De Phillips Collection is een klein, populair museum in Washington DC. Het museum moet het hebben van particuliere giften. Ruime overheidssubsidies voor musea zijn ondenkbaar in de VS. Dus organiseert het museum regelmatig fondswervende diners en feestjes.
Traditioneel komt daar de kapitaalkrachtige jetset van de Amerikaanse hoofdstad: advocaten, makelaars, politici, bankiers en lobbyisten. Maar tegenwoordig mogen op de lijst van genodigden ’the people from Northern Virginia’ niet ontbreken. Daarmee worden de vele Internet-rijkaards bedoeld die rond bedrijven als America Online in Virginia ten zuiden van de Amerikaanse hoofdstad wonen. The Phillips Collection kwam nog geld tekort voor een opknapbeurt van het museum.
The Washington Post beschreef hoe multimiljonair John Ledecky met een high-tech vriendje een afspraak maakte. Dat ging ongeveer zo: "Hoeveel is er nog nodig? " "375.000. dollar" "Samen delen?" "Deal." Beiden schreven zonder nadenken een check voor de helft van het bedrag uit. En de gulle gift werd ter plekke tijdens het diner zonder enige bescheidenheid aangekondigd.
En wat voor dit museum geldt, gaat ook op voor het Washington Ballet. Bestuursvoorzitter Kay Kendall: "Als ik een dollar kreeg voor elke keer dat iemand me adviseert de ‘Northern Virginia people’ in te schakelen zou ik die mensen uit Virginia helemaal niet meer nodig hebben".
De Nasdaq is omlaag getuimeld de afgelopen weken, maar het merendeel van de veelal piepjonge dotcom-multimiljonairs heeft nog niks te klagen. Hun jaarinkomens zitten nog comfortabel in de ‘seven digit bracket’. Sterker: Ze hebben geen idee hoe ze al hun geld op moeten krijgen. Ook al betalen ze cash voor hun monsterhomes, bloedrode Ferrari’s en luxe jachten dan nog hebben ze meer dan genoeg geld over.
Dit geldt niet alleen voor de ondernemers in Silicon Valley in Californië, maar ook voor de talrijke digi-geluksvogels aan de oostkust en in Canada. Toch leidt die financiële overdaad niet tot onvoorwaardelijk levensgeluk. Integendeel. Veel van de Internet-rijkaards gaan op zoek naar de hogere waarden van het leven.
Ze worden besmet met het Virus van de Liefdadigheid. Nadat ze het geld met bakken hebben zien binnenstromen willen ze er nu al weer een deel van weggeven. Michael Saylor de 35-jarige baas van Micro-Strategy zegt: "Ik krijg voortdurend telefoontjes, brieven en e-mails. En iedereen die mij kent of met mij gezien is wordt gebeld."
The Toronto Star beschreef onlangs de sfeer onder de nieuwe filantropen: ‘After years of take, take, take, some guilt may be settling in’. En daarbij hebben de gulle gevers veel keus. Naar schatting zijn er in de VS niet minder dan 640.000 liefdadige doelen en in Canada zeker 80.000. En vanzelfsprekend kennen de Liefdadige Ondernemers al speciale websites als http://www.give.com, die je wegwijs maken in de wereld van e-charity en die je kunt raadplegen bij het maken van een keuze.
In september was er zelfs een heuse conferentie over ‘Expanding Philanthropy through the Internet’. Onder de initiatiefnemers was America Online-oprichter Steve Case. Hij zegt: "Je moet de scheidslijnen die ons verdelen doorbreken om zo een betere samenleving op te bouwen. Internet is the New Frontier of Philanthropy."
Aan de Amerikaanse oostkust – en in het bijzonder in de omgeving van Washington DC – zijn de jonge, hippe vertegenwoordigers van de nieuwe economie niet meer weg te denken uit de wereld van de liefdadigheid die tot voor kort werd overheerst door oude grijze heren in donkerlederen fauteuils. Medeoprichter van AOL, Jim Kimsey, is voorzitter van het bestuur van de Washington Opera Board, bestuurslid van de National Symphony Orchestra’s en lid van de Raad van Toezicht voor het Kennedy Center Board of Trustees. Proxicom-baas Raul Fernandez is medevoorzitter van ’the Boys and Girls Club’. En Michael Saylor van Micro-Strategy zit in het bestuur van de Make-A-Wish Foundation.
Jim Kimsey legt uit hoe het nieuwe Old Boys Network (‘Young Boys Network?’) opereert. "Ze nodigen me niet uit vanwege mijn mooie blauwe ogen. Ze willen me omdat ik een flinke check kan uitschrijven. Ik ben bovendien iemand die andere mensen aantrekt die ook zo hun checkboek kunnen trekken. En ik heb talent als zakenman."
Sommige Internet-rijkaards moeten er nog aan wennen dat ze zo veel geld hebben. Michael Saylor bijvoorbeeld heeft nog niet precies uitgedokterd naar welk doel zijn miljoenen zullen vloeien. "Ik ben daar mee bezig. Eerst praat je met andere zakenmensen die je vertrouwt en dan nodigen ze je bij die events uit. Daarna word je geconfronteerd met al die verschillende liefdadige doelen. Vervolgens ga je selecteren en kijken welke het beste bij je eigen waardenpatroon past." Saylor concentreert zich nu op kansarme kinderen. En hij heeft aangekondigd 100 miljoen dollar uit te trekken voor een online universiteit.
En dan heeft Saylor ook nog de charitatieve tussendoortjes van een paar ton. Onlangs was hij gastheer op een diner voor Buddies, een organisatie voor gehandicapte jongeren, waar ook veel andere tech-baasjes waren. Opbrengst: 1,6 miljoen dollar, waarvan 200.000 dollar van Saylor. Dat zullen die gehandicapten fijn vinden. Maar hoe zit het met de 230 werknemers die Saylor twee maanden daarvoor moest ontslaan? Hij had een beetje met de omzetcijfers zitten rommelen en vervolgens plofte de koers van de aandelen Micro-Strategy in elkaar. Misschien moet voor die ontslagen pechvogels ook maar eens een fijn e-charity dineetje worden georganiseerd!
Nog enkele interessante liefdadigheidssites:
