Zal de kwelgeest van Intel-topman Andy Grove opnieuw toeslaan? Walter ‘Jerry’ Sanders III, topman van AMD, is er klaar voor. Hij staat op het punt een nieuwe Pentium-imitatie uit te brengen. Sanders hoeft zich niet meer te bewijzen in de IT-sector. Hij behoort al jaren tot de levende legendes van de chipindustrie. De oprichter en ‘chief executive officer’ van AMD liet zien dat je het in deze tak van sport een heel eind kunt schoppen met briljante verkooptechnieken en goede marketing.
Intels topman Andy Grove heeft hierom grondig de pest aan Sanders. In Groves ogen is de AMD-topman een bloedzuiger. Het was de sluwe vos Sanders die op basis van een oud contract over de gebruiksrechten van Intels technologie ongebreideld microprocessor-klonen maakte van Intels i286, i386 en i486. Daarmee legde hij de basis voor de grootste vete in de geschiedenis van Silicon Valley. In een bittere strijd spendeerde de paranoïde Grove honderden miljoenen aan rechtszaken tegen AMD. Ook over de MMX-technologie mag de rechter zich nu buigen, omdat Intel meent dat er technologie onrechtmatig wordt gebruikt.
Veel van de spanning is terug te voeren op het jaar 1976. In dat jaar sloot AMD een deal met Intel om op te treden als tweede leverancier van Intel-chips. Dergelijke overeenkomsten waren tot in de jaren tachtig heel gewoon. Bedrijven bezaten meestal maar één chipfabriek. Om een gegarandeerde toelevering te hebben, verlangden klanten altijd een ‘second source’, een tweede fabrikant voor het geval er iets misgaat met de produktie. Het was 1976, de tijd van de 8085-microprocessor en Intel had niets te vrezen van het kleine AMD. De overeenkomst legde echter wel vast dat AMD de microcode van Intels microprocessoren en Intels randelektronica mocht kopiëren.
Net als andere chipbedrijven belandde AMD in de jaren tachtig in een diepe crisis. Tot overmaat van ramp maakte Intel ook nog een einde aan AMD’s rechten om Intels chipontwerpen te produceren. De wanhopige Sanders vond echter een uitvlucht in het oude contract uit 1976. Hij realiseerde zich dat de woordkeuze in deze overeenkomst voor meerdere uitleg vatbaar was. Om dit uit te proberen maakte AMD een kloon van Intels 287-coprocessor. Hij legde daarmee de toekomst van AMD echter wel op de roulettetafel. Veel geld in kas voor hoge schadevergoedingen had AMD niet. Sanders had ingecalculeerd dat Intel naar de rechter zou stappen. Minder zeker was hij over het oordeel van de rechter, maar hij kreeg gelijk.
Strijdbijl
Grove was woedend. Sanders ging door en AMD kloonde de 286 en ook de succesvolle 386-processor. PC-fabrikanten, vooral de kleintjes – door Intel op rantsoen gezet – waren hier maar al te blij mee. Pas in 1994 kwamen AMD en Intel tot een overeenkomst, waarbij ze de strijdbijl begroeven.
De gok die Sanders nam met de aanval op Intel was niets nieuws. Zijn hele leven is een lange opeenvolging van waaghalzerij en gokken. Hij werd geboren als zoon van een arme Ierse familie en opgevoed door zijn grootouders in het zuiden van Chicago. Jerry stond in de buurt bekend als een drieste vechtersbaas, maar tegelijkertijd liet hij zich ook porren voor redevoeringen op de middelbare school. Tijdens een feestje op de universiteit van Illinois waar Jerry inmiddels elektronica studeerde, kregen hij en een paar vroegere vrienden uit de buurt het aan de stok met een lokale bende. Nadat hij het had opgenomen voor een van zijn oude maten belandde hij zwaar gehavend in het ziekenhuis. Vanwege zijn verwondingen liep zijn studie twee jaar vertraging op.
