SGI, voorheen voluit Silicon Graphics Incorporated, stuurde vorige week zijn ceo en directieraadsvoorzitter de laan uit. Rick Belluzzo had net anderhalf jaar aan het roer gestaan bij de noodlijdende fabrikant van zware grafische computers. In die relatief korte periode had de 45-jarige topman al enkele forse reorganisaties doorgevoerd. Niet alleen op het personele vlak, maar ook het productniveau. SGI voegde zich namelijk in januari dit jaar bij de grote schare leveranciers van Windows-computers.
Maar al zijn inspanningen mochten niet baten. De doelstellingen, met name de financiële – waren kennelijk niet voldoende bereikt. Pas na zeven kwartalen met rode cijfers wist SGI een – bescheiden – winst te boeken. De gang naar Windows moest redding brengen; daarmee begaf de leverancier zich immers in een potentieel veel grotere markt. Overigens is dit wel een veel drukkere markt, waar de klant zich extreem bewust is van prijs.
Belluzzo dacht zijn bedrijf te kunnen differentiëren door zijn ‘Visual PC’-serie uit te rusten met beduidend betere technologie – die een hogere prijs tot gevolg had. De verkoop ervan ging goed. Maar het liep geen storm. Ondertussen kropen andere computerfabrikanten, zoals Intergraph, op naar het ‘hogere’ computerterrein van SGI. Die bedrijven staan immers ook weer onder druk van hun concurrenten.
Afstoten
Begin deze maand besloot Belluzzo dan ook de Windows-werkstations af te stoten in een ‘joint venture’ met een nog niet-gevonden partner. Productieproblemen en tegenvallende verkoop zijn de achterliggende oorzaken. Daarnaast meldde de topman supercomputerfabrikant Cray, die drie jaar geleden was overgenomen, onder te brengen in een aparte dochteronderneming. Dit met het doel de divisie rijp te maken voor de verkoop. Slechts enkele dagen hierna viel het doek voor Belluzzo zelf.
Topfuncties
Voordat deze reorganiseerder bij SGI de leiding kreeg, diende hij meer dan 22 jaar bij Hewlett-Packard in diverse topfuncties. Ingewijden en analisten fluisterden al langere tijd dat dit de man was die HP-president Lewis (Lou) Platt zou opvolgen zodra die terug zou treden. Uiteindelijk belandde Belluzzo op de stoel van algemeen directeur van HP’s Computer Organisation en in die functie verantwoordelijk voor alle computerproducten van het concern – goed voor 35 miljard dollar oftewel tweederde van HP’s omzet.
In 1975 klopte de toen 22-jarige Richard aan bij Hewlett-Packard. Hij had op dat moment juist zijn boekhoudstudie aan de Golden Gate University in San Francisco voltooid. Op de boekhoudafdeling in Santa Rosa (Californië) kreeg hij een baan in Santa Rosa (Californië). Nog geen drie jaar later wist hij een promotie tot ‘accounting manager’ in de wacht te slepen. Dit bracht hem bij de Disk Memory-divisie in Boise (Idaho). In 1980 zette Belluzzo zijn gang omhoog voort tot hoofd van de tak voor diskgeheugens. Die verantwoordelijkheid breidde hij nog drie jaar later uit door ook de voormalige Information Products Group onder zijn hoede te nemen. Via nog wat tussenstappen, waaronder het leiderschap van HP’s sterk groeiende printerdivisie, wist hij het tegen 1997 te schoppen tot ‘kroonprins van HP’.
Buitenkans
Maar dat was hem blijkbaar niet genoeg. Toen SGI in oktober 1997 het aftreden aankondigde van president Edward McCracken, zag Belluzzo zijn kans schoon: een fors IT-bedrijf om direct te kunnen leiden, een buitenkansje dus. Eind januari maakte Belluzzo de overstap; SGI had na een onzekere periode van tweeënhalve maand een nieuwe leider.
