Hoe laat je als ict'er zien dat je over de juiste vaardigheden en ervaring beschikt? Een diploma laat kennis zien, maar in het buitenland zegt een Nederlands diploma weinig. Er zijn allerlei initiatieven om als Nederlandse ict'er een algemene certificering te verkrijgen. Maar zijn die certificeringen wel nuttig?
Naast het halen van leveranciersgebonden certificeringen of het volgen van een opleiding, bestaan er ook overkoepelende certificeringen, die aangeven welke vaardigheden en competenties ict'ers hebben. De Stichting Nederlands Informatici Register (SNIR), een initiatief van de beroepsverenigingen VRI, het Nederlands Genootschap voor Informatica (NGI) en de it-tak van Kivi Niria, geeft certificaten voor Register Informatici af en Capgemini is door de Open Group geaccrediteerd om ict'ers wereldwijd te certificeren via het IT Specialist of IT Architect certificeringsprogramma.
Beide certificeringstrajecten beogen duidelijkheid te creëren over de kwaliteiten en vaardigheden die een ict'er heeft. Antony Fokker, van het secretariaat van de Vereniging Register Informatici (VRI): "Wanneer bedrijven een Register Informaticus (RI) in huis halen, weten zij waar zij op kunnen rekenen. Een RI is voor de informatiehuishouding van een bedrijf wat een Register Accountant voor de financiële huishouding is."
Niet zomaar een papiertje
De SNIR geeft niet zomaar een papiertje af. Fokker: "De RI-titel is een kwaliteitskeurmerk. Kandidaten moeten drie jaar werkervaring in de ict-sector hebben, aan kunnen tonen dat zij een hbo-diploma hebben of op vergelijkbaar niveau werken, maar ook door twee vakgenoten akkoord bevonden worden." Met de titel verplichten zij zich bovendien tot permanente educatie en ondertekenen zij een gedragscode. "Je kunt nog zoveel Microsoft-certificaten hebben, om je Register Informaticus te mogen noemen, moet je een gedragscode onderschrijven. Een RI die zich daar niet aan houdt kan voor de tuchtcommissie geroepen worden", licht Fokker toe.
Ook de ITSC-certificering stelt zware eisen. Het programma is gebaseerd op het testen van technische vaardigheden en ervaring, theoretische kennis is iets minder belangrijk. "Hoewel in de begintijd veel mensen zonder reguliere ict-opleiding het vakgebied inrolden, hebben deze wel degelijk vaardigheden ontwikkeld. Het invullen van een aantal meerkeuzevragen zegt echter weinig over hoe goed je bent in je vak. Deelnemers aan het certificeringsprogramma moeten tegenover een groep peers uitleggen hoe en waarom zij handelen zoals zij doen en een uitgebreid portfolio kunnen overleggen", vertelt Ron Tolido, Chief Technology Officer bij Capgemini en afgevaardigde van Capgemini in de Open Group.
Klinkende namen
De Open Group heeft duizenden ict'ers gecertificeerd en er zijn ruim 330 bedrijven bij het consortium aangesloten. Tolido: "Onder de deelnemers zijn alle klinkende namen uit de ict-sector zelf, maar ook klantenorganisaties, zoals Rolls Royce en Boeing." Deze certificering is op basis van een wereldwijde standaard opgezet, wat volgens Tolido ook de meerwaarde is. "Deze certificering wordt wereldwijd erkend." Daarom vindt hij het ook logisch dat spelers uit de industrie zich bij de Open Group aansluiten. "Bedrijven kiezen toch voor een certificering met de meeste impact op de markt. Als er op academisch niveau iets georganiseerd wordt, sluit het vaak minder goed aan bij de praktijk van het bedrijfsleven. En hoewel de Europese Commissie ook bezig is met het opstellen van richtlijnen, kan dat nog wel acht jaar duren."
Hoewel de certificering tot Register Informaticus de enige overkoepelende Nederlandse certificering is, is deze nog niet zo bekend als de initiatiefnemers, beroepsverenigingen VRI, NGI en Kivi Niria, graag zouden willen. Momenteel zijn er 600 gecertificeerde ict'ers die de titel RI mogen voeren.
Fokker: "Het bedrijfsleven is nog onvoldoende bekend met Register Informatici. Het vakgebied lijkt op een bepaalde manier niet voldoende gevoel van urgentie te hebben voor een Nederlandse certificering die breed gedragen wordt. De organisatiegraad onder ict'ers is bovendien erg laag, maar dat is natuurlijk een algemeen maatschappelijk probleem." Toch zouden bedrijven volgens hem beter moeten weten wat ze in huis halen. "Wanneer een ict'er RI is, wordt hij erop aangesproken als hij het niet goed doet. Laat bijvoorbeeld de overheid bij het invoeren van het Elektronisch Patiënten Dossier (EPD) mensen inzetten die bewezen hebben dat ze zo'n project tot een goed einde kunnen brengen."
