Zowel Nina Brink als Maurice de Hond zeggen over paranormale gaven te beschikken. Nina Brink vertelde aan Opzij dat ze helderwaarnemend is. Als iemand de kamer binnenkomt die echt ‘naar’ is dan voelt ze dat. Bij Willem Smit kreeg ze bijvoorbeeld dat gevoel. Smit, oprichter van onder meer Datex en Newtron, kocht niettemin doodleuk Brinks bedrijf A-Line in 1989.
Dan is Maurice de Honds claim op paranormale begaafdheid overtuigender. Cijfers leven voor De Hond, hij kan zelfs het getal raden dat iemand anders in gedachte neemt. TV-presentator Jeroen Pauw nam de proef op de som, en jawel, De Hond raadde feilloos het getal.
Zowel De Hond als Brink zijn eerst door de publieksmedia bejubeld waarna diezelfde media er niet voor terugdeinsden hen weer volledig ‘bij de enkels af te zagen’ om eens een uitspraak te gebruiken van Quote-hoofdredacteur Jort Kelder. In het geval van Brink lijkt er enige grond voor. Van verschillende onverdachte bronnen hoorden wij verhalen waarin minder vleiende kwalificaties voorkwamen. Dat Brink vooral een meester is in het oplaten van luchtbalonnen werd voor iedereen duidelijk toen ze aankondigde een Nina-fonds te willen oprichten om gedupeerde Worldonline-beleggers te compenseren. Dat fonds zou gevuld worden met geld dat er niet is en dat er naar alle waarschijnlijk ook nooit zal komen. Brink zou een claim leggen op het syndicaat dat Worldonline naar de beurs bracht. Uiteraard moet die claim eerst worden gehonoreerd, als het al ooit tot een daadwerkelijk claimen komt. Dit loze gebaar werd gedaan in een soort ‘goedmaak’ interview met Paul Witteman. Dat de laatste deze slechte grap zonder meer liet passeren zegt iets over de alertheid van Witteman.
De Hond heeft zijn slechte pers mede te danken aan zijn iets te dunne huid. Hij kan niet tegen kritiek. Inktkoelies die kanttekeningen durven plaatsen bij zijn overtuigingen kunnen rekenen op hoon. Alleen tweederangs journalisten die geen kennis van zaken hebben, schrijven negatief over mij, vertelde hij aan Vrij Nederland. Maar wie schrijft dan positief vroeg de VN-journalist nederig. ‘Nou bijvoorbeeld Vincent Evers’, was het antwoord. Het is in dit verband interessant te weten dat Evers een vriend van De Hond is. De laatste vierde bijvoorbeeld zijn vijftigste verjaardag in Media Plaza, het internet-informatiecentrum waarover Evers destijds de scepter zwaaide.
Zowel De Hond als Brink dreigen graag met een juridische procedure. Zo verloor De Hond nog in september vorig jaar een zaak die hij had aangespannen tegen Quote. Dat naar aanleiding van een artikel waarin ook minder succesvolle activiteiten van De Hond aan bod kwamen en waarin op mogelijke vermenging van zakelijk en familiebelang werd gewezen. Op haar beurt dreigde Brink Management Team met zwaar juridisch geschut, omdat het blad een voor haar minder vleiend stuk ging plaatsen.
Wie nu denkt dat met de val van de boegbeelden als Brink en De Hond ook het internet afgeschreven kan worden, zit er naast. Sterker, het duurt niet lang meer of een select aantal internetbeursfondsen is juist een aantrekkelijke koopkandidaat. De kosten om een webbusiness draaiende te houden dalen inmiddels pijlsnel, terwijl de concurrentie afneemt en het aantal klanten nog steeds groeit. Bovendien zijn de koersen zo gedaald dat sommige goed gefinancierde Amerikaanse internetbedrijven een beurswaarde vertegenwoordigen die onder hun kasgeldpositie ligt. Met andere woorden u kunt in bepaalde gevallen voor tachtig cent een gulden aanschaffen. Op Wall Street is uw gulden soms een daalder waard.
Het belangrijkste argument dat stemt tot optimisme is de niet aflatende vooruitgang op het internet. Toen Edison de gloeilamp ontwikkelde, dacht hij ook niet direct aan de magnetron, merkte iemand ooit terecht op. Een van de nieuwe applicaties is de weblog. Weblogs zijn homepages waarop mensen een dagboek bijhouden. Meestal bestaat het dagboek uit een vermenging van persoonlijke opmerkingen als ‘gisteren heb ik toch lekker gegeten’ met verwijzingen naar interessante artikelen op het web. Dat klinkt simpel en dat is het ook. Iemand met twee linkerhanden kan binnen een uur een fraai opgemaakte weblog online brengen. Kijk op http://www.editthispage.com of http://www.blogger.com voor details. Een weblog gaat verder. Het is een manier van intelligent uitgeven waarbij zogenoemde syndication mogelijk is, het automatisch overnemen van nieuws op een andere site op jouw eigen weblog. Sommige weblogsystemen zitten dermate ingenieus in elkaar dat tientallen, zo niet duizenden mensen aan een zelfde uitgave kunnen bijdragen. Ze kunnen ideeën leveren, artikelen op het web bespreken, commentaar geven en bijdragen waarderen. Dergelijke contentbeheersystemen kostten tot voor kort een vermogen, nu kan iedereen het gratis downloaden.
Een bekende weblog die volgens het ‘voor allen, door allen’ principe wordt gemaakt is http://www.slashdot.com. De site wordt beheerd door drie parttime medewerkers, terwijl de internetuitgave oogt alsof er miljoenen aan zijn verspijkerd. Het nieuws en de achtergrondverhalen worden verzameld en becommentarieerd door een schare fanatieke lezers. Slashdot richt zich op nerds. Deze vorm van uitgeven kan binnenkort het grote publiek bereiken. Daarvoor zorgt onder meer http://www.plastic.com met zijn mix van cultuur, politiek en techniek. Steven Johnson hoofdredacteur van Feed Magazine en initiatiefnemer van Plastic.com vertelde onlangs aan docenten van de Hogeschool van Amsterdam hoe het in zijn werk gaat. De video van de presentatie staat online (http://www.teacherslab.hva.nl). Een site als Plastic zou je kunnen zien als een evolutie van de relatief eenvoudige koppen-verzamelsites als http://www.kranten.com of verwijspagina’s als http://www.startpagina.nl. Het is opmerkelijk dat er in Nederland nog geen grote serieuze weblog bestaat. We moeten het doen met privé logs als http://www.tonie.net of http://www.curry.com. Weblogs worden snel populair. Hoe er geld mee verdiend kan worden is nog niet duidelijk. Het bedrijf achter Blogger zit zelfs in de moeilijkheden. Hier ligt een kans voor positieve revanche, Nina en Maurice (http://www.maurice.nl).
Ad Mulder, Financieel journalist en medewerker van Computable.
