Een mild-kritisch stukje over de toekomst van het besturingssysteem MVS deed een lezer ernstig naar het toetsenbord grijpen (Computable, 5 april, p.35) . Of ik wel even wilde onthouden dat IBM ook goede dingen doet? Dat het mainframe overigens zo gek nog niet was? En dat het met die PC’s van tegenwoordig ook niet alles is?
Natuurlijk zal ik de laatste zijn om zulks te ontkennen. Over de zegeningen van de PC-golf zijn immers al heel wat dikke boeken geschreven: een PC-werkplek is zoals bekend vele malen duurder dan een terminal-werkplek, en dat heeft alles te maken met de moeite die men zich moet getroosten om zo’n PC naar behoren te beheren. We moeten die PC niet alleen selecteren, aanschaffen en installeren, maar ook op het netwerk aansluiten, configureren, beveiligen, aanpassen, upgraden, backuppen en ondersteunen. Na twee jaar moeten we hem wegens hopeloze veroudering alweer vervangen, zodat we het hele traject nog eens door moeten. Daarbij moeten we er bovendien voor zorgen dat het oude systeem netjes van het bureau en uit de boeken verwijderd wordt. Dat is inderdaad nogal wat.
Gelukkig vallen de operationele kosten van een PC-werkplek in de praktijk reuze mee: veel beheerders weten namelijk grote besparingen te realiseren op het beheer, en wel door grote delen daarvan in het geheel niet uit te voeren. De enige toegevoegde kosten van de PC-werkplek worden in dat geval veroorzaakt door het spelen van spelletjes in de baas zijn tijd. Spelletjes ja, maar het maken van backups: ho maar!
Het spelen van spelletjes kan nog worden tegengewerkt door de disk-drive dicht te solderen, maar de backup-uitdaging mag gerust een ‘probleem’ genoemd worden. Want hoe maak je als beheerder met de beste bedoelingen backups van honderd harde schijven van honderd verschillende systemen?
De makkelijkste oplossing is het uitvaardigen van richtlijnen en procedures waarin staat dat het maken van backups de verantwoordelijkheid van de eindgebruiker is. Dit is een andere manier om te zeggen dat het je worst zal wezen. De backups makende eindgebruiker hoort als verschijnsel namelijk in dezelfde categorie thuis als de verschrikkelijke sneeuwman en het monster van Loch Ness: ze schijnen te bestaan maar niemand heeft er ooit één in het echt gezien. Misschien dat een eindgebruiker eens in de veertien dagen een backupje maakt om zijn geweten te sussen, maar elke dag, maand in, maand uit? Dat is – serieus – voor een normaal mens niet op te brengen. Het gevolg: geen backups.
Een beheerder die zijn taak ter harte neemt zal zelf de backups moeten regelen, en dan het liefst centraal – via het netwerk – want je kunt nu eenmaal niet elk systeem met een persoonlijk bezoek vereren. Bij voorkeur vindt dit automatisch plaats, dat is namelijk goedkoper. Daarbij moet de beheerder rekening houden met het onfortuinlijke gegeven dat zijn ‘klanten’ – de eindgebruikers – verschillende PC’s met verschillende besturingssystemen hebben. Niet alleen PC’s met Windows 3.1 op kantoor, maar ook nog een legertje oude PC’s onder DOS, hier en daar een pionier met Windows 95, Macs bij de repro, verschillende Unix-versies bij de ontwikkel- en produktie-afdelingen, en wie weet OS/2 bij de boekhouding.
Vanzelfsprekend heeft elk van deze platformen zijn eigen, unieke manier om backups te kunnen maken. Deze manier hangt op haar beurt weer af van die waarop het systeem intern zijn gegevens bewaart, dus op basis van FAT’s, resources, catalogs, i-nodes of hoe die structuren ook mogen heten. Voeg daaraan toe het gegeven dat elk platform daarvoor zijn eigen randapparaten, drivers en gebruikersinterfaces heeft, en kijkt u dan eens omhoog: daar gaan uw beheerkosten.
Elke zichzelf respecterende IT-beheerder droomt daarom al jaren van een simpel hulpmiddel waarmee op al die platformen in één keer backups te maken zijn, over het netwerk. Met een soort client op het systeem van de eindgebruiker, een soort server op het systeem van de beheerder en een ingebouwd klokje in één van beide. Half tien? Gáán met die backup. Terugladen? Op verzoek, selectief, en liefst met een mooie grafisch interface.
Laat IBM nu zo’n produkt op de markt hebben. Het heet Adsm, lost volgens enthousiaste gebruikers meer problemen op dan het introduceert en heeft alleen daarom al een aantal belangrijke prijzen in de wacht gesleept. Over Adsm later meer. En beste briefschrijver: u heeft natuurlijk gelijk. Maar niet verder vertellen, hoor.