Risicokapitaal steken in startende IT-bedrijfjes is in. Maar of het verstandig is, is een andere vraag. Het kan op vele manieren mis gaan. Door de schuld van de ondernemer of van de investeerder. De volgende tien fouten moeten ondernemers en investeerders zeker niet maken, meent Beuk van de Vecht.
Net zoals er nauwelijk rationele argumenten zijn om te kiezen voor het zelfstandig ondernemerschap, zijn die er om te investeren in jonge innovatieve bedrijven. Sterker nog: het is n�et verstandig om te investeren in jonge innovatieve bedrijven (ook al is het wel erg leuk). Ik ken aardig wat lieden die van een koude kermis terugkwamen toen ze dachten even snel rijk te worden aan een leuke start-up. Doe het dan ook niet. Het zal zeker tegenvallen. Gemiddeld leveren investeringen in innovatieve start-ups nauwelijks rendement. Slechts als u bereid bent ook veel tijd in uw investering te steken, kunt u leuke resultaten behalen. Zou u de gemaakte uren weer in rekening brengen, dan bleef er van de winst niet veel over. Doet u het toch, houdt dan de volgende punten in de gaten.
Ondernemers maken veel fouten, maar enkelen daarvan zijn zo fundamenteel van aard, dat u serieus moet twijfelen aan de kwaliteiten van de ondernemer als hij één van de onderstaande misstappen begaat.
Fouten ondernemers
Ondernemers gaan de fout in, indien zij:
- Niet weten wat zij willen.
Een ondernemer die niet in 10 minuten kan uitleggen wat hij gaat doen, waarom hij dat zo gaat doen en waarom het zo leuk is voor u om daar aan mee te doen, heeft niet goed nagedacht over zijn zaak. - Veel eisen en weinig delen.
U ziet het al aan het businessplan. Er is een leuk plannetje gemaakt, waarvan de uitvoering 5 miljoen gulden kost. U mag blij zijn dat u 15 procent van de aandelen krijgt. Als u al aandelen krijgt. Een ondernemer die uitsluitend in uw geld geinteresseerd is, is uw aandacht niet waard. Die heeft geen respect voor uw positie; u zult nooit een ‘vruchtbare relatie’ met hen opbouwen. - De investeerder verwarren met een opdrachtgever (overheads).
Een ondernemer die zichzelf voor een directeurssalaris in het businessplan zet, inclusief prachtig kantoor, dito secretaresse en auto van de zaak, snapt niet dat hij ondernemer is. Hij wil liever werknemer zijn en neemt zelf geen enkel risico. Hij ziet u als een soort opdrachtgever. - (Loze) rendementsbeloften doen.
Voor de ontwikkeling van een prille zakelijke relatie is het niet goed om beloften te doen die niet zijn waar te maken. Rendementsbeloften bij een startende onderneming zijn typisch beloften waar geen garanties voor worden gegeven en die dan ook niet gemaakt moeten worden. U moet er niet naar vragen en de ondernemer moet er niet mee komen. Er moeten natuurlijk wel allerlei rendementssenario’s doorlopen worden, maar die moeten nimmer de status van ‘belofte’ krijgen. Dat verstoort geheid de relatie. - Aannemen dat het plan niet kan falen.
Alle plannen kunnen en zullen falen. Niemand kan beoordelen of een plan succesvol zal zijn of niet. Succes moet gemaakt worden en is mede afhankelijk van een groot aantal externe factoren. Een investering in een startend of groeiend bedrijf loopt altijd risico.
Niet alleen ondernemers maken fouten, ook investeerders. Ik raad ondernemers aan meteen te stoppen met de onderhandelingen als investeerders met één van de onderstaande eisen komen. Dan kan de samenwerking namelijk onmogelijk iets worden, omdat die de noodzakelijke wederkerigheid mist.
Investeerders gaan de fout in, indien zij: - Uitsluitend in rendement en fiscaliteit geïnteresseerd zijn.
Echte investeerders zijn geïnteresseerd in de ondernemer, zijn plan en zijn aanpak. Is het een goede ondernemer en doet hij verstandige investeringen, dan is rendement daarvan het gevolg. Rendement is nooit een doel op zich en fiscaliteit is een luxeprobleem. Ik ken persoonlijk wel meer dan 100 particuliere investeerders en er woont er niet één in België. - 51 Procent aandeel of zeggenschap eisen.
De ondernemer is de baas. Het is een slechte zaak als de investeerder op de stoel van de ondernemer gaat zitten. Dat is niet zijn taak. Een goede investeerder helpt de ondernemer de baas te blijven over zijn eigen zaak. Als de investeerder substantieel meer investeert dan de ondernemer, worden er afspraken gemaakt dat de investeerders kunnen ingrijpen als het mis gaat. Ingrijpen en misgaan zijn dan wel netjes gedefinieerd. - Honorarium, salaris of vaste vergoeding vragen.
Investeerders investeren en zijn geen interim manager of adviseur. Ze investeren niet alleen geld, maar ook tijd. Daarvoor zijn ze aandeelhouder. Geld onttrekken aan de onderneming is niet slim als je het er eerst zelf in moet stoppen. Een soort sigaar uit eigen doos, die de overheadskosten opjaagt en de levenskansen van de onderneming ernstig in gevaar brengt. - Een andere agenda hebben dan de ondernemer.
Dat is bijvoorbeeld het geval als de investeerder exclusief goederen en diensten wil leveren, snel winst wil maken, terwijl de ondernemer wil en moet investeren. Of als hij andere toekomstplannen voor de onderneming heeft als de ondernemer zelf.
Investeerder en ondernemer moeten dus beide dezelfde motivatie hebben om hun tijd en geld in de onderneming te steken, anders gaat het mis. - Garanties vragen van de ondernemer zelf.
Investeerders verstrekken risicodragend vermogen. Dat betekent dat het geld van de investeerder risico draagt. Daarvoor krijgt de investeerder ook een (winst)aandeel in de onderneming. Als de investeerder dat risico niet wil lopen, moet hij niet investeren. Het is uit den boze, dat een investeerder (privé)garanties vraagt of krijgt van de ondernemer voor als het mis gaat. Samen uit samen thuis, dat is het motto.
http://www.beursplein3.com
