Wie ook de opvolger wordt van Lew Platt (57) bij Hewlett-Packard, hij – of zij? – moet, zoals de Amerikanen zeggen, ‘een paar grote schoenen vullen’. Platt heeft als ceo van HP de rijke traditie van het bedrijf op het gebied van toptechnologie en topmanagement gekoesterd en uitgebouwd.
Volgens sommige analisten heeft HP echter te lang gewoekerd met talenten en ideeën van binnen de eigen ‘familie’. Het zou tijd zijn voor iemand die – a la Lou Gerstner bij IBM – een frisse wind kan laten waaien door het meer dan zestig jaar oude bedrijf. De Financial Times meent echter, dat een ceo ‘van buiten’ bij HP net zo vreemd een protestantse paus.
HP is zonder enige twijfel de moeder aller Silicon Valley bedrijven. En als men bedenkt dat jaren in de informatie technologie tropenjaren zijn, dan is HP zelfs de oermoeder. Toen de Valley in 1939 nog woest en ledig was, waren daar David Packard en William Hewlett. Volgens de scheppingslegende van HP bezaten de twee samen na hun afstuderen aan Stanford de mooie som van 538 dollar en een heleboel goede ideeën. In een garage in Palo Alto begonnen ze een eigen bedrijf dat in iets meer dan een half eeuw is uitgegroeid tot een miljardenonderneming met meer dan honderdduizend werknemers. Het script van HP’s geschiedenis ,’Stanford – garage – goed idee – succes’, is in de jaren tachtig en negentig honderden malen nagespeeld.
Beminnelijk
Lew Platt komt in 1966 aan boord bij Hewlett-Packard. De dan 25-jarige ingenieur uit het New Yorkse Johnson City komt binnen als ‘ingenieur in de mechanica’ van Cornell University en heeft een MBA van de Wharton School of Business op zak. Hij maakt goede sier met zijn papieren. Het zijn echter vooral zijn beminnelijkheid en zijn goede contactuele eigenschappen die hem snel hogerop doen belanden in de hiërarchie van HP. Hij wordt al snel de eerste verantwoordelijke voor HP’s Analytical Group, die later de naam Chemical Analysis Group krijgt. Tussen 1984 en 1988 krijgt hij het beheer over verschillende delen van HP’s computerdivisie.
In 1987 wordt Platt benoemd tot executive vice-president en in 1992 wordt hij verkozen tot ceo. Wanneer David Packard in 1993 aftreedt als chairman of the board, neemt Platt ook deze functie op zich. Platt wordt beschouwd als een soort familielid binnen een bedrijf dat dan nog in hoge mate wordt gedomineerd door de nakomelingen en aangetrouwde verwanten van Hewlett en Packard. De formule waarmee Platt zijn bedrijf aanvoert heet HP = MC�, wat zoveel zeggen wil als Hewlett-Packard is Meettechnologie, Computers en Communicatie.
Koffietafel
Platt is pas de vierde ceo van HP en hij regeert geheel in de traditie die is ontwikkeld door de grondleggers. In 1957 zette David Packard de lijnen uit voor een sterk gedecentraliseerde bedrijfsstructuur waarin de werknemers een relatief grote zeggenschap hebben. ‘Slimme mensen doen geweldige dingen als je ze maar de ruimte geeft,’ dat was in een paar woorden de mantra van David Packard. Hij meende dat een bedrijf alleen goed kon draaien met tevreden werknemers en introduceerde zaken als winstdeling en koffietafel-conferenties voor het personeel. Platt is een manager binnen deze ‘HP way’ en heeft daarom een reputatie als een leider die dicht bij zijn ondergeschikten staat. Lewis Platt is in het bedrijf nooit mister Platt, maar altijd Lew.
Privéleven
Het humane karakter van Platt is ook beïnvloed door de moeilijke omstandigheden waarmee hij in zijn privéleven te kampen heeft gehad. Na het overlijden van zijn vrouw in 1981 ondervindt hij aan den lijve hoe zwaar het is een carrière te combineren met het opvoeden van twee dochters. Hij zegt in interview met Computer Resellers News: "Het probleem van het evenwicht tussen werk en opvoeding, is een probleem dat werkgevers wel degelijk aangaat. Je kunt als werkgever niet verwachten dat een werknemer zijn gedachten bij het werk heeft wanneer die zich zorgen maakt over de situatie thuis."
Vrouwen
Lew Platt heeft een reputatie als een manager die erin slaagt zowel vrouwen als vertegenwoordigers van etnische minderheden binnen te loodsen in de hoogste regionen van HP’s management. Ann Livermore, het hoofd van HP’s Enterprise Computing Solutions Organization, is de hoogst geplaatste vrouw in Silicon Valley, een omgeving waarin voornamelijk mannen aan het roer staan. Haar naam wordt dan ook genoemd als opvolger van Platt. De nieuwe paus is dan weliswaar geen protestant, maar wel een vrouw!
Synergie is in de afgelopen decennia het sleutelbegrip geweest bij HP. Platt heeft geworsteld met de vraag hoe je binnen één bedrijf top-of-the-line technische apparatuur kunt maken en verkopen aan ziekenhuizen en universiteiten en tegelijkertijd miljoenen PC’s en printers kan verkopen als massaproduct. Er gaapt een wereld van verschil tussen het maken van een PC of een printer en het produceren van een atoomklok of hartbewakingsapparatuur.
Groei
Platt toonde zich zeer slagvaardig door HP binnen drie jaar van de 27ste plaats op te werken naar de derde in de verkoop van PC’s. Probleem daarbij is wel dat HP niet genoeg verdient aan zijn PC’s. Hoewel HP onder het bewind van Platt enorm is gegroeid – de verkopen zijn sinds 1993 verdrievoudigd – gaat het voor Wall Street niet snel genoeg. Insiders menen dat HP met name tekort schiet in het ontwikkelen van een goede Internet-strategie waardoor het veel te weinig profiteert van de razendsnelle ontwikkeling van de elektronische handel. Ondanks de technische know-how van HP is het bedrijf van Platt op dit terrein gepasseerd door Sun Microsystems, Microsoft en IBM.
Wanneer het aandeel HP in 1998 onrustbarend achterblijft bij de trendsetters van Wall Street – in mei 1998 duikt de waarde op één dag met 14 procent – leert de top van HP ook een andere kant van Platt kennen. Tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van zo’n tweehonderd topmanagers van HP in Monterey, Californië, krijgen de dames en heren de wind van voren. ‘Jullie begrijpen er niets van’, bijt een boze Platt hen toe wanneer hij niet tevreden is over de voorstellen die de managers op tafel leggen om HP weer op te stuwen. De spreekwoordelijke vrijheid die de managers van HP hebben wordt ook ingesnoerd wanneer Platt besluit dat de salarissen sterker dan voorheen zullen worden gekoppeld aan prestatie.
In februari 1999 begint Platt aan zijn etappe bij HP. "Ik denk wat we tot de conclusie zijn gekomen, dat het hebben van al die verschillende zaken onder één dak tot meer verwarring leidt dan dat het voordelen heeft,’ zegt Platt na de aankondiging dat HP zich overdwars gaat splitsen in een computerbedrijf en een bedrijf dat de productie van meetapparatuur zal voortzetten.
HP = MC2 blijkt in de praktijk niet gemakkelijk uit te voeren.
