De doorgaans zo jonge IT-wereld biedt sinds enige tijd ook plaats aan oudere nieuwkomers. Werklozen van vijfenveertig jaar en ouder, vaak met een rijk arbeidsverleden, kunnen na een omscholingscursus weer aan de slag als automatiseerder. "Ons leven heeft een andere wending genomen." Een gesprek met zes van deze nieuwkomers.
Het clichébeeld van de automatiseerder, jong, snel pak, mobiele telefoon en lease-wagen gaat niet altijd op. De zes automatiseerders die op een donderdagavond in Eindhoven bijeenkomen voldoen geenszins aan dit beeld. Levenservaring voorkomt kennelijk het meedeinen in de trends van de markt.
"Er is altijd brand in deze branche", aldus Richard Frankhuizen (50). "Vaak zeg ik tegen zo’n jongen dat hij even gewoon moet doen", vertelt de 45-jarige Johan Spanjers. Rijden ze in een lease-wagen? De meesten ontkennen lachend. En een mobiele telefoon? "Alleen als het echt nodig is", luidt het antwoord.
In de rij
De zes oudere nieuwkomers hebben allen een omscholing achter de rug bij het Centrum voor Werkgelegenheidsvraagstukken. Ieder heeft zijn eigen levensloop, met één overeenkomst: een periode zonder werk. Peter Schiffeleers (57) werkte 27 jaar bij Daf, maar verloor zijn baan na het faillissement. "Ik heb bij Daf veel geleerd, maar voor mijn kennis geen diploma’s gekregen. Daarom was het voor mij zo moeilijk om opnieuw werk te vinden." Inmiddels volgt hij een informatica-opleiding. Nog voordat hij het traject doorlopen heeft, meldde zich al een werkgever voor Schiffeleers.
De 46-jarige Peter van Oirschot heeft vergelijkbare ervaringen. Na verscheidene ambachten in Nederland werkte hij lange tijd in Nieuw Zeeland voor een bedrijf dat in wormenpoep handelt. Na het faillissement van zijn Nederlandse werkgever stond hij op straat. Ook Van Oirschot kan nu kiezen uit meerdere bedrijven. Voor de anderen geldt hetzelfde verhaal; Lange tijd geen werk en uitzendbureaus die hen niet konden bemiddelen. Na een automatiseringsopleiding staan de ondernemingen voor deze oudere herstarters weer in de rij.
Genoegdoening
"Ik moet er wel aan wennen", zegt de Jaap Pelgrom. De 49-jarige man uit Zoetermeer werd afgekeurd als onderwijzer, maar werkt na de herscholing als netwerkbeheerder bij het Centrum voor Werkgelegenheidsvraagstukken. "Ik heb vijf jaar thuis gezeten. Ik bestond niet meer voor de buitenwereld. Nu vragen werkgevers of ik bij ze in dienst wil treden. In een half jaar draait alles 180 graden om."
Studeren op hogere leeftijd kost moeite. "Ik zit vaak met een enorme kop en grote ogen in het klaslokaal", zegt Schiffeleers. "Maar ik wilde niet accepteren dat ik met al mijn ervaring uitgerangeerd was. Dus moesten mijn hersenen maar kraken." Zijn nieuwe loopbaan geeft de 53-jarige Wim Arts genoegdoening. Na een dienstverband van 29 jaar bij ICL, kreeg hij wegens een reorganisatie ontslag. "ICL ruilde me in voor jongeren. Dat zat me niet lekker. Als ik zie dat mensen van ICL ook aan dit traject deelnemen, moet ik wel glimlachen." Frankhuizen, nu werkzaam als docent bij Quest, deelt dit gevoel van eerherstel. "Nog maar twee jaar geleden waren we te oud om te solliciteren. Moet je ons nu zien."
Levenservaring
De oudere automatiseerders voelen zich inmiddels thuis in de IT-wereld. "Ik ben meteen geaccepteerd door mijn jongere collega’s", zegt Spanjers. "Ik heb aan mijn baas gevraagd waarom ik aangenomen ben. Hij gaf aan dat mijn motivatie en inzet een tegenwicht vormen voor mijn gebrek aan ervaring." Spanjers werkte 25 jaar bij Albert Heijn. Na zijn omscholingscursus vond hij een baan als automatiseerder bij een ziekenhuis in Den Bosch.
"Onze levenservaring wordt erg gewaardeerd", vult Pelgrom aan. Arts denkt dat ouderen minder snel op hun horloge kijken dan jongere werknemers. "Jongeren hebben vaak kleine kinderen, die ze ’s avonds willen zien. Onze kinderen zijn een stuk ouder", licht zijn collega Frankhuizen toe. "Weet je, als er prijzen te verdelen zijn, winnen de ouderen altijd", sluit Pelgrom af.
