Op het toch al ernstig bezoedelde blazoen van de Engelse Conservatieven wordt opnieuw een smet geworpen als Lagerhuislid Stephen Milligan dood wordt aangetroffen.
Dat op zich is natuurlijk niet voldoende reden, noch het feit dat het ontzielde lichaam in bad lag. Maar dat het daarenboven een touw om de nek had en slechts gekleed was in een jarretelgordel en nylons, vermag bij het Engelse publiek weinig enthousiasme teweeg te brengen – al is het op dit gebied wel iets gewend. Of het zelfmoord was of moord doet er daarbij weinig toe.
Menigeen lacht in zijn vuistje – en sommigen zelfs hardop – bij deze blamage. De Conservatieven hebben die reactie ook wel een beetje aan zichzelf te danken. Prime minister Major was nauwelijks met zijn campagne ‘Back to the Basics’ (de oude waarden, nietwaar) begonnen, of prominente partijleden lieten zien hoe z�j over die Basics dachten: een staatssecretaris en een Lagerhuislid moesten toegeven buitenechtelijke kinderen te hebben, en een andere staatssecretaris, wiens vrouw kort daarvoor zelfmoord had gepleegd, bleek een buitenechtelijke affaire te hebben.
Bij de lokale verkiezingen die een paar maanden later worden gehouden (te vergelijken met onze gemeenteraadsverkiezingen), lijden de Tories een gevoelig verlies. Gek hè.
Barbertje
Zelfs Hare Majesteit zelve en de minister van Buitenlandse Zaken hebben zich ermee bemoeid, maar het mag niet baten: op 23 september wordt Johannes van Damme te Singapore opgehangen. In de pers wordt hij halsstarrig ‘Nederlandse zakenman’ genoemd, maar in feite woont hij al jaren in Nigeria en is hij actiever in duistere praktijken dan in zaken. Van Damme is tot aan zijn dood blijven ontkennen dat hij weet had van de 4,5 kilo heroïne die de Signaporese douane in zijn koffer vond; maar later zal blijken dat hij maar al te goed wist wat hij aan het doen was en dat hij het bovendien al een aantal keren eerder had gedaan. Als zo iemand geen 57 is maar dertig jaar jonger, geen pak aan heeft maar een spijkerbroek, en niet is ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, noemt men hem een drugskoerier.
Niet gepoold, niet nat
Van Tjerk Westerterp daarentegen is het nog helemaal niet zo duidelijk of hij strafbaar is. De ex-minister zelf had zo zijn bedenkingen. En daarom deed hij het ook expres: helemaal in zijn eentje in zijn grote auto over de carpoolstrook van de A1 rijden. Een proefproces uitlokken, heet dat: kijken of ze er wat van durven zeggen.
De carpoolstrook is speciaal aangelegd om het Nederlandse volk een lesje te leren: als jullie dan zonodig alleen in je eigen auto willen zitten, dan moet je maar in de file gaan staan. Nette mensen die de tijdgeest aanvoelen, daarentegen, en die bereid zijn minstens twee passagiers mee te nemen op weg naar hun werk en terug, die krijgen een geheel eigen rijbaan ter beschikking.
Die rijbaan kwam er dus, à raison van zestig miljoen keiharde guldens. En als ie dan eindelijk open gaat (nadat heel Het Gooi en de Flevopolder meer dan een jaar lang een nog veel langere file hebben getrotseerd vanwege de bouw van het kreng), wil niemand erop. En dus krijgt Westerterp tot overmaat van ramp nog gelijk ook: zo’n carpoolstrook bestaat helemaal niet volgens de wet.
Korte tijd later wordt de strook voor al het verkeer opengesteld – dat is te zeggen: soms. Want vier jaar later zijn er nog steeds automobilisten die het nog nooit gelukt is erop te komen.
Dat moet je láten doen
Hebben we jarenlang geknokt om een paar fatsoenlijke informatica-opleidingen te krijgen aan de vaderlandse universiteiten en hogescholen, vertikken die jongelui het om er te gaan studeren. Een aantal jaren is het goed gegaan en stroomden de studenten in groten getale toe, gelokt door het nabije verschiet van een interessante werkkring met bijpassende honorering.
In juni meldt Computable dat de klad er goed in zit. Allerwegen zijn de aantallen studenten informatica de voorbije jaren drastisch teruggelopen. In het studiejaar 1990/91 stroomden er nog 493 eerstejaars in aan de universiteiten en 522 aan de TH’s, in het studiejaar 1994/95 zijn dit er nog maar 211, respectievelijk 231.
Hoewel de ‘klassieke’ informaticastudies slecht in de markt zijn komen te liggen, trekken de meer bijzondere opleidingen wel goed klanten. De BWI- (bedrijfskunde, wiskunde, informatica) opleiding van de VU trok de nodige eerstejaars, net als de opleiding Kunstmatige Intelligentie, een co-productie van VU en UvA. Voorzitter prof. dr. Van Riet van de vakgroep Informatica van de VU constateert dan ook een verschuiving van de ‘oude’ kerninformatica naar de toepassingsgebieden. "De toepassingen worden steeds verfijnder", zegt hij. "Maar de zeer ingewikkelde algoritmen bevinden zich achter de schermen en degene die ermee werkt hoeft niet te weten hoe het precies in elkaar zit."
Maar professor, als z�j het al niet hoeven te weten, wie in godsnaam dan wel? En wie moet dan de gereedschappen maken waarmee die toepassingen moeten worden gemaakt?
Van Riet: "Dat is een moeilijk punt. Veel dingen worden gekocht. Door wie dat gemaakt wordt? Heel extreem gezegd: door bedrijven als Microsoft."
Zwoegen in de mist
Zouden die studenten de FNV-enquête ‘werken in de automatisering’ onder ogen hebben gehad? Want daaruit blijkt, zo lezen we in het mei-nummer, dat er heel wat wordt afgeleden onder automatiseerders. Vooral de werkdruk wordt allerwegen onaangenaam hoog gevonden. Bovendien zijn de loopbaanperspectieven voor velen onzeker, net als de inhoud van hun functie. En dan vinden ook nog veel automatiseerders dat ze te breed inzetbaar moeten zijn en dat er aldoor onduidelijkheid is over de verdeling van taken en bevoegdheden.
Nee, in dat geval zouden wij ook gewoon rechten gaan studeren.
