Dick Brown (51) is zo’n man – u kent ze wel – die vloerkleedjes recht legt en onophoudelijk zijn bureau aan het ordenen is. Meestal duidt dit op een wat conservatieve instelling en op een karakter van iemand die de dingen het liefst laat zoals ze zijn. Maar niet in het geval Brown. Hij is juist bij de moeder alle IT-dienstverleners – jawel de Texaanse maatschappij EDS – binnengehaald om het bedrijf binnenstebuiten te keren.
Luister maar naar wat James Baker III, de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken te zeggen heeft. "Er doen zich in de IT-dienstensector ingrijpende veranderingen voor waardoor EDS in het slop is geraakt", zegt deze gewezen tegenspeler van Saddam Hussein. Hij vervolgt: "We hebben iemand nodig die EDS om kan turnen en Dick Brown is de man die dat kan doen."
Dat Brown in korte tijd het klimaat bij een bedrijf ingrijpend kan veranderen, bewees hij al tijdens zijn bewind van 26 maanden bij telecombedrijf Cable & Wireless. Hij transformeerde dit respectabele Britse bedrijf, dat een meer dan honderdjarige traditie heeft in het leggen van onderzeese kabels, in een zeer dynamische internationale speler op het gebied van telecommunicatie.
Vooral het internationale opereren van Brown bij Cable & Wireless heeft bij vriend en vijand indruk gemaakt. En dan te weten dat Brown voordat hij zijn intrek nam in het Londonse hoofdkwartier van Cable & Wireless slechts tweemaal buiten de Verenigde Staten was geweest.
Telefoon
Volgens een artikel in het Amerikaanse blad Forbes was Brown na zijn aankomst bij EDS vooral verbaasd over het feit dat de telefoon in zijn kantoor nooit overging. Voorganger Les Alberthal had de gewoonte ingevoerd om al zijn telefoongesprekken binnen te loodsen via zijn assistenten. Dat was niet de enige verrassing voor Brown. Ook ontdekte hij dat de ceo van EDS niet over de mogelijkheid beschikte om direct e-mail te sturen naar alle 120.000 werknemers van het bedrijf. Nadat Brown zijn persoonlijke communicatielijnen binnen het bedrijf op orde had gebracht kon de hel bij EDS losbarsten.
Nog geen vijf maanden na Browns aantreden zijn 5200 banen opgeheven en is een deel van het topmanagement de laan uitgestuurd. Dat is opmerkelijk want de vijf grootste Amerikaanse concurrenten – IBM, Andersen Consulting, Computer Sciences, Price Waterhouse Coopers en Deloitte Consulting – weten van gekkigheid niet wat ze moeten doen om nieuw personeel binnen te halen. Price Waterhouse honoreert personeel met Rolex horloges, Volkswagens Kever en grote bonussen voor het aanbrengen van nieuwe collega’s. Amerikaanse werknemers van EDS hebben dus niets te vrezen.
Vadsig
EDS is niet ziek; EDS is in de woorden van Brown gewoon oud en vadsig. Het bedrijf heeft veel te weinig geprofiteerd van de enorme groei in de IT-dienstensector die anno 1999 wereldwijd een omzet heeft van 318 miljard dollar. In 1995 werd EDS als marktleider ingehaald door IBM’s Global Services. De omzet van EDS is weliswaar in de afgelopen twee jaar met gemiddeld 8 procent toegenomen. Maar dat is 1,5 procent minder dan de groei in de hele sector. Nog duidelijker komt het falen van EDS naar voren in de inkomsten per werknemer. In 1998 verdiende EDS 144.000 dollar per werknemer, tegenover 223.000 dollar bij IBM’s Global Services.
