Geld en vrouwen vormen de echte millenniumproblemen waar de mannen van Silicon Valley mee kampen. Op zich zal het niemand verrassen dat veel mannen zich intensief met geld en vrouwen bezighouden; velen staan ermee op en gaan ermee naar bed.
Maar, in San Jose en omstreken liggen de problemen net even anders dan elders. Er is namelijk te veel geld en er zijn te weinig vrouwen. Toeval? Nou nee. De nerds van de valley verdienen bakken geld met aandelenopties en beursgangen (IPO’s; initial public offering) maar gunnen zich geen tijd om het allemaal weer uit te geven, laat staan weg te geven. Ze werken twintig uur per dag of meer in de hoop betrokken te zullen zijn bij het volgende fenomenale Internetsucces. Deze manier van leven biedt weinig of geen ruimte voor romantiek en seks. Zo gaf een anonieme software-ingenieur van Hewlett-Packard onlangs voor de camera’s van CNN toe dat hij zich – uit arren moede – had opgegeven voor een cursus bloemschikken in de hoop een vrouw te zullen ontmoeten.
Silicon Valley heeft sinds kort een hoger percentage mannelijke vrijgezellen dan het onherbergzame en koude Anchorage in Alaska. Geen wonder dus dat Richard Gosse – oprichter van de organisatie American Singles en schrijver van de bestseller You can hurry love onlangs een vrijgezellenavond organiseerde in Palo Alto waar ondernemende jonge vrouwen uit heel Amerika acte de présense gaven.
Helaas voor deze vrouwen – die bereid waren enige romantiek in te leveren voor het vooruitzicht op een relatie met een Internetmiljonair – is deze Gosse niet slim te werk gegaan. Hij organiseerde zijn vrijgezellenavond op de dag dat de Comdex-conferentie in Las Vegas van start ging met een speech van Bill Gates. De meeste IT-vrijgezellen zaten in de Amerikaanse gokstad en zijn daarom nog steeds vrijgezel. Dat is Gosse’s eerste blunder. Hij organiseerde zijn vrijgezellenavond uitgerekend op de dag dat het jachtseizoen in Alaska opende. De vrijgezellen van Anchorage hadden daardoor een hele andere jacht in hun hoofd dan Gosse.
Filantropie
Nu het geld. De traditie van geld weggeven in de Silicon Valley is niet van gisteren. Dave Packard – samen met William Hewlett de oervader van de Valley – was de trendsetter op het gebied van filantropie. Hij heeft via de David and Lucille Packard Foundation honderden miljoenen dollars besteed aan goede werken. Mensen die deze mooie traditie van de weldoenerij in Silicon Valley hebben voortgezet zijn onder andere Intels Gordon Moore en 3Com-oprichter Robert Metcalfe. Jim Clark, de oprichter van Silicon Graphics, Netscape en nog een aantal succesvolle bedrijven, onderscheidde zich recentelijk door een zeer royale donatie van 150 miljoen dollar voor de oprichting van een bio-engineering instituut aan de Stanford University dat enge ziekten gaat bestrijden. Het zal echter niemand verbazen wanneer Clark straks zelf weer eens miljarden gaat opstrijken met een bedrijfje dat zich afsplitst van dit instituut. Clark is net als koning Midas; alles wat hij aanraakt verandert in lucratieve aandelenopties.
De jongste generatie van Internetbiljonairs in Californië heeft – al dan niet terecht – een imago van gierigheid en sociale onverschilligheid. Ze hebben niet alleen geen tijd voor vrouwen, ook de weldoenerij schiet er danig bij in. Velen hadden wel het schaamrood op de kaken toen begin 1999 de Silicon Valley tak van United Way, een bekende Amerikaanse organisatie voor steun aan noodruftigen, failliet ging wegens wanbeheer en gebrek aan donaties. Wie sprong namelijk als eerste en enige bij om de United Way uit de puree te halen? Juist, Bill Gates. Toen de San Jose Mercury News, de plaatselijk krant, dreigde Bill Gates uit te roepen tot de Silicon Valley weldoener van het jaar, konden de lokale veeljonairs niet langer stilzitten. Gordon Moore (Intel), Lew Platt (voormalig HP), Steve Kirsch (Infoseek) en durfkapitalist John Doerr geven nu met Gates leiding aan de campagne om United Way er weer bovenop te helpen. Het schijnt echt hard te gaan waaien wanneer deze heren tegelijkertijd hun chequeboekjes trekken.
