Op 13 januari jongstleden overleed in Palo Alto William Redington Hewlett, één van de twee oprichters van Hewlett Packard Company.
William Redington Hewlett wordt op 20 mei 1913 geboren in Ann Arbor, Michigan. Wanneer hij drie jaar is vertrekken zijn ouders naar Californië, waar zijn vader doceert aan de medische faculteit van Stanford University. Deze betrekking komt later van pas wanneer de niet zo vlot studerende en met dyslexie kampende William dankzij de relaties van pappa toch een plaats krijgt op de engineering faculteit van Stanford. Op deze faculteit ontmoet hij voor het eerst David Packard. De twee worden vrienden voor het leven.
Blijvertjes
De meeste ingenieurs van Stanford vertrekken in de jaren dertig na hun studie naar de oostkust, waar de grote elektronicaconcerns zitten. Hewlett en Packard willen graag in Californië blijven en besluiten zelf een bedrijf te beginnen. Met het opgooien van een muntstuk wordt bepaald dat Hewlett voor Packard komt en zo ontstaat de Hewlett-Packard Company. Het startkapitaal van 538 dollar leent het duo van Frederick Terman, hun professor in de radiotechnologie aan Stanford. Dit bescheiden bedrag is het zaadje waaruit eerst Hewlett Packard Company en later de hele Silicon Valley ontstaat.
Hewlett en Packard beginnen in 1938 hun activiteiten in de garage naast Hewletts huis in Palo Alto. Ze pakken alles aan. Hun eerste projecten zijn: een zelfspoelend urinaal, een elektronisch stemapparaat voor mondharmonica’s en een schokmachine die verondersteld wordt mensen te helpen met het verliezen van gewicht. De doorbraak komt echter met een door Hewlett gebouwde audio oscillator, waarvan er acht stuks verkocht worden aan de Walt Disney Studio’s voor de productie van de tekenfilm Fantasia. De garage van Hewlett, een icoon van Silicon Valley, is onlangs weer aangekocht door HP.
Bron van inspiratie
Terwijl Hewlett en Packard hun bedrijf opbouwen ontwikkelen ze een bedrijfscultuur die een bron van inspiratie zal worden voor duizenden andere techneuten in Silicon Valley. Het is het begin van een traditie waarin techneuten zelf de opbouw van hun bedrijf in de hand houden. Ook de manier waarop het illustere duo het bedrijf leidt zal een voorbeeld zijn voor duizenden andere bedrijven.
De bedrijfscultuur bij HP wordt gekenmerkt door informele contacten, het stimuleren van de individuele vrijheid en creativiteit van de werknemers en uitstekende arbeidsvoorzieningen. Dat heeft vaak geresulteerd in een zeer loyale groep werknemers. Wanneer in 1970 HP gedwongen wordt 10 procent van het personeel te ontslaan verzint Hewlett een alternatief. De ontslaggolf wordt afgewend door vrijwel alle medewerkers zes maanden lang iedere vrijdag onbetaald verlof te geven. In 1996 publiceert Hewlett een boek, The HP Wa, waarin hij uitgebreid zijn managementfilosofie beschrijft.
Filantroop
William Hewlett is al jaren één van de rijkste mannen van de VS. De Hewlett Foundation, die hij in 1966 samen met zijn vrouw oprichtte, is met drie miljard dollar al één van de grootste Amerikaanse filantropische instellingen. Dit fonds zal nu ook de grootste hap – waarschijnlijk zo’n zes miljard dollar – van William Hewletts erfenis krijgen. Ook Hewletts alma mater heeft ruimschoots geprofiteerd van zijn gulheid. Hewlett en Packard hebben samen meer dan driehonderd miljoen dollar gegeven aan de Stanford University en ook op die manier een belangrijk stimulans gegeven aan de ontwikkeling van de Silicon Valley.
Helpende hand
Op een namiddag in 1967 belt een twaalfjarige Amerikaanse scholier op naar het hoofdkantoor van Hewlett Packard Company in Palo Alto. De jongen wil weten of het bedrijf hem niet wat gratis onderdelen kan leveren voor een frequentieteller die hij aan het bouwen is. De man die de telefoon oppakt bij HP heeft kennelijk aardigheid aan de jongen en belooft hem te spullen te zullen sturen. Hij zorgt er bovendien voor dat de jongeman in de volgende zomervakantie een baantje krijgt bij HP. Leuk verhaal.
Het verhaal is nog leuker als men bedenkt dat de jonge beller Steven Jobs heet en de man die de telefoon oppakt William Hewlett. De anekdote is tekenend voor Jobs, die reeds als twaalfjarige het woord bescheidenheid uit zijn vocabulaire heeft geschrapt. De anekdote is ook kenmerkend voor William Hewlett, die zelfs als ceo van een miljoenenbedrijf niet te beroerd is om een telefoongesprek met een scholier af te handelen. Het zal ook niet de laatste keer zijn dat Hewlett een ondernemer in spé de helpende hand biedt.