“Hoe laat je als ict’er zien dat je over de juiste vaardigheden en ervaring beschikt? Een diploma laat kennis zien, maar in het buitenland zegt een Nederlands diploma weinig”
Misschien is mijn antwoord – als gediplomeerd hbo ict ingenieur(ing.) – op deze vraag “iets te simpel”, te makkelijk, tikkie te recht door zee;
1. Waarvoor hebben mensen een CV in deze bedrijfstak, waarin je – indien gewenst – een overzicht kun opnemen van alle uitgevoerde projecten en opgedane werkervaring?
Zo kun je toch – als “professioneel beroeps ict-er” heel eenvoudig aan een potentiele klant of werkgever laten zien wat je allemaal in huis hebt. Dan heb je ook geen dure extra (inter)nationaal geldende certificering voor nodig?
2. Waarvoor zijn er zulke begrippen als “referenties”? uitgevonden?
Zodat een potentieel opdrachtgever zelf even persoonlijk contact op kan nemen met jouw voorgaande werkplek en kan horen wat voor een fantastisch werk je hebt geleverd…
[Klinkende kosten]
Een bezoekje aan de websites van Snip en Open Group leert mij dat
1 – De SNIP website nog “in opbouw is” en geen duidelijkheid geeft over de kosten en de rest van haar dienstverlening.
2 – Open Group flinke bedragen rekent voor haar
Lidmaatschap:
http://www.opengroup.org/member/membership-pricing.htm
Test Suites:
http://www.opengroup.org/testing/sales+support/prices.html
[Onderschrijven gedrags-code]
Confirmatie aan permantente bijscholing als bijdrage aan je eigen kwaliteitslevel.. oke.. deal.. kan ik helemaal in komen. Dat vind ik zelf ook leuk om dat te doen, om uit vrije wil! en keuzemogelijkheid bij te blijven in mijn vak.
[Tuchtcommissie]
Dit vind ik persoonlijk een beetje te ver gaan?
Waarom zou ik me – als professioneel en gedreven ict-er – nog door een certificatie instituut op de vingers willen laten kijken??? Als ik oprecht, eerlijk en vol passie mijn werkzaamheden aan het uitvoeren ben blij een opdrachtgever, ben ik er zelf bij om een top-prestatie te leveren. Das in mijn eigen en het belang van de klant nietwaar?
Ik ben en blijf “een menselijk wezen van vlees en bloed en zeker geen “I-Robot”
http://www.cinemas-online.co.uk/wallpaper/irobot_wp3_1024.jpg
die continue in de gaten gehouden moet worden door een “certificatie instituut” als het SNIP. Gekker moet het toch echt niet gaan worden in deze sector.
Ik krijg hier ook een soort van “Big Brother is certifing and watching you” gevoel bij, van verregaande, ongevraagde indringende bemoeienis hoe ik mijn werk mag uitvoeren. En daar moet ik nog voor gaan betalen ook? Nee bedankt.
Het begrip Tuchtcommisie is ook een typisch academisch ding en lijkt me meer thuis horen in de medisch wereld en niet op de ict-werkvloer.
Persoonlijk spreekt de aanpak en naam van de Open! Group mij meer aan. Wereld omspannend, Open standaarden, grote wereld bekende namen en een betrokkenheid vanaf de top t/m de werkvloer qua mogelijkheden en testen.
Echter…. als ik naar de OpenGroup prijzen van de lidmaatschappen kijk, kan ik me – als autodidactisch ict-er- niet geheel aan de indruk onttrekken dat er hier weer ook grof geld verdiend word over de ruggen van al hardwerkende ict-ers. Op basis hiervan vind ik het gewoon (prijs) discriminatie, wat deze bijdrages zijn lang niet voor iedere ict-er op te hoesten, als ze dat zouden willen.
[ICT-er zijn ook maar mensen]
De beroepsgroep van hardwerkende ict mensen die ook gewoon hun werk willen kunnen doen zijn ook maar mensen net als u en ik. Zij zouden willen kunnen werken, zonder steeds maar weer door hun omgeving
– beoordeeld,
– veroordeeld,
– gekeurd,
– gecertificeerd
lijkt te moeten worden om uberhaupt als mens! geaccepteerd te worden door een industrietak “die liever Irobots dan mensen met gevoel” rond heeft lopen door haar gelederen.
En al die ict-ers – die steeds maar onvrijwillig moeten blijven meehollen in deze certificatie ratrace – zijn strak voorgoed gemarkeerd in hun EPD dossier met een statusvelde [Burn_Out]. Is dat het nu allemaal waard?
