig nog als ‘the horsemen of the internet’. Het lijkt er nu meer op dat het viertal aan een dood paard trekt. Om het allemaal nog treuriger te maken, circuleert het hardnekkige gerucht dat EMC wordt overgenomen door erfvijand IBM. EMC overgenomen door IBM; dat is van dezelfde orde als werd Sun ingelijfd door Microsoft.
Hoewel respectabele clubs als de Aberdeen Group al heuse analyses schrijven over de voor- en nadelen van een dergelijke overname, zie ik het niet snel gebeuren. IBM neemt wel veel over, maar vooral kleinere bedrijven. Nu is weliswaar dit jaar tachtig procent van EMC’s marktwaarde verdampt, maar het bedrijf blijft vele miljarden waard en heeft ruim twintigduizend werknemers in dienst, allemaal beroepsmatige IBM-haters. IBM zou voor een heropvoedingsprogramma van de omvang van Mao’s Culturele Revolutie komen te staan.
EMC heeft ondertussen wel een probleem. Niet alleen gaat het voor het eerst in het bestaan financieel slecht. Jaar na jaar presenteerde het bedrijf groeicijfers boven de dertig procent, maar die tijd is voorbij. De laatste kwartaalresultaten zijn slechter dan ooit.
Dat lijkt niet alleen met de recessie te maken te hebben. Als onafhankelijke opslagleverancier heeft het weliswaar onder gebruikers een aantrekkelijke Zwitserland-status opgebouwd, maar daarbij heeft het bedrijf in de computerindustrie zijn vrienden verspeeld. Bedrijven als HP en recentelijk ook Sun ruilden EMC in voor de nieuwe huisleverancier Hitachi. En Compaq betrekt grootschalige schijfsystemen zelfs liever van IBM dan van EMC. Daarmee is de zogeheten oem-handel bijna opgedroogd. Big Blue zelf lijkt met zijn laatste generatie Sharks eindelijk een antwoord gevonden te hebben op de Symmetrix-systemen van EMC. De prijs van succes. De zelfverzekerde opslagleverancier staat er meer alleen voor dan ooit. It’s lonely at the top.
Wie is er bang voor besmette post?
… mijn collega’s in de VS ongetwijfeld. Het heeft altijd al wat naargeestigs gehad, die bergen post die dagelijks op de redactieburelen worden uitgestort. Ze worden trouw gesorteerd, opengemaakt, verdeeld, doorgebladerd en – voor het overgrote deel – direct weggegooid. Maar het blijft opletten, want dat ene pareltje kan er tussen zitten. Dat is nu ineens geheel anders: er kán iets bloedgevaarlijks tussen zitten. Miltvuurbacteriën. De redacties van Amerikaanse mediabedrijven worstelen nu met de vraag wat ze aanmoeten met die bergen ongevraagde post. Met gasmasker en handschoenen openmaken in een speciale ruimte, steriliseren en dan pas weggooien? Wie moet dat doen? De postkamer? Stagiaires? Speciaal opgeleide veiligheidsmensen? Oorlogsverslaggevers?
Het lijkt mij het moment om de papieren post in de ban te doen. Wilt u contact met de redactie? Uitsluitend per e-mail voortaan; brieven worden direct verbrand. In e-mail kunnen ook wel nare virussen zitten, maar met die schade valt te leven. En nu we toch de teugels aanhalen, kunnen we ook meteen regels aan de e-mail stellen: het aanhechten van documenten wordt verboden. Het ongevraagde ‘attachment’ gaat in de ban, want het verhoogt de kans op virussen. En komt u niet met het verhaal over huisstijl, corporate identity en het nieuwe logo aan. Daar zijn de tijden niet naar.
Wie stopt Carly Fiorina?
… alleen de aandeelhouders misschien nog. HP’s ‘powergirl’ Caly Fiorina heeft alle mogelijkheden om de grootste en maar vooral meest betwiste overname uit de it-industrie af te blazen, voorbij laten gaan. Ze had zich kunnen beroepen op de zeer negatieve effecten van de terreuraanslagen, de dramatische koersontwikkeling of de onvoorzien slechte economie, maar ze heeft geen van deze excuses benut. Ze blijft er in geloven. Terwijl de buitenwereld vooral integratieproblemen en rentabiliteitsproblemen voor de pc-tak ziet, betoogt Fiorina dat de fusie het beste is dat beide bedrijven kan overkomen. HP wordt een servicegigant. Dat is juist, maar ondertussen moeten beide bedrijven door een nachtmerrieachtige integratieperiode heen. Californië en Texas – dat is nog nooit goed samengegaan. Michael Dell wrijft zich al in de handen. In de periode dat de nieuwe marktleider met zichzelf bezig is, pikt hij de klanten in. Fiorina heeft bovendien nog niemand kunnen overtuigen dat met het in elkaar schuiven van de twee organisaties zoveel kosten kunnen worden bespaard, dat HP met Dell kan concurreren. De pc-tak wordt ongetwijfeld een flinke ‘bleeder’. Fiorina toont zich een rasoptimist. Het slechte economische tij heeft volgens haar het voordeel dat ze dieper in de organisatie kan snijden dan ze eerder van plan was. Niet twintig- maar dertigduizend ontslagen. Inderdaad: ‘elk nadeel heb zijn voordeel’.