Maar daarmee was niet alles direct in kannen en kruiken. Integendeel, het opstappen van McCracken vond plaats middenin een woelige periode. De voorheen stralende toekomst van SGI was overschaduwd door tegenvallende financiële resultaten, massale ontslagen (ongeveer duizend werknemers, 9 procent van het personeelsbestand) en ingrijpende herstructureringen. Deze situatie verschilt niet veel van die waarin het bedrijf nu verkeert, ten tijde van het ontslag van Belluzzo zelf.
Niet stilgezeten
Toch heeft Belluzzo bepaald niet stilgezeten. Bij zijn aantreden liet de kersverse president zich tijdens zijn lofrede op SGI al ontvallen dat het productportfolio naast Unix-systemen binnenkort ook Windows NT-computers zou omvatten. Het zou echter nog een maand of negen duren voor de eerste levenstekens van die ‘beloofde’ Windows-werkstations opdoken.
Die machines waren echter van de grond af aan opnieuw ontworpen en uitgerust met de grafische technologie die SGI groot had gemaakt. Noem maar eens een aantal bekende speelfilms met veel trucage die in de afgelopen tien jaar zijn gemaakt. Tien tegen een dat er SGI-computers betrokken zijn geweest bij de totstandkoming van de speciale effecten. En die zware rekencapaciteit voor mooie beelden, of ‘visual computing’ zoals SGI het uitdrukt, wilde Belluzzo naar de massamarkt brengen.
Herhaling
Overigens had de ex-president dat foefje al eerder uitgehaald. In zijn functie als computerdirecteur bij Hewlett-Packard liet Belluzzo de grafische technologie van de zware HP 9000-computers deels overzetten naar relatief goedkope werkstations die draaien op Microsofts Windows NT. Die ‘Kayak-machines’ verkochten als warme broodjes en bezorgden de fabrikant enige tijd de titel ‘grootste werkstationleverancier ter wereld’, gemeten in aantallen verkochte machines. Concurrenten als Sun Microsystems en Silicon Graphics verkochten immers alleen relatief dure Unix-computers en dus relatief minder grote aantallen.
Inmiddels wil SGI ook zijn ultrazware systemen uitrusten met de aanstaande 64-bit processoren van chipgigant Intel. Het herhaalde uitstel van die chips heeft de computerfabrikant inmiddels al wel genoopt zijn eigen processorarchitectuur nog een levensverlenging van enkele jaren te geven.
Linux
Deze verlenging mag de gang naar meer standaarden – en daarmee lagere kosten – echter niet stuiten. De laatste maanden druppelen steeds meer berichten de wereld in dat SGI verliefd is op het populaire Linux. SGI gaat daarin verder dan de IT-leveranciers die dit open besturingssysteem ondersteunen. Het draagt serieus bij aan de ontwikkeling van dit ‘open source’-besturingssysteem en heeft het onder meer al zijn revolutionaire bestandssysteem Xfs geschonken.
De reden voor deze liefde is simpel: SGI heeft niet de draagkracht en de middelen om zowel het eigen zware Irix-platform als ook Windows NT en Linux te ondersteunen en ontwikkelen. Unix-variant Irix dient voor de zware systemen die SGI van oudsher verkoopt. Het Windows-avontuur viel tegen. En Linux is van zichzelf gratis. Dus, reken maar uit.
Opvolger
De man die nu dit kluwen verder mag ontwarren, is de 56-jarige Robert Bishop. Hij is al sinds 1986 in dienst bij SGI en heeft de internationale groei van het bedrijf begeleid. Van 1993 tot 1995 diende hij in de directieraad, waarna hij zich grotendeels terugtrok uit de IT.
Hij moet omgaan met de mogelijkheid dat zijn bedrijf wordt overgenomen. Velen zijn al voorgegaan. Denk aan Tandem en Digital door Compaq. Kijk naar Data General en EMC. En meer recent, Sequent en IBM. Ondanks SGI’s heftige ontkenning dat het te koop zou zijn, menen analisten dat het vertrek van Belluzzo en de afscheiding van verliesgevende afdelingen juist een overname uitlokt.