Tijd dat deze industrietak weer eens de mens en haar mogelijkheden op de eerste plaats zet, i.p.v. blijven verlangen, pushen, dwingen, manipuleren naar een gevoelloos leger van Irobots op de werkvloer.
http://www.aaronwt.com/IROBOT2.JPG
Ik kende ooit iemand die conservatorium deed. Hij leerde alles over muziek, de geschiedenis, de techniek en de wetjes en de regeltjes bij harmonie, melodie en ritme. Als je hem een stuk bladmuziek voor zijn neus zette, speelde hij dat feilloos na. Maar.. hij kon nog geen 8 maten muziek zelf bedenken. Het duurde jaren voordat hij de aangeleerde wetmatigheden had afgeschud en vrijuit met zijn talenten kon werken. Elke opleiding leert wetjes en regeltjes. veel daarvan beperken de vrije werking van de geest, ook in de ICT. Ik heb persoonlijk meer met de autodidacten die vanuit aanleg en nieuwsgierigheid op zoek gaan naar wat er mogelijk is. Dat geldt overal. Diploma?s zijn leuk, maar niet zaligmakend. Voor vooruitgang heb je ander materiaal nodig. Kennis is een handvat dat je ook los moet durven laten. Anders komt er nooit meer kennis bij. Laat je CV spreken, want daar staan je resultaten op. Ik denk dat als niemand melding maakt (of mag maken) van zijn diploma’s, er meer mensen op de juiste plek worden aangenomen, simpel omdat ze dan puur op ervaring en resultaat beoordeeld worden.
“Voor vooruitgang heb je ander materiaal nodig. Kennis is een handvat dat je ook los moet durven laten”
Mooi gesproken Hans, mooi gesproken!!!. I’am touch(ed).exe.
Deze uitspraak doet me onmiddelijk denken aan “The Hackers Ethic” uit een boek van Steven Levy:
1 Access to computers should be unlimited and total.
-> * 2 Always yield to the Hands-On Imperative
-> * 3 All information should be free.
-> * 4 Mistrust authority ? promote decentralization.
-> * 5 Hackers should be judged by their hacking.
6 You can create art and beauty on a computer.
7 Computers can change your life for the better.
“ICT-ers (/Hackers) Heroes of the Computer Revolution”
http://www.stevenlevy.com/index.php/other-books/hackers
Weer een gat in de markt gevonden, waarmee men tegen hoge kosten kan bewijzen dat men kan wat men daarvoor ook kon?
Sorry, maar dit soort club’s proberen eerst iets exclusief te maken, dat vervolgens tot standaard te verheffen en dan uiteindelijk een marktbescherming te regelen voor diegenen die zich dat kunnen veroorloven. Zorg nu eerst eens voor Europees geldende diploma’s en ervaringscertificaten daar schiet de wereld iets mee op.
De SNIR is een grote wassen neus.
Voor ik zover destijds de voorwaarden voor certificering gezien heb, kunnen alleen SNIR-leden in aanmerking komen voor certificering. Verder moest je 2 referenties krijgen van gecertificeerde SNIR leden.
Is er niemand in de buurt met zo’n certificering, dan heb je gewoon pech en kan je wel fluiten naar je certificering ondanks dat je je vak misschien uitstekend verstaat.
Protectionistische contributie-verkwistende organisaties hebben we in Nederland al meer dan genoeg.
Eerder deze week las ik ook een artikel dat er dan weer 2 verenigingen elkaar bestrijden om een algemene certificering. So much for uniformaty.
Persoonlijk vind ik dit de SNIR en anderen een hoog snob-gehalte hebben dat weinig tot niets meer met de werkelijke IT van doen heeft. Het begint meer op een “wie heeft de langste” te lijken. Een beetje het managers netwerk nederland idee.. hoe groter de auto is waar je mee voor komt rijden, hoe meer indruk je maakt en hoe belangrijker je waarschijnlijk bent. In ICT land gaat het minder om auto’s en meer om papiertjes maar the bottom line is hetzelfde. “Hose runter, Schwanzvergleich” zegt men in Zuid Duitsland wel eens. Ik noem het compensatiegedrag.
Ik twijfel zwaar aan het nut van de SNIR en co. Het leidt in mijn ogen tot een bijzonder ongewenste elite-kliek-vorming waar de branche zeker niet beter van wordt, ook al roept men nog zo hard van wel, met als argument (alweer?) een papiertje.
Ik overtuig mensen liever met mijn referenties, getuigschriften en kennis dan met een lidmaatschapskaartje (en bijbehorend “certificaat” van een eliteclub.