Velen kennen hem als de man die op 11 mei 1988 de Europacup II triomfantelijk omhoog hield nadat Ajax een smadelijke nederlaag van 1-0 achter de kiezen had. John Cordier was toen voorzitter van KV Mechelen en is nog steeds directeur van modem- en telecommunicatiebedrijf Telindus, boegbeeld van de Vlaamse industrie. ‘WAP is wel aardig, maar slechts voor kleine toepassingen’.
John Cordier, op 1 september 1941 geboren in het Vlaamse Oudenburg, is niet omhoog gevallen. Zijn positie als directeur van Telindus en voorzitter van de raad van bestuur van moederbedrijf Telinfo, heeft hij met tomeloze inzet en belangstelling voor de techniek van communicatie verkregen. Zoveel ijver dat hij ook tal van nevenfuncties heeft (gehad). Zo is hij voorzitter van werkgeversorganisatie Fabrimétal (te vergelijken met de Nederlandse FME), bestuurslid van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen, bestuurder bij Mobistar (de Belgische GSM-aanbieder) en bij enkele organisaties die de Europese eenwording nastreven. Zijn bemoeienissen met ondernemend België zijn in 1998 beloond met de erepenning van het Vlaams Parlement. "Hecht u waarde aan de erepenning", vroeg de verslaggever van de Gazet van Antwerpen. "Jazeker", antwoordde Cordier, "Het is een erkenning door het parlement dat het volk vertegenwoordigt. Ik ben van nul begonnen en stel vandaag meer dan duizend mensen tewerk. Ik ben daar fier op en wil het nog beter doen."
En hij heeft het sindsdien nog beter gedaan. Telindus heeft inmiddels zo’n vijftienhonderd werknemers, verdeeld over ruim veertig kantoren in negen landen. België, Luxemburg, Nederland, Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Italië en Zwitserland vormen zijn speelveld. "Communicatienetwerken zijn grensoverschrijdend. Er is een Europees netwerk van bedrijven", verklaart Cordier zijn Europese aanpak.
Draadloos
Grenzen wilde de jonge John altijd al overschrijden. Zijn hobby als zendamateur leidde wellicht tot de keuze voor een opleiding aan de Hogeschool voor Radionavigatie in Brussel. Ruim een jaar werkte hij in de zeevaart als marconist alvorens aan wal een baan te vinden bij Ingenieursbureau Koning & Hartman. In 1969 startte hij Telindus. Communicatie is zijn lust en leven. Grote lijnen volgen is zijn kracht, met als stevig fundament een opleiding aan de Harvard Business School in Boston in 1994. Een techneut die als algemeen directeur nog steeds in de ban is van technologie.
Het gesprek in zijn ruime directeurskamer weerspiegelt dit. Ontspannen neemt hij de toestand in de ICT-wereld door. Herhaaldelijk meldend dat ‘draadloos’ zijn fascinatie is. Niet te beroerd om Amerika te schofferen. "De VS hebben gedacht de standaard voor draadloze communicatie aan de rest van de wereld te kunnen opleggen, maar blijken niet eens in staat in eigen huis orde op zaken te kunnen stellen. Terwijl Europa met GSM een standaard heeft. Amerika leert niet van het verleden."
Cordier meent dat het mobiele netwerk het belangrijkst wordt. Daarom heeft hij de laatste jaren veel in deze techniek geïnvesteerd. En ook strategische allianties gesloten. Zo heeft de samenwerking met France Télécom – voor het opzetten van Mobistar – hem geen windeieren gelegd. In opdracht van de Franse telco is Telindus druk in de weer in Polen en Slowakije.
Dat draadloze netwerken zo in trek blijken, heeft hem niet verrast. Wel de snelheid waarmee zij de wereld veroveren. "Eerst hadden we natuurlijk een kwaliteitsprobleem. Vroeger waren er echt slechte verbindingen. De grote doorbraak is gekomen met het openbreken van de monopolies. Technologie en aanbod zijn sterk verbeterd. En de jeugd heeft het massaal opgepikt. Kreeg je voorheen bij je communie een uurwerk, tegenwoordig krijg je een mobiele telefoon."
Spraak
Die snelheid speelt hem binnen de eigen onderneming ook parten. Zijn personeel moet zich voortdurend bijscholen. Hiertoe heeft Telindus een eigen trainingsinstituut in het leven geroepen. En verder dienen zijn mensen elkaar te scholen. "We hebben een Europees netwerk van bedrijven. Wat collega’s in Italië weten, is heel goed in andere landen te gebruiken. We hebben bijvoorbeeld heel wat kennis opgebouwd door in Nederland samen met Casema aan de kabel te werken. Die hebben we goed kunnen gebruiken bij de start van een soortgelijk project in Spanje."
