Luitenant-kolonel Lamar Reed is nog altijd voortvluchtig. De FBI en de Belgische politie speuren naarstig naar deze meesteroplichter en nep-officier. Hij troggelde zo’n negentig technologiebedrijven zeer geavanceerde apparatuur en programmatuur af met een geschatte totale waarde van ruim vijftig miljoen dollar. De persofficier van de gerechtelijke politie in het Belgische Tongeren wil met het oog op het lopende onderzoek niet verder ingaan op deze zaak.
Uit een reconstructie in The Wall Street Journal eerder dit jaar blijkt hoe vernuftig, maar ook hoe simpel Lamar Reed zijn oplichtingspraktijk aanpakt. Hij belt inkoopafdelingen van bedrijven, geeft zich uit als luitenant-kolonel van de Navo en vertelt hen dat hij een uiterst geheim project coördineert. Hiervoor zou er zo’n 120 miljard dollar aan high-tech audio- en video-spullen ingekocht moeten worden over een periode van vijf jaar. Hij vraagt het desbetreffende bedrijf om testversies van hun meest geavanceerde producten op te sturen naar de twee zogenaamde Belgische Navo-onderzoekscentra AMS Laboratories en Applied Technologies. Bij gebleken geschiktheid kunnen ze meedingen naar een van de lucratieve inkoopcontracten.
De sleutel tot het succes van zijn zwendelarij vormt de geheimhoudingsclausule die Reed de bedrijven laat ondertekenen. Daarbij komt voor sommige bedrijven de vermeende aandacht van de veiligheidsorganisatie als een godsgeschenk. Reed stelt bijvoorbeeld een softwarebedrijf een bestelling van 75.000 kopieën van hun softwarepakket voor special effects in het vooruitzicht. Normaliter verkoopt het in totaal 30.000 pakketten per jaar. Fabrikanten als Avid Technology en Accom, die net in een moeilijke periode verkeren, dromen al van toegezegde mega-orders van tienduizend digitale video-editing systemen à raison van $150.000 per stuk. Nadat de spullen eenmaal op eigen kosten zijn ingescheept naar België laat Reed niets meer van zich horen.
Zuiderburen
Luitenant-kolonel Reed duikt in 1994 in België op, waar hij gekleed in een Amerikaans legeruniform een bank in Genk bezoekt. Daar ontmoet hij bankmanager Christel Peters, tegen wie hij vertelt dat hij gevechtspiloot is. Peters is kennelijk zo onder de indruk van de met een paardenstaart uitgeruste, breedgeschouderde Reed dat zij uiteindelijk met hem trouwt en een kind van hem krijgt. Het tweetal gaat samenwonen in een appartement in Rekem. Samen met de overgevlogen Patricia Reed – door Lamar Reed geïntroduceerd als een nicht van hem – richten zij twee firma’s op: AMS Laboratories en Applied Technologies.
Buurtbewoners vertelden tegen The Wall Street Journal dat Reed vaak op reis is naar Parijs en Nederland. Hij rijdt rond in een Mercedes-minivan, uitgerust met de laatste techno-snufjes. Wat de buren tevens opvalt, zijn de grote dozen die bijna dagelijks voor hem worden afgeleverd en de ingang van de parkeergarage stelselmatig blokkeren.
Firma List & Bedrog
Een van de bedrijven die de Bul Super van de ICT lelijk te pakken neemt, is EDS. Opererend onder de naam luitenant-kolonel A.West – Reed blijkt tientallen aliassen te gebruiken – legt hij in 1996 contact via telefoon en fax. Hij vraagt of het Texaanse bedrijf als hoofdaannemer wil fungeren in het opzetten van een geheim communicatie- en identificatienetwerk voor alle lidstaten. Reed gebruikt officieel uitziend briefpapier, hanteert jargon en stuurt alle correspondentie ter kennisgeving door naar later blijkt gefingeerde Navo-topofficieren. Kennelijk is dit overtuigend genoeg, want de IT-dienstverlener hapt toe zonder Reed ooit in levende lijve te ontmoeten. Het laat een referentie-onderzoek achterwege, wellicht verblind doordat het al jaren zaken doet met de Amerikaanse krijgsmacht en de Navo. Het zogeheten EDS Nato program office legt contacten met allerlei leveranciers voor het verzenden van zeer geavanceerde, vaak nog niet op de markt gebrachte computer-, video- en audio-apparatuur.
