"… Zondag? Toen zat ik in het park op een bankje te genieten van de herfstzon. Naast mij zat een oude man, die vroeg wat ik deed. Ik vertelde hem dat ik systeembeheerder ben. En wat denk je? Dat was hij vroeger ook geweest. In zijn tijd, zei hij, was systeembeheer nog een ambacht. Hij kreeg een klein kistje gereedschap en ging een jaar bij een oude meester in de leer.
Zijn instrumentarium was uitgekiend en degelijk en het materiaal soms weerbarstig, dan weer broos. Na zijn leerlingschap was hij toegetreden tot een soort gilde dat tweemaal per jaar in een zonnig land bijeenkwam om ervaringen uit te wisselen en bier te drinken, zo vertelde hij. Ik heb ademloos zitten luisteren. Dat moeten nog eens tijden geweest zijn!
En kijk eens hoe het nu is. Zonnige landen? Die zie ik op mijn buis, ha, ha! Kijk maar. <...> Ziet er goed uit, niet?
Weet je, een systeembeheerder is eigenlijk een onderhoudsmonteur. Moet je mijn gereedschapskist zien! Wist je dat ik voor elke klus een apart stuk gereedschap nodig heb, een apart precisie-instrument? Al mijn instrumenten zijn anders. Elk instrument heeft zijn eigen knoppen, hendels, documentatie, gebruikersvereniging en nieuwsgroep op het Internet. Specialisatie, meneer! Zie je het label op dit instrument? Backup is onze kernactiviteit! Daar: de beste in gebruikersadministratie! En deze: specialist in versiebeheer!
Ha, ik zie je denken: zo, zo. Zoveel verschillende instrumenten in één kist, dat moet wel bijna een tovenaar zijn. Ik zal het je nog sterker vertellen. Voor elk systeem heb ik een aparte gereedschapskist! En in elke kist zitten weer andere instrumenten, want de instrumenten in kist A passen niet op systeem B. En de instrumenten in kist B passen niet op systeem C. Enzovoort. Zo heb ik tien gereedschapskisten.
Nu vind je me zeker wel knap. Maar ik zal je iets bekennen: af en toe wilde ik dat er een universele gereedschapskist was, met alle instrumenten in één pakket. Ze bestaan, hoor. Duur, mooi design, maar slap spul. Geef mij voorlopig mijn eigen instrumenten maar. Ik heb mijn werk te doen.
Je snapt wel dat ik al mijn instrumenten voor honderd procent onder de knie moet hebben. Of moet ik zeggen: onder de duim? Ik moet een all-round specialist zijn, zegt mijn baas. Tien keer tien specialisten in één. Betaal mij dan om te beginnen eens vijftig keer zoveel, zeg ik hem. Dan loopt hij lachend naar zijn volgende vergadering.
Soms komt er een nieuw systeem binnen, of een nieuwe versie van een systeem dat we al hebben. Als ik geluk heb, kan ik mijn oude gereedschap omsmeden. Ronden, pletten en een beetje bijvijlen. Maar meestal kan ik alles weggooien. Ja echt, weggooien! Wat heb je aan iets dat je niet meer kunt gebruiken?
Vaak krijg je ook een gereedschapskist van de fabrikant. Fancy stuff, als je begrijpt wat ik bedoel. Twee keer klikken en -zap!- een cockpit op je scherm. Een cockpit! Met een aparte knop voor elk instrument. En alle instrumenten zien er hetzelfde uit, met een zwart handvat en een handleiding in het Engels. Of dat mijn werk makkelijker maakt? Ja en nee. Ik zeg altijd: op een knop drukken is niet zo moeilijk, maar weten op welke knoppen je moet drukken is wel moeilijk. En de instrumenten zijn nog gewoon hetzelfde; ik bedoel: allemaal anders. Maar iets makkelijker wordt het wel, met zo’n cockpit. Druk je op een knop, dan gaat het instrument automatisch aan de slag. Na afloop krijg je keurig een rapportje. Meestal gaat het wel goed. Kijk eens, ik laat het je zien. <...> Wacht even, deze knop. <...> Hee, dat deed hij gisteren niet. <...>
Je ziet, soms gaat er wel eens iets fout. Dan stap ik gewoon uit de cockpit en trek ik mijn eigen gereedschapskist tevoorschijn, doe de motorkap open en ga zelf aan de slag. Want dat systeem moet draaien, nietwaar. Er zit wel een addertje onder het gras. Heb je de motorkap open gehad, dan werkt de cockpit nooit meer zoals het hoort. Want de cockpit houdt er geen rekening mee dat je soms zelf de motorkap open moet doen. Onbescheiden eigenlijk. Alsof een cockpit nooit fouten maakt. En… wat? Je moet alweer weg? Een stukje schrijven? Okee! Hee, leuk je gesproken te hebben. Zie je!"