Het aantal werving- en selectiebureaus dat zich op de IT-branche richt, groeit enorm. Ad van Gageldonk van Russell Reynolds Associates spreekt zelfs van een wildgroei. "Ik ben niet optimistisch over de kwaliteit van de meeste bureaus."
De krapte op de arbeidsmarkt voor automatiseringspersoneel strekt zich ook uit naar de managementfuncties. Russell Reynolds houdt zich alleen bezig met het vervullen van functies die een jaarsalaris kennen van meer dan 250.000 gulden. Het van oorsprong Amerikaanse bedrijf is vooral actief in de bankwereld. Hun wervingsactiviteiten in de IT-branche zorgen toch nog voor 27 procent van hun omzet, die in totaal meer dan 400 miljoen gulden bedraagt. Het tekort aan geschikt managementpersoneel maakt de zoektochten van Ad van Gageldonk gecompliceerd. De voormalig directeur Human Resources bij Oracle Europa maakt zich ogenschijnlijk niet druk. "Onze toegevoegde waarde is dat we ondanks alles snel met de juiste kandidaat op de proppen komen."
Banaal
Headhunters vormen een duistere beroepsgroep. Toen Van Gageldonk bij Oracle werkte vond hij het een banaal beroep. "Dat vind ik nog steeds. Veel mensen in deze branche maken het beroep banaal. Ze hebben weinig diepgang." Sommige klanten hebben volgens de werver het idee dat headhunters veel geld verdienen met weinig werk. Van Gageldonk erkent dat hier een kern van waarheid inzit. "Er zijn heel veel goede collega’s, maar er zit ook kaf onder het koren. Dezen doen niet aan werving en selectie, maar schuiven wat met curricula vitae. Ze kunnen hun pretenties niet waarmaken."
Door de personeelstekorten ontstaat er een gat in de markt voor bedrijven die zich met werving en selectie bezighouden. Van Gageldonk moet constateren dat er een wildgroei aan dit soort bureaus gaande is. "Het is enorm lucratief. Het kost bijna niets om een dergelijk bedrijf te beginnen. Starters hebben alleen een telefoon, een fax en een computer nodig. Dan vragen ze twintigduizend gulden voor een vervulde opdracht. Op deze manier verdienen ze aardig. Nee, ik ben niet optimistisch over de kwaliteit."
Oracle
Russell Reynolds doet aan executive search, hetgeen wil zeggen dat de onderneming alleen zoekopdrachten voor topfuncties vervult. Het bedrijf verdient aan elke geslaagde zoektocht een derde deel van het bruto jaarsalaris van de geselecteerde kandidaat, met een minimum-vergoeding van 75.000 gulden. Van Gageldonk is zelf door zijn eigen bedrijf benaderd. Hij werkte bij Oracle, maar had daar na de reorganisatie het niet meer naar zijn zin. "Ik moest veel zaken doen, waarmee ik me niet kon verenigen", blikt Van Gageldonk terug. "Oracle ging niet professioneel om met de personele consequenties van de reorganisatie. De Amerikanen besloten de organisatie om te gooien, zonder na te denken wat dit voor het personeel zou betekenen."
Een manager die het niet goed naar de zin heeft, is een mogelijke prooi voor een headhunter. Zo kwam het dat zijn huidige werkgever de interesse peilde bij Van Gageldonk. Russell Reynolds schond hiermee een erecode, want wervers halen in principe geen mensen weg bij hun klanten. "Toch is het minder onethisch dan het lijkt. Mijn bazen bij Oracle hadden Russell Reynolds immers toestemming gegeven."
Erecode
Wervers zijn gebonden aan een aantal erecodes. Ze zullen bijvoorbeeld nooit mensen die ze bij een klant hebben ondergebracht, voor een tweede keer benaderen. In principe blijven headhunters uit de buurt van werknemers van een van hun klanten. "We maken altijd goede afspraken. Als een afdeling van een grote multinational onze klant is, dan kunnen we best kijken naar werknemers bij andere afdelingen", aldus Van Gageldonk.
Russell Reynolds heeft in de IT-branche menig manager aan een nieuwe baan geholpen. De onderneming maakt bij de opdrachten gebruik van een uitgebreid bestand, waarin alle eventueel geïnteresseerden zijn opgenomen. "We doen ook onderzoek. We pluizen de vakbladen na, bezoeken seminars en ontmoeten veel mensen. We moeten een compleet overzicht hebben van de arbeidsmarkt", legt Van Gageldonk uit.
Vervolgens maken de wervers een lijst van geschikte kandidaten, die ze allemaal bellen. Meestal ’s avonds, soms op het werk. "Ik lieg nooit als ik iemand op het werk bel. In veel gevallen verbinden de telefonistes me meteen door. Als ze naar mijn naam vragen, geef ik die. Indien ze willen weten waarover het gaat, zeg ik dat ik bezig ben aan een project."
Opties
Geen leugens, wel bedekte termen. Uiteindelijk blijven er drie tot vijf kandidaten over, die een uitnodiging ontvangen voor een interview. Na gesprekken met de wervers en de klant, valt de beslissing.
Hoewel de krapte groot is, hoeven de wervers nog maar weinig buiten de IT-branche te zoeken. In de telecombranche gebeurt dit vaker, aangezien de krapte daar op manager-niveau groter is. Als IT-bedrijven maar genoeg bieden, is er vooralsnog een geschikte automatiseerder te vinden. "Mensen van dit niveau kijken in eerste instantie welk stempel ze op de organisatie kunnen drukken. Verder vinden ze belangrijk dat de baan aan de ontwikkeling van hun loopbaan bijdraagt. En uiteraard zijn opties niet onbelangrijk."