Behalve een geschonden blazoen houdt EDS er ook een aantal rechtszaken aan over. Diverse toeleveranciers, waaronder Akai en Pioneer, eisen van de automatiseerder geld voor de geleverde goederen. Woordvoerder Bill Ritz, die in maart al amper toelichting wilde geven vanwege de justitiële onderzoeken, wil ook nu geen commentaar geven, behoudens de opmerking dat de situatie in vergelijking met het voorjaar niet veranderd is. Er zit dus weinig schot in de zaak.
Nattigheid
Maar EDS is niet de enige firma van naam die met open ogen in deze zwendelzaak tuint. Ook Adobe Systems, 3Com en Japanse technologiebedrijven als Akai, Pioneer, Hitachi en Sony zitten met dollartekens in hun ogen. Dit laatste bedrijf – via het Engelse computerbedrijf Envisage als toeleverancier het project binnengestapt – voelt op een gegeven moment nattigheid omdat betalingen uitblijven. Sony wordt in eerste instantie nog gerustgesteld door Envisage en EDS en brieven van Reed, waarin hij schrijft dat de betalingen zijn uitgesteld vanwege militaire Navo-operaties. Medio 1999 huurt het techologieconcern een privé-detective in die in België ontdekt dat het adres van AMS Laboratories hetzelfde is als het appartement in Rekem, en dat van Applied Technologies dat in Maasmechelen. Sony licht vervolgens de politie in, die op 13 december het Rekemse appartement binnenvalt. Luitenant-kolonel Reed ontsnapt echter en is tot op heden spoorloos.
Identiteitscrisis
In de daarop volgende onderzoeken komen talloze opzienbare zaken aan het licht. De meest bizarre is dat officier Reed in werkelijkheid Anthony Errol Marsden heet, die in 1953 op Jamaica geboren is. Zijn levenspartner is Patricia Reed, zijn zogenaamde nicht en handelspartner in België. Marsden ontmoette haar tijdens een eerder verblijf in Californië. Daar werd de grond hem na een verdenking van computerdiefstal te heet onder de voeten. Met hulp van Patricia, die allerlei persoonlijke informatie verzamelt van haar broer, de echte Lamar Reed die sergeant in het Amerikaanse leger is, vervalst hij een paspoort en vliegt hij in 1994 naar België.
De beweegredenen van Marsden blijven tot op heden duister. Gerechtsdienaren hebben tot nu toe geen enkel bewijs gevonden dat hij zijn spullen wilde verpatsen. Ze vinden wel een hoop goederen terug in opslagplaatsen in België en Frankrijk. Hij zou zelfs in 1999 op het filmfestival van Cannes hebben gestaan om met zijn waar te pronken, maar verkopen � ho maar. Toch moet hij over genoeg contant geld hebben beschikt om de lopende zaken te bekostigen. Dat zijn vrouw Christel Peters bij een bank werkt en daar op een frauduleuze manier aan geld kan komen, is een voor de hand liggende gedachte. Toch is Peters in het kader van het onderzoek niet aangehouden en lijkt zij eerder slachtoffer dan dader te zijn.
Het dossier ‘Lamar Reed’ is het opzienbarendste in een reeks recente misdaden in de ICT-wereld. Criminele inlichtenorganisaties waarschuwen herhaaldelijk voor de groeiende criminaliteit in deze sector. Voor veel ICT-bedrijven blijkt deze waarschuwing echter aan dovemansoren gericht. Voor een beetje inventieve dief valt er nog een hoop te halen.