Terwijl de waarde van de beursindex voor de software- en IT-dienstensector (Software and Services) in drie jaar tijd meer dan verdrievoudigde, bleef het aandeel van EDS steken. De inkomsten per aandeel zijn in de afgelopen twee jaar sterk gedaald. Geen wonder dus dat de aandeelhouders in opstand kwamen tegen het beleid van Alberthal, één van de best betaalde Amerikaanse ceo’s. Het militante Californische pensioenfonds Calpers leidde de rebellie. Dit pensioenfonds publiceert ieder jaar een lijst met de namen van bedrijven die door wanbeleid hun aandeelhouder slapeloze nachten en financiële tegenslagen bezorgen. In de zomer van 1998 trok Alberthal met een gouden handdruk van 35 miljoen dollar voorgoed de deur bij EDS achter zich dicht.
Achterblijvers
Brown heeft in verschillende interviews benadrukt dat de wereld niet een tekort heeft aan slimme mensen maar wel aan effectieve mensen. Hij heeft er een hekel aan te werken met achterblijvers. Misschien dat hij daarom bij EDS onmiddellijk de verkopers met de slechtste resultaten de deur heeft gewezen. Brown: "Het doet me persoonlijk pijn wanneer ik zie dat bekwame mensen hun potentieel niet gebruiken." Als voorbeeld van hoe het niet moet, heeft Brown zijn eigen vader voor ogen. Zijn vader was geweldig slim maar schopte het nooit verder dan wiskundeleraar aan een middelbare school.
Cyber blitzkrieg
Brown is gepokt en gemazeld in de wereld van de telecommunicatie. In 1969 verlaat hij Ohio University en begint een loopbaan bij verschillende regionale Amerikaanse telefoonmaatschappijtjes. Hij maakt er talloze reorganisaties en herstructureringen mee. In 1995 is hij zelf het slachtoffer van een machtsstrijd; hij wordt dan gepasseerd voor de topfunctie bij de telecom Ameritech. Na een korte periode als ceo bij H & R Block – een bedrijf dat miljoenen Amerikanen helpt bij het invullen van de belastingformulieren – maakt hij een onverwachtse rentree in de telecomwereld als ceo van het Britse Cable & Wireless.
Als Browns bewind bij C&W een indicatie is voor zijn plannen bij z’n nieuwe bedrijf, staat EDS nog heel wat te wachten. Zijn optreden bij Cable & Wireless is het beste te omschrijven als een vriendelijke vorm van cyber blitzkrieg. In minder dan drie jaar tijd geeft hij 20 miljard dollar uit voor 21 grote deals. De grootste slag slaat hij met de aankoop van de internet backbone van MCI Worldcom. Tegelijkertijd weet hij een zeer delicate onderneming – de verkoop van een deel van Hong Kong Telecom aan de Chinese Volksrepubliek – succesvol af te ronden.
De inkomsten van Cable & Wireless groeien tijdens de periode Brown met 26 procent. De winst stijgt met 60 procent en de waarde van het aandeel Cable & Wireless gaat met 78 procent de lift in. De Britse aandeelhouders – die zich bij zijn aantreden boos afvroegen waarom een Yank als topman moest worden binnengehaald – hebben nu het portret van Brown tussen hun jachttrofeeën aan de muur hangen.
Moeilijke tijden
Lukt het Brown ook om EDS om te turnen? En zo ja, hoe dan? Inkrimping, bezuiniging en een harde hand zijn niet voldoende om van EDS weer een slagvaardig bedrijf te maken. Zeker niet nu veel analisten menen dat de grote jongens in de IT-dienstverlening moeilijke tijden gaan beleven. Er komt binnenkort een einde aan de jaar 2000-projecten en ook de stagnerende implementatie van erp zal zich in de hele sector doen voelen. Waar liggen dus de mogelijkheden voor verdere groei? Juist in de elektronische handel.
EDS is een laatbloeier in de wereld van elektronische handel. Toch heeft de pas twee maanden oude afdeling E-Business Solutions van EDS een contract gesloten met Sony om de hele elektronische handel van Metreon, een cybersupermarkt van Sony, voor zijn rekening te zullen nemen. EDS gaat de hele elektronische onderneming – van het webdesign tot het inpakken van de bestelde goederen – op zich nemen. Misschien wordt hier iets van de visie van Brown duidelijk.
