Langzaam maar zeker wordt het management van softwarereus Microsoft vervangen. De topmensen van het voorbije decennium trekken één voor één weg.
Sinds begin 1999 lijkt de top van Microsoft een beetje op Big Brother: om de zoveel tijd verlaat één van de groepsleden het ‘huis’. Een groot verschil met het televisieprogramma is echter dat zijn plaats wordt ingenomen door iemand anders. Daardoor is in de voorbije twintig maanden vrijwel de gehele top van de onderneming ‘ververst’. Alleen de posities van Bill Gates en Steve Ballmer lijken vooralsnog onaantastbaar, hoewel ook in hun functies wat verschuivingen zijn opgetreden.
Microsoft is aan het verjongen en dat lijkt geen toeval. Het vertrek van Paul Maritz, dat vorige week bekend werd, is daarvan een nieuwe bevestiging. Maritz, die veertien jaar geleden bij Microsoft binnenkwam, geldt als een van de drijvende krachten achter Microsofts evolutie van Windows/Office naar de .Net-strategie. Afgelopen zomer nog presenteerde hij trots het .Net-platform aan de zesduizend software-ontwerpers die aanwezig waren op de Professional Developers Conference (PDC) in Orlando. Hij onderstreepte daar het belang van het .Net-framework en de .Net-applicaties. En hij vertelde de PDC-bezoekers dat Microsofts Whistler – de opvolger van Windows 2000 die in de tweede helft van 2001 moet verschijnen – de eerste volledig.Net-enabled Windows-uitgave zal zijn. Nu de .Net-strategie klaarblijkelijk op de rails staat, houdt niets of niemand Maritz meer tegen om op zijn ranch in zijn geboorteland Zimbabwe te gaan genieten van de vele miljoenen die hij bij Microsoft heeft verdiend. Maritz geeft het stokje over aan de nieuwe generatie Microsoft-managers, de .Net-generatie.
Toch is het opvallend dat in zo’n korte tijdsspanne een hele generatie managers opstapt. Sinds het aantreden van Steve Ballmer is er een ware Exodus op gang gekomen. Vorig jaar nam Nathan Myhrvold een verlof van een jaar, maar na dat jaar besloot hij niet meer terug te keren. John Ludwig nam een lange vakantie ‘om meer tijd aan het gezin te besteden’, Chris Peters besloot vrij te nemen om zich te storten op een carrière als professionele bowler en Sam Jadallah stapte op om de gelederen van een startend Internet-bedrijf in Seattle te versterken. Ook Steve Perlman en Pete Higgins verlieten Microsoft. Drie maanden geleden vertrok ontwikkelaars-‘evangelist’ Tod Nielsen en enige tijd daarvoor Microsofts eigen Internet-goeroe Brad Silverberg. Ook Jim Allchin, hoofd van de platformproductendivisie, heeft inmiddels drie maanden vakantie genomen. Er is grote twijfel of hij nog terugkeert.
Misschien is deze ‘oude’ generatie opgebrand, misschien past dit allemaal in het beleid van Ballmer en Gates. Feit is dat Microsoft mee moet gaan met de tijd, en liefst daar enigszins op vooruit moet lopen. En of de onderneming nu wordt opgesplitst of niet:"it’s time for a new/net* generation!". *Doorhalen wat niet van toepassing is.