Als ondernemer moet je voortdurend op het vinkentouw zitten. Weten wat er gebeurt om dat met het bedrijf te gelde te maken. Wekelijks neemt Cordier een veelheid aan vakbladen door, en hij heeft een reeks aan strategische deelnemingen in andere ondernemingen. Met weinig geld verschaft hij zich een plaatsje in andermans keuken. Zo was hij een tijdje bestuurder bij Lernout & Hauspie, vaandeldragers der spraaktechnologie. "Spraak gaat het helemaal maken", weet hij te vertellen. "Veertig procent van de bevolking heeft geen toetsenbordervaring. Als je wereldwijde e-handel wilt bewerkstelligen, kan dat alleen met spraakherkenning. En in Europa kan dat weer alleen met automatische vertaling. Die intelligentie moet in een netwerk worden gebracht. Het moet tenslotte eenvoudig zijn om het grote publiek warm te laten lopen."
Om vervolgens te melden dat WAP (Wireless Access Protocol) wel aardig is, maar slechts voor kleine toepassingen. WAP is niet geschikt voor ‘bitsvretende’ applicaties. "Eigenlijk niet meer dan een stapje verder dan SMS (Short Message Service). Nee we moeten meteen gaan voor Gprs en later Umts. Dat gaat de komende jaren gebeuren." Gprs staat voor General Packet Radio Services en Umts voor Universal Mobile Telecommunications System. Zij zijn de opvolgers van GSM met veel hogere snelheden dan tegenwoordig haalbaar zijn.
Overname
Cordier praat met evenveel gemak over kabelnetwerken ("In onze ogen het beste netwerk."), mobiele communicatie en ‘koperdraadjes’ (met glasvezel hoofdaders). In die ervaring met meersoortige netwerken ligt volgens hem ook de kracht van zijn onderneming. "De operators schakelen tegenwoordig om van analoog naar digitaal, maar het personeel is nog analoog opgeleid. Bovendien is de digitale technologie erg dynamisch. Als systeemintegrator kunnen wij alle netwerken aan. Dat is onze focus en dat houden we zo."
In Nederland ontmoet hij concurrentie van Simac en Getronics, maar daar ligt hij niet wakker van. Wel wil hij de aanwezigheid van Telindus in ons land vergroten. Deels door autonome groei, maar voornamelijk door op afzienbare termijn een andere firma over te nemen.
Het hoofdkantoor in Nederland staat in Utrecht. Binnenkort komen er twee kantoren bij. Hij verwacht veel orders te kunnen binnenslepen bij kabelexploitanten. Er worden magistrale bedragen neergeteld voor de kabelnetten. UPC bijvoorbeeld koopt zich helemaal suf in Europa. In zijn kielzog weet hij Telindus, dat helpt de kabelnetwerken geschikt te maken voor alle diensten die over het net moeten gaan lopen.
Kort vergaderen
Er is nog wel wat werk te verzetten aleer Telindus in Holland op ieders puntje van de tong ligt. Maar daar ziet Cordier niet tegenop en evenmin Gaby Lips, directeur van de Nederlandse vestiging. Maar Cordier houdt ervan de handen uit de mouwen te steken. "Ik begin graag vroeg", verklaart hij, en laat er lachend op volgen: "En ik hou laat op. Niet iedereen in dit bedrijf is daar blij mee. Maar ik heb blijkbaar een gestel dat zulks kan verwerken." Sinds kort heeft hij de dagelijkse leiding van het bedrijf overgedragen aan een ander en concentreert hij zich op de hoofdpunten.
Hoe kan iemand zo lang zo veel doen? Door efficiënt te zijn. "Ik houd van kort vergaderen." Die liefde bracht hem tot voorzitter van KV Mechelen. "Begin jaren tachtig zocht ik een manier om de naamsbekendheid te vergroten. Sponsoring van een voetbalclub leek mij daarvoor het geschiktst. Via een vriend kwam ik bij KV Mechelen terecht en ik had het geluk dat de voetballers meteen dat seizoen promoveerden naar de eerste klasse. Dat was goed voor de naamsbekendheid, maar ik moest meteen wel meer sponsorgeld neertellen. Toen heb ik een plaats in het bestuur opgeëist. Ik wil tenslotte wel weten wat er met mijn geld gebeurt. Die bestuursvergaderingen duurden tot middernacht. Er werd zelfs gesproken over de lunch die de spelers voorgeschoteld zouden krijgen. Ik heb toen een brief gestuurd naar de toenmalige voorzitter met een aantal wijzigingsvoorstellen. ‘Waarom doe je het zelf niet?’, kreeg ik toen te horen. En zo ben ik voorzitter van KV Mechelen geworden." Na tien jaar verruilde hij die voorzittershamer weer voor een andere. Wel een periode waarin Ajax in het stof beet en PSV in ’89 de Supercup aan de Mechelaren liet.
Hij kijkt graag naar een potje voetbal, anders had hij het nooit tien jaar volgehouden. Dat geldt ook voor Telindus. Directeur van een dropjesfabriek, nee, dat zit er niet in. Communicatie moet het zijn en dan vooral de boeiende, achterliggende technologie. Wat dat betreft gaat Cordier spannende tijden tegemoet.
Teus Molenaar, freelance medewerker.
