Hadden we dit al niet eens eerder meegemaakt? Wederom een gijzeling door Molukse jongeren. Ook wordt er weer eens een kabinet geformeerd.
Het lijkt een vermetele poging het allerlaatste beetje sympathie op te gebruiken dat er onder het Nederlandse volk nog mocht leven voor hun Zaak. Bij De Punt in Drenthe brengen op 23 mei dit jaar en aantal Molukse jongeren, acht man en een vrouw, de intercity Amsterdam-Groningen tot stilstand en gijzelen bemanning en passagiers. Nadat de machinist en veertig passagiers zijn losgelaten, blijven er 43 gijzelaars achter.
Tegelijkertijd overvallen vier collega’s de openbare lagere school in Bovensmilde en nemen daar 105 leerlingen en vijf onderwijzers in gijzeling. Al snel volgt het gebruikelijke ultimatum: vrijlating van eerder gevangen genomen collega’s, vrijgeleide naar Schiphol.
De kinderen in de school boffen: al na een paar dagen gaan ze allemaal aan de schijterij, vanwege een buikgriepepidemie, en daar kan zelfs de meest geharde commando niet tegen. Ze worden allen vrijgelaten.
De gijzelaars in de trein zijn minder fortuinlijk. Na langdurig onderhandelen worden ze op 11 juni met groot vertoon van geweld ontzet. Zes Starfighters maken duikvluchten over de trein – en dat heeft alleen nog maar tot doel de terroristen schrik aan te jagen. Tegelijkertijd bestormen mariniers de trein en doorzeven de kop ervan met kogels. Met explosieven banen ze zich een weg naar binnen. Twee passagiers en zes van de negen terroristen overleven de bevrijdingsactie niet.
Op datzelfde moment wordt ook de school bestormd door de mariniers. De terroristen zien kans zich over te geven.
Bis
Zullen we weer eens een kabinet gaan formeren? Het kabinet Den Uyl – dat veelkoppige monster waarin bijna de helft van de politieke partijen meedoet – struikelt uiteindelijk toch nog op de grondpolitiek, een van de vier hervormingsterreinen waarop het progressieve deel van de regering zich had vastgepind. Onder de bezielende aanvoering van vice-premier Dries van Agt, die helemaal geen dikke maatjes is met de premier, stapt het confessionele deel van het kabinet op.
Op naar de stembus maar weer. Heel Nederland geeft Den Uyl gelijk: de PvdA boekt de meeste zetels uit haar geschiedenis (53). Ook de VVD maakt een leuke winst: zes zetels.
Joop den Uyl mag vervolgens een kabinet gaan formeren, maar vindt wederom Dries van Agt op zijn pad. De heren kunnen het niet eens worden over de vermogensaanwasdeling.
Dus geeft Den Uyl op 15 juli zijn opdracht terug. Eerst gaat (CDA’er, zullen we voor het gemak maar zeggen) Albeda nog een rondje informeren en daarna mag Den Uyl weer formeren. Dat strand eveneens. Nu krijgen Vrolijk (PvdA) en Verdam (CDA) de taak om te informeren. De derde formatiepoging van Den Uyl, nu met CDA en D’66, wil ook niet lukken, zodat half november CDA’er Van der Grinten als informateur VVD en CDA bij elkaar probeert te krijgen. Het heeft nog wat voeten in de aarde, maar half december is het kabinet Van Agt-Wiegel een feit – zij het een flinterdun feit, want zes CDA’ers in de Kamer weigeren hun steun aan de coalitie toe te zeggen. En dat zijn dus die beroemde dissidenten.
Computer rukt schoorvoetend op
Het aantal (kantoor)computers die in Nederland staan opgesteld, zijn nog steeds te tellen. Begin dit jaar, zo lezen wij in het januari-nummer van Computable, zijn dat er ongeveer dertienduizend. Dat heeft Computable niet zelf vastgesteld, maar de Vifka. In het eerste half jaar van 1976 zijn er 1001 verkocht, zestien minder dan dezelfde periode een jaar eerder.
En de merken? De namen doen hier en daar nog steeds hevig aan het typemachinetijdperk herinneren: Triumph Adler, MAEL, NCR, Hermes, Imdata, ISE, Hasler, Datasaab, Olivetti, Burroughs, Philips, Nixdorf – en nog een aantal andere.
Afpersing
Je kon erop wachten natuurlijk. En al in januari is het zover. We citeren onszelf: ‘Twee weken geleden stapte in het weekend een computeremployee van de Rotterdamse vestiging van ICI naar de desbetreffende afdeling en haalde daar vitale financiële informatie op magneetband weg met het doel om door afpersing ruim een miljoen rijker te worden. Niets aan de hand, zegt de beveiligingsexpert dan, want zulke belangrijke informatie is natuurlijk gekopieerd en de kopiebanden zijn ergens anders keurig weggeborgen. Maar helaas voor ICI, de kopieën had dezelfde employé ook maar meegenomen. Uit veiligheidsoverwegingen, waarschijnlijk.’
En daarna volgt dan, zoals gebruikelijk in deze tijd, nog even het vermanende vingertje: ‘Enkele weken geleden publiceerde Computable nog de serie artikelen van onze Newyorkse correspondent "Kan morgen uw computer worden misbruikt voor frauduleuze praktijken?" Men is geneigd dergelijke verhalen al gauw af te doen met een "ach, dat gebeurt alleen in de VS". De affaire bij het Rotterdamse ICI bewijst echter wel anders.’
Voorwaar, ik zeg u
In april heeft Computable in een hotel in Brussel een ‘persoonlijk gesprek’ met John Diebold, ‘door velen als ’s werelds grootste consultant gezien’. En niet helemaal ten onrechte, zo blijkt, want Diebold zal vreselijk gelijk krijgen: ‘Wanneer je, zoals Xerox indertijd, een markt voor goedkope kopieermachines ontdekt en je brengt zo’n apparaat uit, dan gaan de mensen er als het ware mee spelen. Ze gebruiken het eerst voor de door de leverancier aangegeven toepassingen, leren daarmee het apparaat te gebruiken en gaan dan zelf nieuwe toepassingen uitdokteren. De "homecomputer", of noem het hobbycomputer, zal dit Xerox-effect ook hebben. Wanneer je de mens met al zijn nieuwsgierigheid in denken en met al zijn vernuft samenbrengt met dit apparaat, zullen er binnen de kortst mogelijke tijd toepassingen ontstaan waar niemand op het ogenblik zelfs ooit aan heeft gedacht.’
En zo is het maar net.
