Met grote interesse begon ik de boekbespreking van Cok de Zwart te lezen, waarin een dsdm-boek van Jennifer Stapleton werd besproken (Computable, 4 februari). Bijzonder jammer vind ik het, dat de heer De Zwart niet veel verder komt dan het bespreken van titel (‘…erg saai, maar helder.’) en een uitgebreide bespreking van het nawoord, waarin het schrijven van een boek wordt vergeleken met een IT-project.
Het zou wenselijk zijn als de boekbespreking voortaan iets verder ingaat op de inhoud en een gefundeerde mening geeft over zaken als leesbaarheid, volledigheid, diepgang, bruikbaarheid, enzovoort. Mocht er dan nog ruimte over zijn, dan kan dit altijd nog opgevuld worden met de geschiedenis van rad, de totstandkoming van een dsdm-consortium en de
vergelijking tussen boeken schrijven en systemen ontwikkelen. Wellicht moet de heer De Zwart toch, net zoals Jennifer Stapleton, eens overwegen om bij zijn schrijfactiviteiten dsdm toe te passen, zodat in de ‘ruimtebox’ voor boekbesprekingen middels het MoSCoW-model vanzelf
onderscheid zal ontstaan tussen noodzakelijke, gewenste en overbodige inhoud…
René Groenewegen, ’s Gravenzande