Alhoewel ik de laatste vijf of zes jaar ook anders tegen object-oriëntatie (OO) aan ben gaan kijken, doe ik dat toch om een andere reden. Echter, hier wil ik de rol van ‘Angel’s advocate’ gaarne aannemen.
Rick van der Lans bekijkt het namelijk te somber in zijn column ‘Object-oriëntatie en farao Echnaton (Computable, 11 mei). Laten we het vergelijken met XML (eXtensible Markup language). Dan zegt Van der Lans "XML moet verboden worden, want het definiëren van een Document Type Definition zal te moeilijk blijken voor velen". En is de DTD-bodem niet goed, dan is de hele XML-pizza niet goed.
Dat zal echter niet gebeuren. Men zal gewoon gebruik maken van voor-gedefinieerde DTD’s of schema’s. Gebruikmakend van slimme hulpmiddelen zal iedereen dan in staat zijn een XML-pagina te maken. Van minstens dezelfde kwaliteit als een nieuwsbrief gemaakt met Ventura.
Hetzelfde geldt voor OO. Ik speelde onlangs met de objectgeoriënteerde scripttaal Ruby, die ik nog niet zo goed beheerste. Ruby heeft ‘classes’ voor benadering van een FTP- of POP-server. Natuurlijk is voor het schrijven van dergelijke classes een beetje ervaring handig. Maar om ze te gebruiken… dat is een heel ander verhaal.
Object-oriëntatie waait wel over? Ach, ik kwam er voor het eerst mee in aanraking in 1978 en sindsdien is de populariteit alleen maar gegroeid. Domweg omdat je er echt mooie dingen in kunt doen – die anderen eenvoudig kunnen gebruiken.
Bedenk ook dat Echnaton’s creatie nog steeds leeft. Hij was een visionair die voor het eerst het concept van een enkele god uitdroeg, althans dat is het verhaal. Ik weet niet of Teiwa/Tiwaz wel of niet collega’s had.
Een concept dat, alhoewel verguisd door de Egyptenaren van die tijd, is opgepikt door de toenmalige ‘gastarbeiders’ en waarschijnlijk uiteindelijk is gegroeid tot de Koran en de Bijbel. Niet echt een doodlopende straat.
Roelof Osinga Leeuwarden