Robin Hood
Als het om geld en vrouwen gaat, blijft Gates een lichtend voorbeeld voor de ondernemers van Silicon Valley. Hij loste namelijk beide kwesties in één klap op door zijn huwelijk met Melinda French. Melinda is niet alleen een vrouw, ze heeft ook een heleboel inventieve plannen om het geld van Bill uit te geven aan goede doelen.
De zeventien miljard dollar in de schatkist van de Bill & Melinda Gates Foundation is vooral bestemd voor het dichten van de kloof tussen de haves en de have nots. Door het geld van Bill weg te geven, werkt Melinda van twee kanten tegelijk aan het dichten van deze kloof. Ze is een soort vrouwelijke Robin Hood: zij haalt het geld weg bij de rijken – in dit geval haar man – en verdeelt het onder de armen. In september lanceerden Bill en Melinda het ‘Gates Millennium Scholars Program’ waarin een miljard dollar zit aan studiebeurzen voor studenten uit Amerikaanse minderheden. Boze tongen beweren dat het Gates alleen maar gaat om zijn bedrijf Microsoft een vriendelijker imago te geven. Maar dat zal eerlijk gezegd de mensen die straks deze beursen krijgen een rotzorg zijn.
Venture filantroop
Zijn de miljardairs van Silicon Valley dus ongevoelige en hardvochtige gierigaards die, zoals Cisco-oprichter Len Bosack, liever hun geld uitgeven aan de speurtocht naar buitenaardse wezens dan aan het ledigen van nood in hun directe omgeving? Nee, meent het tijdschrift Wired dat in het septembernummer signaleert dat er juist een heel nieuw soort van weldoener ontstaat. In de voetsporen van de venture capitalist, de man die nauwkeurig zijn kans op succes berekent in gewaagde investeringen, ontstaat nu de venture filantroop, de weldoener die met keiharde cijfers wil zien dat zijn goede gaven zich op korte termijn vertalen in welzijn en geluk.
Deze nieuwe weldoener vraagt zich af wat de sroi – social return on investestment – is van zijn goedheid. Dit type zou moeder Theresa het vel over de oren halen om zeker te zijn van het succes van zijn investering. Deze nieuwe vorm van filantropie vindt zijn uitdrukking vooral in het Silicon Valley Social Venture Fund, een fonds dat welzijnsorganisatie steunt en begeleidt zoals een durfkapitalist een vinger in de pap houdt bij bedrijven waarin hij investeert. Bob Metcalfe vraagt zich in Wired echter hardop af of deze vorm van weldoenerij wel zal werken. Het bereiken van welzijn en geluk vraagt veel geduld; bovendien laat het zich moeilijk in harde cijfers uitdrukken. ‘Het vraagt erg veel energie en aandacht om geld op een goede manier weg te geven’, verzucht de uitvinder van ethernet. Ja, ook rijke lui hebben het wel eens zwaar.
Andere doelen
Tja, en dan is er nog David Duffield. De pas afgetreden ceo van Peoplesoft heeft 200 miljoen dollar gestoken in een stichting die ongewenste huisdieren adopteert zodat deze niet hoeven te worden afgeschoten. Sommige mensen vinden dit bedrag wat aan de hoge kant gezien het menselijk leed in de wereld. Als Duffields geld goed besteed wordt, liggen de dakloze honden en katten van Silicon Valley binnenkort de hele dag met Bloody Mary’s in hun wollige klauwen aan de rand van een zwembad.
Dat weldoenerij op basis van erp-verdiensten ook een heel andere kant uit kan gaan, bewijzen natuurlijk de gebroeders Baan. In Hyderabad (India) lopen heel wat weeskinderen rond die hebben leren programmeren op een PC die hun school heeft gekregen van Jan Baan. Van Oracle’s Larry Ellison is bekend dat hij veel geld uitgeeft aan Japanse tuinen, dure zeiljachten en Mig straaljagers. In onze optiek is zijn dit niet direct goede doelen. Misschien kan deze informatie toch nuttig zijn bij het kiezen van filantropisch verantwoord erp-pakket. Wat hoopt u te stimuleren met uw eigen erp-ellende? Dierenliefde, naastenliefde of eigenliefde?