Misschien verklaart zijn eenvoudige afkomst de uitbundige levensstijl die hij zich later aanmat. Met zijn dure pakken en stropdassen en een uitgebreid wagenpark leefde Sanders constant boven zijn stand, ook al behoorde hij lange tijd tot de best betaalde krachten in de chipindustrie.
Extravagante borrels
Hij begon zijn carrière bij Douglas Aircraft, om vervolgens in 1959 naar Motorola over te stappen als ingenieur. Daar verkende hij zijn talenten als verkoper. Zijn extravagante borrels en de overvloedige diners waren goed voor het marktaandeel van Motorola in Sanders verkoop-territorium Chicago. Jerry’s charmes wonnen het van de uitstekende produkten van een concurrent als Fairchild, dat in die tijd het toonaangevende bedrijf was in de elektronica-industrie.
Fairchild kocht Sanders weg bij Motorola en plaatste hem in Los Angeles. Hij kocht een huis in Malibu, scheurde rond in zijn Cadillac-cabriolet en voelde zich tussen de nouveau riche van Hollywood als een vis in het water. Een paar jaar later verhuisde hij naar Fairchilds hoofdkantoor in Mountain View. Hij werd er op 31-jarige leeftijd benoemd tot hoofd marketing. Het bleek een kortstondig avontuur. Toen zijn superieuren over zijn buiten-proportionele salaris klaagden gaf Sanders er de brui aan. Hij sloot zich enkele maanden later bij zeven andere ex-Fairchildmedewerkers aan en richtte in 1969 Advanced Micro Devices op. Ook daar zorgde Sanders goed voor zichzelf. Volgens een onderzoek van Business Week in 1982 was hij in 1981 een van de best betaalde managers in de industrie. Met een salaris van 620.000 dollar in 1981 stak hij de president van IBM, J.R. Opel (690.000) naar de kroon.
Echte flop
De eerste echte flop zag het daglicht met de imitatie van Intels Pentium-processor. Ruim een jaar te laat kwam deze chip afgelopen zomer op de markt. AMD zette zijn kaarten intussen op een nieuwe troef, de K6. Deze chip is ontworpen door Nexgen, een bedrijf dat door Atiq Raza en de oud-Intelmedewerker Vinod Dham werd opgericht. Opnieuw gokt Sanders. Hij verkiest de K6 van Nexgen boven AMD’s eigen ontwerp. De joint venture tussen AMD (dat geen goed chipontwerp had) en Nexgen (dat een chipfabriek ontbeerde) werd in de elektronica-pers beschreven als een huwelijk tussen een lamme en een blinde. Maar de K6 is in alle opzichten een x86-chip. Hij kan ook de nieuwe MMX-multimedia-instructies verwerken. MMX wordt door Intel gezien als de belangrijkste ontwikkeling sinds de i386-processor. Intel heeft zijn toekomst aan MMX verbonden. In een poging om het marktaandeel voor MMX zo groot mogelijk te maken geeft de chipgigant deze multimedia-technologie ook aan zijn rivalen in licentie. De K6 met MMX is volgens AMD sneller dan de Pentium Pro (zonder MMX). De K6 past op de aansluitpunten van een Pentium en dat zou de chip voor fabrikanten aantrekkelijk kunnen maken. In vergelijking met de Pentium Pro is de K6 bovendien geoptimaliseerd voor ‘oude’ 16-bit-software.
Analisten
"Daarmee blazen we de Pentium omver", schreeuwde Sanders in Las Vegas tijdens de jongste Comdex van de daken. Naar verwachting komt de K6 nog voor de zomer van dit jaar op de markt. Analisten zijn voor het eerst sinds jaren weer positief gestemd over Sanders’ kansen. Sommigen van hen voorspellen dat AMD dit jaar nog 5 miljoen K6-processoren zal verkopen. Als dit lukt zal Sanders voor de tweede maal geschiedenis schrijven. Ook nu zal hij de rechter er van moeten overtuigen dat niet Grove maar hij het recht aan zijn kant heeft. RR
